يتم

Arabic

Etymology 1

From the root ي ت م‎ (y-t-m).

Verb

يَتِمَ • (yatima) I, non-past يَيْتَمُ‎‎ (yaytamu)

to be or become an orphan

Conjugation

Conjugation of

يَتِمَ

(form-I sound, verbal noun يَتَم)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					يَتَم yatam
active participle اِسْم الْفَاعِل					يَاتِم‎ yātim
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتِمْتُ‎ yatimtu	يَتِمْتَ‎ yatimta	يَتِمَ yatima	يَتِمْتُمَا‎ yatimtumā	يَتِمَا‎ yatimā	يَتِمْنَا‎ yatimnā	يَتِمْتُمْ‎ yatimtum	يَتِمُوا‎ yatimū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يَتِمْتُ‎ yatimtu	يَتِمْتِ‎ yatimti	يَتِمَتْ‎ yatimat	يَتِمْتُمَا‎ yatimtumā	يَتِمَتَا‎ yatimatā	يَتِمْنَا‎ yatimnā	يَتِمْتُنَّ‎ yatimtunna	يَتِمْنَ‎ yatimna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أَيْتَمُ‎ ʾaytamu	تَيْتَمُ‎ taytamu	يَيْتَمُ‎ yaytamu	تَيْتَمَانِ‎ taytamāni	يَيْتَمَانِ‎ yaytamāni	نَيْتَمُ‎ naytamu	تَيْتَمُونَ‎ taytamūna	يَيْتَمُونَ‎ yaytamūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أَيْتَمُ‎ ʾaytamu	تَيْتَمِينَ‎ taytamīna	تَيْتَمُ‎ taytamu	تَيْتَمَانِ‎ taytamāni	تَيْتَمَانِ‎ taytamāni	نَيْتَمُ‎ naytamu	تَيْتَمْنَ‎ taytamna	يَيْتَمْنَ‎ yaytamna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَيْتَمَ‎ ʾaytama	تَيْتَمَ‎ taytama	يَيْتَمَ‎ yaytama	تَيْتَمَا‎ taytamā	يَيْتَمَا‎ yaytamā	نَيْتَمَ‎ naytama	تَيْتَمُوا‎ taytamū	يَيْتَمُوا‎ yaytamū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَيْتَمَ‎ ʾaytama	تَيْتَمِي‎ taytamī	تَيْتَمَ‎ taytama	تَيْتَمَا‎ taytamā	تَيْتَمَا‎ taytamā	نَيْتَمَ‎ naytama	تَيْتَمْنَ‎ taytamna	يَيْتَمْنَ‎ yaytamna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَيْتَمْ‎ ʾaytam	تَيْتَمْ‎ taytam	يَيْتَمْ‎ yaytam	تَيْتَمَا‎ taytamā	يَيْتَمَا‎ yaytamā	نَيْتَمْ‎ naytam	تَيْتَمُوا‎ taytamū	يَيْتَمُوا‎ yaytamū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَيْتَمْ‎ ʾaytam	تَيْتَمِي‎ taytamī	تَيْتَمْ‎ taytam	تَيْتَمَا‎ taytamā	تَيْتَمَا‎ taytamā	نَيْتَمْ‎ naytam	تَيْتَمْنَ‎ taytamna	يَيْتَمْنَ‎ yaytamna
imperative الْأَمْر	m		اِيتَمْ‎ ītam		اِيتَمَا‎ ītamā			اِيتَمُوا‎ ītamū
imperative الْأَمْر	f		اِيتَمِي‎ ītamī		اِيتَمَا‎ ītamā			اِيتَمْنَ‎ ītamna

Verb

يَتُمَ • (yatuma) I, non-past يَيْتُمُ‎‎ (yaytumu)

