եպիկուրայք
Old Armenian
Etymology
From Եպիկուրայ (Epikuray, “genitive of Եպիկուր (Epikur)”) + -ք (-kʿ).
Declension
i-a-type
| plural only (plurale tantum) | |
|---|---|
| nominative | եպիկուրայք (epikuraykʿ) |
| genitive | եպիկուրայց (epikuraycʿ) |
| dative | եպիկուրայց (epikuraycʿ) |
| accusative | եպիկուրայս (epikurays) |
| ablative | եպիկուրայց (epikuraycʿ) |
| instrumental | եպիկուրաւք = եպիկուրօք (epikurawkʿ = epikurōkʿ) |
| locative | եպիկուրայս (epikurays) |
Synonyms
- եպիկուրեանք (epikureankʿ)
References
- J̌ahukyan, Geworg (1998), “-այք”, in Hin hayereni verǰacancʿneri cagumə [The Origin of Old Armenian Suffixes] (Hayocʿ lezvi hamematakan kʿerakanutʿyan harcʿer; 2) (in Armenian), Yerevan: Anania Širakacʿi, pages 5–48
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.