աղարտեմ
Old Armenian
Etymology
From աղարտ (ałart).
Verb
աղարտեմ • (ałartem) (aorist indicative աղարտեցի)
- to spoil, to desolate
- to cast a stain upon, to wound the reputation of, to slander, to calumniate
- to despise, to disdain
Conjugation
active
| infinitive | աղարտել (ałartel) | participle | աղարտեցեալ, աղարտեալ (ałartecʿeal, ałarteal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | աղարտեց- (ałartecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աղարտեմ (ałartem) | աղարտես (ałartes) | աղարտէ (ałartē) | աղարտեմք (ałartemkʿ) | աղարտէք (ałartēkʿ) | աղարտեն (ałarten) | |
| imperfect | աղարտէի, աղարտեի* (ałartēi, ałartei*) | աղարտէիր, աղարտեիր* (ałartēir, ałarteir*) | աղարտէր (ałartēr) | աղարտէաք, աղարտեաք* (ałartēakʿ, ałarteakʿ*) | աղարտէիք, աղարտեիք* (ałartēikʿ, ałarteikʿ*) | աղարտէին, աղարտեին* (ałartēin, ałartein*) | |
| aorist | աղարտեցի (ałartecʿi) | աղարտեցեր (ałartecʿer) | աղարտեաց (ałarteacʿ) | աղարտեցաք (ałartecʿakʿ) | աղարտեցէք, աղարտեցիք (ałartecʿēkʿ, ałartecʿikʿ) | աղարտեցին (ałartecʿin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աղարտիցեմ (ałarticʿem) | աղարտիցես (ałarticʿes) | աղարտիցէ (ałarticʿē) | աղարտիցեմք (ałarticʿemkʿ) | աղարտիցէք (ałarticʿēkʿ) | աղարտիցեն (ałarticʿen) | |
| aorist | աղարտեցից (ałartecʿicʿ) | աղարտեսցես (ałartescʿes) | աղարտեսցէ (ałartescʿē) | աղարտեսցուք (ałartescʿukʿ) | աղարտեսջիք (ałartesǰikʿ) | աղարտեսցեն (ałartescʿen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | աղարտեա՛ (ałarteá) | — | — | աղարտեցէ՛ք (ałartecʿḗkʿ) | — | |
| cohortative | — | աղարտեսջի՛ր (ałartesǰír) | — | — | աղարտեսջի՛ք (ałartesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ աղարտեր (mí ałarter) | — | — | մի՛ աղարտէք (mí ałartēkʿ) | — | |
| *rare | |||||||
mediopassive
| infinitive | աղարտել, աղարտիլ* (ałartel, ałartil*) | participle | աղարտեցեալ, աղարտեալ (ałartecʿeal, ałarteal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | աղարտեց- (ałartecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աղարտիմ (ałartim) | աղարտիս (ałartis) | աղարտի (ałarti) | աղարտիմք (ałartimkʿ) | աղարտիք (ałartikʿ) | աղարտին (ałartin) | |
| imperfect | աղարտէի (ałartēi) | աղարտէիր (ałartēir) | աղարտէր, աղարտիւր (ałartēr, ałartiwr) | աղարտէաք (ałartēakʿ) | աղարտէիք (ałartēikʿ) | աղարտէին (ałartēin) | |
| aorist | աղարտեցայ (ałartecʿay) | աղարտեցար (ałartecʿar) | աղարտեցաւ (ałartecʿaw) | աղարտեցաք (ałartecʿakʿ) | աղարտեցայք (ałartecʿaykʿ) | աղարտեցան (ałartecʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | աղարտիցիմ (ałarticʿim) | աղարտիցիս (ałarticʿis) | աղարտիցի (ałarticʿi) | աղարտիցիմք (ałarticʿimkʿ) | աղարտիցիք (ałarticʿikʿ) | աղարտիցին (ałarticʿin) | |
| aorist | աղարտեցայց (ałartecʿaycʿ) | աղարտեսցիս (ałartescʿis) | աղարտեսցի (ałartescʿi) | աղարտեսցուք (ałartescʿukʿ) | աղարտեսջիք (ałartesǰikʿ) | աղարտեսցին (ałartescʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | աղարտեա՛ց (ałarteácʿ) | — | — | աղարտեցարո՛ւք (ałartecʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | աղարտեսջի՛ր (ałartesǰír) | — | — | աղարտեսջի՛ք (ałartesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ աղարտիր (mí ałartir) | — | — | մի՛ աղարտիք (mí ałartikʿ) | — | |
| *post-classical | |||||||
Descendants
- Armenian: աղարտել (ałartel)
References
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.