to be or become an orphan

Conjugation

Conjugation of

يَتُمَ

(form-I sound, verbal nouns يَتْم or يُتْم)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal nouns الْمَصَادِر					يَتْم or يُتْم yatm or yutm
active participle اِسْم الْفَاعِل					يَاتِم‎ yātim
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتُمْتُ‎ yatumtu	يَتُمْتَ‎ yatumta	يَتُمَ yatuma	يَتُمْتُمَا‎ yatumtumā	يَتُمَا‎ yatumā	يَتُمْنَا‎ yatumnā	يَتُمْتُمْ‎ yatumtum	يَتُمُوا‎ yatumū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يَتُمْتُ‎ yatumtu	يَتُمْتِ‎ yatumti	يَتُمَتْ‎ yatumat	يَتُمْتُمَا‎ yatumtumā	يَتُمَتَا‎ yatumatā	يَتُمْنَا‎ yatumnā	يَتُمْتُنَّ‎ yatumtunna	يَتُمْنَ‎ yatumna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أَيْتُمُ‎ ʾaytumu	تَيْتُمُ‎ taytumu	يَيْتُمُ‎ yaytumu	تَيْتُمَانِ‎ taytumāni	يَيْتُمَانِ‎ yaytumāni	نَيْتُمُ‎ naytumu	تَيْتُمُونَ‎ taytumūna	يَيْتُمُونَ‎ yaytumūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أَيْتُمُ‎ ʾaytumu	تَيْتُمِينَ‎ taytumīna	تَيْتُمُ‎ taytumu	تَيْتُمَانِ‎ taytumāni	تَيْتُمَانِ‎ taytumāni	نَيْتُمُ‎ naytumu	تَيْتُمْنَ‎ taytumna	يَيْتُمْنَ‎ yaytumna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَيْتُمَ‎ ʾaytuma	تَيْتُمَ‎ taytuma	يَيْتُمَ‎ yaytuma	تَيْتُمَا‎ taytumā	يَيْتُمَا‎ yaytumā	نَيْتُمَ‎ naytuma	تَيْتُمُوا‎ taytumū	يَيْتُمُوا‎ yaytumū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَيْتُمَ‎ ʾaytuma	تَيْتُمِي‎ taytumī	تَيْتُمَ‎ taytuma	تَيْتُمَا‎ taytumā	تَيْتُمَا‎ taytumā	نَيْتُمَ‎ naytuma	تَيْتُمْنَ‎ taytumna	يَيْتُمْنَ‎ yaytumna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَيْتُمْ‎ ʾaytum	تَيْتُمْ‎ taytum	يَيْتُمْ‎ yaytum	تَيْتُمَا‎ taytumā	يَيْتُمَا‎ yaytumā	نَيْتُمْ‎ naytum	تَيْتُمُوا‎ taytumū	يَيْتُمُوا‎ yaytumū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَيْتُمْ‎ ʾaytum	تَيْتُمِي‎ taytumī	تَيْتُمْ‎ taytum	تَيْتُمَا‎ taytumā	تَيْتُمَا‎ taytumā	نَيْتُمْ‎ naytum	تَيْتُمْنَ‎ taytumna	يَيْتُمْنَ‎ yaytumna
imperative الْأَمْر	m		اُوتُمْ‎ ūtum		اُوتُمَا‎ ūtumā			اُوتُمُوا‎ ūtumū
imperative الْأَمْر	f		اُوتُمِي‎ ūtumī		اُوتُمَا‎ ūtumā			اُوتُمْنَ‎ ūtumna

Verb

يَتَمَ • (yatama) I, non-past يَيْتِمُ‎‎ (yaytimu)

