تأمم

Arabic

Etymology 1

Verb

تَأَمَّمَ • (taʾammama) V, non-past يَتَأَمَّمُ‎‎ (yataʾammamu)

to go, to repair (to a place)
to go to see

Conjugation

Conjugation of

تَأَمَّمَ

(form-V sound)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					تَأَمُّم taʾammum
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُتَأَمِّم‎ mutaʾammim
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مُتَأَمَّم‎ mutaʾammam
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	تَأَمَّمْتُ‎ taʾammamtu	تَأَمَّمْتَ‎ taʾammamta	تَأَمَّمَ taʾammama	تَأَمَّمْتُمَا‎ taʾammamtumā	تَأَمَّمَا‎ taʾammamā	تَأَمَّمْنَا‎ taʾammamnā	تَأَمَّمْتُمْ‎ taʾammamtum	تَأَمَّمُوا‎ taʾammamū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	تَأَمَّمْتُ‎ taʾammamtu	تَأَمَّمْتِ‎ taʾammamti	تَأَمَّمَتْ‎ taʾammamat	تَأَمَّمْتُمَا‎ taʾammamtumā	تَأَمَّمَتَا‎ taʾammamatā	تَأَمَّمْنَا‎ taʾammamnā	تَأَمَّمْتُنَّ‎ taʾammamtunna	تَأَمَّمْنَ‎ taʾammamna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أَتَأَمَّمُ‎ ʾataʾammamu	تَتَأَمَّمُ‎ tataʾammamu	يَتَأَمَّمُ‎ yataʾammamu	تَتَأَمَّمَانِ‎ tataʾammamāni	يَتَأَمَّمَانِ‎ yataʾammamāni	نَتَأَمَّمُ‎ nataʾammamu	تَتَأَمَّمُونَ‎ tataʾammamūna	يَتَأَمَّمُونَ‎ yataʾammamūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أَتَأَمَّمُ‎ ʾataʾammamu	تَتَأَمَّمِينَ‎ tataʾammamīna	تَتَأَمَّمُ‎ tataʾammamu	تَتَأَمَّمَانِ‎ tataʾammamāni	تَتَأَمَّمَانِ‎ tataʾammamāni	نَتَأَمَّمُ‎ nataʾammamu	تَتَأَمَّمْنَ‎ tataʾammamna	يَتَأَمَّمْنَ‎ yataʾammamna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَتَأَمَّمَ‎ ʾataʾammama	تَتَأَمَّمَ‎ tataʾammama	يَتَأَمَّمَ‎ yataʾammama	تَتَأَمَّمَا‎ tataʾammamā	يَتَأَمَّمَا‎ yataʾammamā	نَتَأَمَّمَ‎ nataʾammama	تَتَأَمَّمُوا‎ tataʾammamū	يَتَأَمَّمُوا‎ yataʾammamū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَتَأَمَّمَ‎ ʾataʾammama	تَتَأَمَّمِي‎ tataʾammamī	تَتَأَمَّمَ‎ tataʾammama	تَتَأَمَّمَا‎ tataʾammamā	تَتَأَمَّمَا‎ tataʾammamā	نَتَأَمَّمَ‎ nataʾammama	تَتَأَمَّمْنَ‎ tataʾammamna	يَتَأَمَّمْنَ‎ yataʾammamna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَتَأَمَّمْ‎ ʾataʾammam	تَتَأَمَّمْ‎ tataʾammam	يَتَأَمَّمْ‎ yataʾammam	تَتَأَمَّمَا‎ tataʾammamā	يَتَأَمَّمَا‎ yataʾammamā	نَتَأَمَّمْ‎ nataʾammam	تَتَأَمَّمُوا‎ tataʾammamū	يَتَأَمَّمُوا‎ yataʾammamū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَتَأَمَّمْ‎ ʾataʾammam	تَتَأَمَّمِي‎ tataʾammamī	تَتَأَمَّمْ‎ tataʾammam	تَتَأَمَّمَا‎ tataʾammamā	تَتَأَمَّمَا‎ tataʾammamā	نَتَأَمَّمْ‎ nataʾammam	تَتَأَمَّمْنَ‎ tataʾammamna	يَتَأَمَّمْنَ‎ yataʾammamna
imperative الْأَمْر	m		تَأَمَّمْ taʾammam		تَأَمَّمَا‎ taʾammamā			تَأَمَّمُوا‎ taʾammamū
imperative الْأَمْر	f		تَأَمَّمِي‎ taʾammamī		تَأَمَّمَا‎ taʾammamā			تَأَمَّمْنَ‎ taʾammamna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	—	—	تُؤُمِّمَ‎ tuʾummima	—	—	—	—	—
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	—	—	—	—	—	—	—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	—	—	يُتَأَمَّمُ‎ yutaʾammamu	—	—	—	—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	—	—	—	—	—	—	—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	—	—	يُتَأَمَّمَ‎ yutaʾammama	—	—	—	—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	—	—	—	—	—	—	—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	—	—	يُتَأَمَّمْ‎ yutaʾammam	—	—	—	—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	—	—	—	—	—	—	—	—

Etymology 2

Noun

تَأَمُّم • (taʾammum) m

verbal noun of تَأَمَّمَ (taʾammama) (form V)

Declension

Declension of noun تَأَمُّم (taʾammum)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	تَأَمُّم taʾammum	التَّأَمُّم‎ at-taʾammum	تَأَمُّم taʾammum
Nominative	تَأَمُّمٌ taʾammumun	التَّأَمُّمُ‎ at-taʾammumu	تَأَمُّمُ taʾammumu
Accusative	تَأَمُّمًا‎ taʾammuman	التَّأَمُّمَ‎ at-taʾammuma	تَأَمُّمَ taʾammuma
Genitive	تَأَمُّمٍ taʾammumin	التَّأَمُّمِ‎ at-taʾammumi	تَأَمُّمِ taʾammumi

Etymology 3

Verb

تَأْمُمْ • (taʾmum) (form I)

second-person masculine singular non-past active jussive of أَمَّ‎ (ʾamma)
third-person feminine singular non-past active jussive of أَمَّ‎ (ʾamma)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.