վիճեմ

Old Armenian

Alternative forms

Etymology

From վէճ (vēč).

Verb

վիճեմ • (vičem)  (aorist indicative վիճեցի)

  1. to dispute, to argue, to contest, to squabble, to wrangle, to discuss, to debate, to brawl, to quarrel, to attack, to fight

Conjugation
active
infinitive վիճել (vičel) participle վիճեցեալ, վիճեալ (vičecʿeal, vičeal)
causative — aorist stem վիճեց- (vičecʿ-)
person singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative ես դու նա մեք դուք նոքա
present վիճեմ (vičem) վիճես (vičes) վիճէ (vičē) վիճեմք (vičemkʿ) վիճէք (vičēkʿ) վիճեն (vičen)
imperfect վիճէի, վիճեի* (vičēi, vičei*) վիճէիր, վիճեիր* (vičēir, vičeir*) վիճէր (vičēr) վիճէաք, վիճեաք* (vičēakʿ, vičeakʿ*) վիճէիք, վիճեիք* (vičēikʿ, vičeikʿ*) վիճէին, վիճեին* (vičēin, vičein*)
aorist վիճեցի (vičecʿi) վիճեցեր (vičecʿer) վիճեաց (vičeacʿ) վիճեցաք (vičecʿakʿ) վիճեցէք, վիճեցիք (vičecʿēkʿ, vičecʿikʿ) վիճեցին (vičecʿin)
subjunctive ես դու նա մեք դուք նոքա
present վիճիցեմ (vičicʿem) վիճիցես (vičicʿes) վիճիցէ (vičicʿē) վիճիցեմք (vičicʿemkʿ) վիճիցէք (vičicʿēkʿ) վիճիցեն (vičicʿen)
aorist վիճեցից (vičecʿicʿ) վիճեսցես (vičescʿes) վիճեսցէ (vičescʿē) վիճեսցուք (vičescʿukʿ) վիճեսջիք (vičesǰikʿ) վիճեսցեն (vičescʿen)
imperatives — (դու) — — (դուք) —
imperative — վիճեա՛ (vičeá) — — վիճեցէ՛ք (vičecʿḗkʿ) —
cohortative — վիճեսջի՛ր (vičesǰír) — — վիճեսջի՛ք (vičesǰíkʿ) —
prohibitive — մի՛ վիճեր (mí vičer) — — մի՛ վիճէք (mí vičēkʿ) —
*rare

Descendants

References
  • Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “վիճեմ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.