to be or become an orphan

Conjugation

Conjugation of

يَتَمَ

(form-I sound, verbal nouns يَتْم or يُتْم)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal nouns الْمَصَادِر					يَتْم or يُتْم yatm or yutm
active participle اِسْم الْفَاعِل					يَاتِم‎ yātim
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتَمْتُ‎ yatamtu	يَتَمْتَ‎ yatamta	يَتَمَ yatama	يَتَمْتُمَا‎ yatamtumā	يَتَمَا‎ yatamā	يَتَمْنَا‎ yatamnā	يَتَمْتُمْ‎ yatamtum	يَتَمُوا‎ yatamū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يَتَمْتُ‎ yatamtu	يَتَمْتِ‎ yatamti	يَتَمَتْ‎ yatamat	يَتَمْتُمَا‎ yatamtumā	يَتَمَتَا‎ yatamatā	يَتَمْنَا‎ yatamnā	يَتَمْتُنَّ‎ yatamtunna	يَتَمْنَ‎ yatamna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أَيْتِمُ‎ ʾaytimu	تَيْتِمُ‎ taytimu	يَيْتِمُ‎ yaytimu	تَيْتِمَانِ‎ taytimāni	يَيْتِمَانِ‎ yaytimāni	نَيْتِمُ‎ naytimu	تَيْتِمُونَ‎ taytimūna	يَيْتِمُونَ‎ yaytimūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أَيْتِمُ‎ ʾaytimu	تَيْتِمِينَ‎ taytimīna	تَيْتِمُ‎ taytimu	تَيْتِمَانِ‎ taytimāni	تَيْتِمَانِ‎ taytimāni	نَيْتِمُ‎ naytimu	تَيْتِمْنَ‎ taytimna	يَيْتِمْنَ‎ yaytimna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَيْتِمَ‎ ʾaytima	تَيْتِمَ‎ taytima	يَيْتِمَ‎ yaytima	تَيْتِمَا‎ taytimā	يَيْتِمَا‎ yaytimā	نَيْتِمَ‎ naytima	تَيْتِمُوا‎ taytimū	يَيْتِمُوا‎ yaytimū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَيْتِمَ‎ ʾaytima	تَيْتِمِي‎ taytimī	تَيْتِمَ‎ taytima	تَيْتِمَا‎ taytimā	تَيْتِمَا‎ taytimā	نَيْتِمَ‎ naytima	تَيْتِمْنَ‎ taytimna	يَيْتِمْنَ‎ yaytimna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَيْتِمْ‎ ʾaytim	تَيْتِمْ‎ taytim	يَيْتِمْ‎ yaytim	تَيْتِمَا‎ taytimā	يَيْتِمَا‎ yaytimā	نَيْتِمْ‎ naytim	تَيْتِمُوا‎ taytimū	يَيْتِمُوا‎ yaytimū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَيْتِمْ‎ ʾaytim	تَيْتِمِي‎ taytimī	تَيْتِمْ‎ taytim	تَيْتِمَا‎ taytimā	تَيْتِمَا‎ taytimā	نَيْتِمْ‎ naytim	تَيْتِمْنَ‎ taytimna	يَيْتِمْنَ‎ yaytimna
imperative الْأَمْر	m		اِيتِمْ‎ ītim		اِيتِمَا‎ ītimā			اِيتِمُوا‎ ītimū
imperative الْأَمْر	f		اِيتِمِي‎ ītimī		اِيتِمَا‎ ītimā			اِيتِمْنَ‎ ītimna

Verb

يَتَّمَ • (yattama) II, non-past يُيَتِّمُ‎‎ (yuyattimu)

