ωριμότητα

Greek

Etymology

From Koine Greek ὡριμότης (hōrimótēs), equivalent to ώριμος (órimos, “mature, ripe”) +‎ -ότητα (-ótita, “-ty, -ness”).

Pronunciation
  • IPA(key): /oɾiˈmotita/
  • Hyphenation: ω‧ρι‧μό‧τη‧τα

Noun

ωριμότητα • (orimótita) f (uncountable)

  1. maturity, ripeness (quality of being mature)
    Επέδειξε μεγάλη ωριμότητα στην απόφασή του. ― Epédeixe megáli orimótita stin apófasí tou. ― He showed great maturity in his decision.

Declension
Declension of ωριμότητα (orimótita)
singular
nominative ωριμότητα •
genitive ωριμότητας •
accusative ωριμότητα •
vocative ωριμότητα •
  • ωριμάζω (orimázo, “to mature, to ripen”)
    • ωρίμασμα n (orímasma, “maturing”)
  • ωρίμαση f (orímasi, “ripening”)

Antonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.