վանգ

Old Armenian

Alternative forms

Etymology

From Middle Persian [script needed] (vāng, voice, sound, clamour). Compare Persian بانگ (bāng, voice, sound, noise, cry).

Noun

վանգ (vang)

  1. sound, voice
  2. (grammar) syllable
  3. (music) tune
  4. (music) kind of a note

Declension

Derived terms

  • եզավանգ (ezavang)
  • եռավանկ (eṙavank)
  • երկավանգ (erkavang)
  • երկավանկ (erkavank)
  • երկշարավանգ (erkšaravang)
  • երկվանկ (erkvank)
  • շարավանգեմ (šaravangem)
  • վանգանամ (vanganam)
  • վանգաչափութիւն (vangačʿapʿutʿiwn)
  • վանգապէս (vangapēs)
  • վանգեմ (vangem)
  • վանգիւն (vangiwn)
  • վանկանամ (vankanam)
  • փափկավանկ (pʿapʿkavank)
  • քառավանգ (kʿaṙavang)
  • քառավանկ (kʿaṙavank)

Descendants

References

  • Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), վանգ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), վանգ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), վանգ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.