to orphan, to bereave of the parents

Conjugation

Conjugation of

يَتَّمَ

(form-II sound)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					تَيْتِيم‎ taytīm
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُيَتِّم‎ muyattim
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مُيَتَّم‎ muyattam
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتَّمْتُ‎ yattamtu	يَتَّمْتَ‎ yattamta	يَتَّمَ yattama	يَتَّمْتُمَا‎ yattamtumā	يَتَّمَا‎ yattamā	يَتَّمْنَا‎ yattamnā	يَتَّمْتُمْ‎ yattamtum	يَتَّمُوا‎ yattamū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يَتَّمْتُ‎ yattamtu	يَتَّمْتِ‎ yattamti	يَتَّمَتْ‎ yattamat	يَتَّمْتُمَا‎ yattamtumā	يَتَّمَتَا‎ yattamatā	يَتَّمْنَا‎ yattamnā	يَتَّمْتُنَّ‎ yattamtunna	يَتَّمْنَ‎ yattamna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أُيَتِّمُ‎ ʾuyattimu	تُيَتِّمُ‎ tuyattimu	يُيَتِّمُ‎ yuyattimu	تُيَتِّمَانِ‎ tuyattimāni	يُيَتِّمَانِ‎ yuyattimāni	نُيَتِّمُ‎ nuyattimu	تُيَتِّمُونَ‎ tuyattimūna	يُيَتِّمُونَ‎ yuyattimūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أُيَتِّمُ‎ ʾuyattimu	تُيَتِّمِينَ‎ tuyattimīna	تُيَتِّمُ‎ tuyattimu	تُيَتِّمَانِ‎ tuyattimāni	تُيَتِّمَانِ‎ tuyattimāni	نُيَتِّمُ‎ nuyattimu	تُيَتِّمْنَ‎ tuyattimna	يُيَتِّمْنَ‎ yuyattimna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُيَتِّمَ‎ ʾuyattima	تُيَتِّمَ‎ tuyattima	يُيَتِّمَ‎ yuyattima	تُيَتِّمَا‎ tuyattimā	يُيَتِّمَا‎ yuyattimā	نُيَتِّمَ‎ nuyattima	تُيَتِّمُوا‎ tuyattimū	يُيَتِّمُوا‎ yuyattimū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُيَتِّمَ‎ ʾuyattima	تُيَتِّمِي‎ tuyattimī	تُيَتِّمَ‎ tuyattima	تُيَتِّمَا‎ tuyattimā	تُيَتِّمَا‎ tuyattimā	نُيَتِّمَ‎ nuyattima	تُيَتِّمْنَ‎ tuyattimna	يُيَتِّمْنَ‎ yuyattimna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُيَتِّمْ‎ ʾuyattim	تُيَتِّمْ‎ tuyattim	يُيَتِّمْ‎ yuyattim	تُيَتِّمَا‎ tuyattimā	يُيَتِّمَا‎ yuyattimā	نُيَتِّمْ‎ nuyattim	تُيَتِّمُوا‎ tuyattimū	يُيَتِّمُوا‎ yuyattimū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُيَتِّمْ‎ ʾuyattim	تُيَتِّمِي‎ tuyattimī	تُيَتِّمْ‎ tuyattim	تُيَتِّمَا‎ tuyattimā	تُيَتِّمَا‎ tuyattimā	نُيَتِّمْ‎ nuyattim	تُيَتِّمْنَ‎ tuyattimna	يُيَتِّمْنَ‎ yuyattimna
imperative الْأَمْر	m		يَتِّمْ yattim		يَتِّمَا‎ yattimā			يَتِّمُوا‎ yattimū
imperative الْأَمْر	f		يَتِّمِي‎ yattimī		يَتِّمَا‎ yattimā			يَتِّمْنَ‎ yattimna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يُتِّمْتُ‎ yuttimtu	يُتِّمْتَ‎ yuttimta	يُتِّمَ yuttima	يُتِّمْتُمَا‎ yuttimtumā	يُتِّمَا‎ yuttimā	يُتِّمْنَا‎ yuttimnā	يُتِّمْتُمْ‎ yuttimtum	يُتِّمُوا‎ yuttimū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يُتِّمْتُ‎ yuttimtu	يُتِّمْتِ‎ yuttimti	يُتِّمَتْ‎ yuttimat	يُتِّمْتُمَا‎ yuttimtumā	يُتِّمَتَا‎ yuttimatā	يُتِّمْنَا‎ yuttimnā	يُتِّمْتُنَّ‎ yuttimtunna	يُتِّمْنَ‎ yuttimna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أُيَتَّمُ‎ ʾuyattamu	تُيَتَّمُ‎ tuyattamu	يُيَتَّمُ‎ yuyattamu	تُيَتَّمَانِ‎ tuyattamāni	يُيَتَّمَانِ‎ yuyattamāni	نُيَتَّمُ‎ nuyattamu	تُيَتَّمُونَ‎ tuyattamūna	يُيَتَّمُونَ‎ yuyattamūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أُيَتَّمُ‎ ʾuyattamu	تُيَتَّمِينَ‎ tuyattamīna	تُيَتَّمُ‎ tuyattamu	تُيَتَّمَانِ‎ tuyattamāni	تُيَتَّمَانِ‎ tuyattamāni	نُيَتَّمُ‎ nuyattamu	تُيَتَّمْنَ‎ tuyattamna	يُيَتَّمْنَ‎ yuyattamna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُيَتَّمَ‎ ʾuyattama	تُيَتَّمَ‎ tuyattama	يُيَتَّمَ‎ yuyattama	تُيَتَّمَا‎ tuyattamā	يُيَتَّمَا‎ yuyattamā	نُيَتَّمَ‎ nuyattama	تُيَتَّمُوا‎ tuyattamū	يُيَتَّمُوا‎ yuyattamū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُيَتَّمَ‎ ʾuyattama	تُيَتَّمِي‎ tuyattamī	تُيَتَّمَ‎ tuyattama	تُيَتَّمَا‎ tuyattamā	تُيَتَّمَا‎ tuyattamā	نُيَتَّمَ‎ nuyattama	تُيَتَّمْنَ‎ tuyattamna	يُيَتَّمْنَ‎ yuyattamna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُيَتَّمْ‎ ʾuyattam	تُيَتَّمْ‎ tuyattam	يُيَتَّمْ‎ yuyattam	تُيَتَّمَا‎ tuyattamā	يُيَتَّمَا‎ yuyattamā	نُيَتَّمْ‎ nuyattam	تُيَتَّمُوا‎ tuyattamū	يُيَتَّمُوا‎ yuyattamū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُيَتَّمْ‎ ʾuyattam	تُيَتَّمِي‎ tuyattamī	تُيَتَّمْ‎ tuyattam	تُيَتَّمَا‎ tuyattamā	تُيَتَّمَا‎ tuyattamā	نُيَتَّمْ‎ nuyattam	تُيَتَّمْنَ‎ tuyattamna	يُيَتَّمْنَ‎ yuyattamna

