מוזן

Yiddish

Etymology

From Old High German muozan, from Proto-Germanic *mōtaną.

Verb

מוזן • (muzn)

  1. must, have to

Conjugation
Conjugation of מוזן
infinitive מוזן
muzn
present participle מוזנדיק‎
muzndik
past participle געמוזט‎
gemuzt
auxiliary האָבן‎
hobn
present איך מוז‎
ikh muz		 מיר מוזן
mir muzn
דו מוזסט‎
du muzst		 איר מוזט‎
ir muzt
ער מוז‎
er muz		 זיי מוזן
zey muzn
imperative מוז (דו)‎
muz (du)		 מוזט (איר)‎
muzt (ir)
Composed forms
past איך האָב געמוזט
ikh hob gemuzt		 מיר האָבן געמוזט
mir hobn gemuzt
דו האָסט געמוזט
du host gemuzt		 איר האָט געמוזט
ir hot gemuzt
ער האָט געמוזט
er hot gemuzt		 זיי האָבן געמוזט
zey hobn gemuzt
pluperfect איך האָב געהאַט געמוזט
ikh hob gehat gemuzt		 מיר האָבן געהאַט געמוזט
mir hobn gehat gemuzt
דו האָסט געהאַט געמוזט
du host gehat gemuzt		 איר האָט געהאַט געמוזט
ir hot gehat gemuzt
ער האָט געהאַט געמוזט
er hot gehat gemuzt		 זיי האָבן געהאַט געמוזט
zey hobn gehat gemuzt
future איך וועל מוזן
ikh vel muzn		 מיר וועלן מוזן
mir veln muzn
דו וועסט מוזן
du vest muzn		 איר וועט מוזן
ir vet muzn
ער וועט מוזן
er vet muzn		 זיי וועלן מוזן
zey veln muzn
future perfect איך וועל האָבן געמוזט
ikh vel hobn gemuzt		 מיר וועלן האָבן געמוזט
mir veln hobn gemuzt
דו וועסט האָבן געמוזט
du vest hobn gemuzt		 איר וועט האָבן געמוזט
ir vet hobn gemuzt
ער וועט האָבן געמוזט
er vet hobn gemuzt		 זיי וועלן האָבן געמוזט
zey veln hobn gemuzt
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.