מיינען

Yiddish

Etymology

From Old High German meinan, from Proto-Germanic *mainijaną.

Verb

מיינען • (meynen) (past participle געמיינט‎ (gemeynt))

  1. to think, believe (be of the opinion that)
  2. to mean

Conjugation
Conjugation of מיינען
infinitive מיינען
meynen
present participle מיינענדיק‎
meynendik
past participle געמיינט‎
gemeynt
auxiliary האָבן‎
hobn
present איך מיין‎
ikh meyn		 מיר מיינען
mir meynen
דו מיינסט‎
du meynst		 איר מיינט‎
ir meynt
ער מיינט‎
er meynt		 זיי מיינען
zey meynen
imperative מיין (דו)‎
meyn (du)		 מיינט (איר)‎
meynt (ir)
Composed forms
past איך האָב געמיינט
ikh hob gemeynt		 מיר האָבן געמיינט
mir hobn gemeynt
דו האָסט געמיינט
du host gemeynt		 איר האָט געמיינט
ir hot gemeynt
ער האָט געמיינט
er hot gemeynt		 זיי האָבן געמיינט
zey hobn gemeynt
pluperfect איך האָב געהאַט געמיינט
ikh hob gehat gemeynt		 מיר האָבן געהאַט געמיינט
mir hobn gehat gemeynt
דו האָסט געהאַט געמיינט
du host gehat gemeynt		 איר האָט געהאַט געמיינט
ir hot gehat gemeynt
ער האָט געהאַט געמיינט
er hot gehat gemeynt		 זיי האָבן געהאַט געמיינט
zey hobn gehat gemeynt
future איך וועל מיינען
ikh vel meynen		 מיר וועלן מיינען
mir veln meynen
דו וועסט מיינען
du vest meynen		 איר וועט מיינען
ir vet meynen
ער וועט מיינען
er vet meynen		 זיי וועלן מיינען
zey veln meynen
future perfect איך וועל האָבן געמיינט
ikh vel hobn gemeynt		 מיר וועלן האָבן געמיינט
mir veln hobn gemeynt
דו וועסט האָבן געמיינט
du vest hobn gemeynt		 איר וועט האָבן געמיינט
ir vet hobn gemeynt
ער וועט האָבן געמיינט
er vet hobn gemeynt		 זיי וועלן האָבן געמיינט
zey veln hobn gemeynt
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.