ώρα

See also: ὤρα, ὥρα, and Ὥρα

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὥρα (hṓra, “fixed period of time”), from Proto-Indo-European *yeh₁- (“year, season”). Cognate with Tsakonian ούρα.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈora/

Noun

ώρα • (óra) f (plural ώρες)

  1. hour (1/24 of a day)
  2. time (A quantity of availability in time, time of day as indicated by a clock, some specific time, right time, time for something)
    Δεν είχα αρκετή ώρα. ― Den eícha arketí óra. ― I did not have enough time.
    Τι ώρα είναι; ― Ti óra eínai? ― What time is it?
    Είναι ώρα να φύγουμε. ― Eínai óra na fýgoume. ― It's time for us to leave.
    Είμαι στην ώρα μου. ― Eímai stin óra mou. ― I am on time

Declension
declension of ώρα
singular plural
nominative ώρα • ώρες •
genitive ώρας • ωρών •
accusative ώρα • ώρες •
vocative ώρα • ώρες •

Derived terms
  • για την ώρα (gia tin óra, “at the moment, for the time being”)
  • μισάωρο n (misáoro, “half-hour”)
  • ωραίος (oraíos, “beautiful”)
  • ωριαίος (oriaíos, “hourly”)
  • ώριμος (órimos, “ripe, timely”)
  • από ώρα σε ώρα (apó óra se óra)
  • έρχομαι πάνω στην ώρα (érchomai páno stin óra)
  • η κακιά η ώρα (i kakiá i óra)
  • η ώρα η καλή (i óra i kalí)
  • με τις ώρες (me tis óres)
  • της κακιάς ώρας (tis kakiás óras)
  • της ώρας (tis óras)
  • ωρίτσα (orítsa)
  • ωρούλα (oroúla)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.