ատրճան

• ատրաճան (atračan)

Of the same Middle Iranian origin as ատրճանակ (atrčanak). See it for more.

ատրճան • (atrčan)

1. (post-classical, modern) a sort of long gun, probably musket
   • 1772, Zakʿaria Alekʿsanean (translator), Girkʿ hrašicʿ [Book of Miracles] page 587, (in Google Books):

     Եւ ապա ՚ի բաց ձգեալ զայն, էառ զատրաճան իւր, այ՟ զթիւֆէնկն, և եդեալ ի նմ՟ վառօթ և զկապար մի մեծ, դատարկեաց զայն ՚ի կուրծս կնոջն։

     Ew apa ’i bacʿ jgeal zayn, ēaṙ zatračan iwr, ay. ztʿiwfēnkn, ew edeal i nm. vaṙōtʿ ew zkapar mi mec, datarkeacʿ zayn ’i kurcs knoǰn.

   • 1805, Łukas Inčičean, Ašxarhagrutʿiwn čʿoricʿ masancʿ ašxarhi, Asioy, Ewropoy, Apʿrikoy ew Amerikoy [Geography of Four Continents: Asia, Europe, Africa and America] part 2, volume 4, page 320, (in Google Books):

     Զէնք հետևակ զօրաց են սաղաւարտ, վահան, երկու թուր, մի սուին և ատրճան, այն է՝ թիւֆէնկ։ Իսկ հեծել՟ք յոտից մինչև ՚ի գլուխ զրահաւոր են, և ունին ատրճանակ․ այն է՝ փիշտով, նետ, նիզակ և թուր։

     Zēnkʿ hetewak zōracʿ en saławart, vahan, erku tʿur, mi suin ew atrčan, ayn ē, tʿiwfēnk. Isk hecel.kʿ yoticʿ minčʿew ’i glux zrahawor en, ew unin atrčanak; ayn ē, pʿištov, net, nizak ew tʿur.

     The munitions of the infantry are the helmet, shield, two swords, one սուին (suin) and atrčan, i.e. a musket [Ottoman Turkish تفنك‎ (tüfenk)]. Whereas the cavalrymen are armoured from top to toe and have an atrčanak, i.e. a pistol, an arrow, spear and a sword.

• ատրաճանաւոր (atračanawor)

• ատրճանակ (atrčanak)

• → Armenian: ատրճան (atrčan)

• Galfayean (Lusinean), Ambrosios (1900), “arquebuse”, in Nor baṙgirkʿ patkerazard fransahay [Nouveau dictionnaire illustré français–arménien], volume I, Paris: Typographie Morris père et fils, page 164c