Noun

يَتَم • (yatam) m

verbal noun of يَتِمَ (yatima) (form I)

Declension

Declension of noun يَتَم (yatam)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	يَتَم yatam	الْيَتَم‎ al-yatam	يَتَم yatam
Nominative	يَتَمٌ yatamun	الْيَتَمُ‎ al-yatamu	يَتَمُ yatamu
Accusative	يَتَمًا‎ yataman	الْيَتَمَ‎ al-yatama	يَتَمَ yatama
Genitive	يَتَمٍ yatamin	الْيَتَمِ‎ al-yatami	يَتَمِ yatami

Noun

يَتْم or يُتْم • (yatm or yutm) m

verbal noun of يَتُمَ (yatuma) (form I)
verbal noun of يَتَمَ (yatama) (form I)

Declension

Declension of noun يَتْم (yatm)‎; يُتْم (yutm)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	يَتْم‎; يُتْم yatm‎; yutm	الْيَتْم‎‎; الْيُتْم‎ al-yatm‎; al-yutm	يَتْم‎; يُتْم yatm‎; yutm
Nominative	يَتْمٌ‎; يُتْمٌ yatmun‎; yutmun	الْيَتْمُ‎‎; الْيُتْمُ‎ al-yatmu‎; al-yutmu	يَتْمُ‎; يُتْمُ yatmu‎; yutmu
Accusative	يَتْمًا‎‎; يُتْمًا‎ yatman‎; yutman	الْيَتْمَ‎‎; الْيُتْمَ‎ al-yatma‎; al-yutma	يَتْمَ‎; يُتْمَ yatma‎; yutma
Genitive	يَتْمٍ‎; يُتْمٍ yatmin‎; yutmin	الْيَتْمِ‎‎; الْيُتْمِ‎ al-yatmi‎; al-yutmi	يَتْمِ‎; يُتْمِ yatmi‎; yutmi

Etymology 2

See the etymology of the main entry.

Verb

يَتِمُّ • (yatimmu) (form I)

third-person masculine singular non-past active indicative of تَمَّ‎ (tamma)

Verb

يَتِمَّ • (yatimma) (form I)

third-person masculine singular non-past active subjunctive of تَمَّ‎ (tamma)
third-person masculine singular non-past active jussive of تَمَّ‎ (tamma)

Verb

يَتِمِّ • (yatimmi) (form I)

third-person masculine singular non-past active jussive of تَمَّ‎ (tamma)

Verb

يُتَمُّ • (yutammu) (form I)

third-person masculine singular non-past passive indicative of تَمَّ‎ (tamma)

Verb

يُتَمَّ • (yutamma) (form I)

third-person masculine singular non-past passive subjunctive of تَمَّ‎ (tamma)
third-person masculine singular non-past passive jussive of تَمَّ‎ (tamma)

Verb

يُتَمِّ • (yutammi) (form I)

third-person masculine singular non-past passive jussive of تَمَّ‎ (tamma)

Etymology 3

Verb

يُتِمُّ • (yutimmu) (form IV)

third-person masculine singular non-past active indicative of أَتَمَّ‎ (ʾatamma)

Verb

يُتِمَّ • (yutimma) (form IV)

third-person masculine singular non-past active subjunctive of أَتَمَّ‎ (ʾatamma)
third-person masculine singular non-past active jussive of أَتَمَّ‎ (ʾatamma)

Verb

يُتِمِّ • (yutimmi) (form IV)

third-person masculine singular non-past active jussive of أَتَمَّ‎ (ʾatamma)

Verb

يُتَمُّ • (yutammu) (form IV)

third-person masculine singular non-past passive indicative of أَتَمَّ‎ (ʾatamma)

Verb

يُتَمَّ • (yutamma) (form IV)

third-person masculine singular non-past passive subjunctive of أَتَمَّ‎ (ʾatamma)
third-person masculine singular non-past passive jussive of أَتَمَّ‎ (ʾatamma)

Verb

يُتَمِّ • (yutammi) (form IV)

third-person masculine singular non-past passive jussive of أَتَمَّ‎ (ʾatamma)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.