χωρέω

Ancient Greek

Pronunciation
 

Verb

χωρέω • (khōréō)

  1. (intransitive) to withdraw; to give way to [+dative = someone]
  2. (intransitive, after Homer) to go forward, advance
  3. (transitive) to have room for, contain

Conjugation
   Present: χωρέω (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χωρέω χωρέεις χωρέει χωρέετον χωρέετον χωρέομεν χωρέετε χωρέουσῐ(ν)
subjunctive χωρέω χωρέῃς χωρέῃ χωρέητον χωρέητον χωρέωμεν χωρέητε χωρέωσῐ(ν)
optative χωρέοιμῐ χωρέοις χωρέοι χωρέοιτον χωρεοίτην χωρέοιμεν χωρέοιτε χωρέοιεν
imperative   χώρεε χωρεέτω χωρέετον χωρεέτων   χωρέετε χωρεόντων
active
infinitive χωρέειν
participle m χωρέων
f χωρέουσᾰ
n χωρέον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: χωρῶ (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χωρῶ χωρεῖς χωρεῖ χωρεῖτον χωρεῖτον χωροῦμεν χωρεῖτε χωροῦσῐ(ν)
subjunctive χωρῶ χωρῇς χωρῇ χωρῆτον χωρῆτον χωρῶμεν χωρῆτε χωρῶσῐ(ν)
optative χωροίην,
χωροῖμῐ		 χωροίης,
χωροῖς		 χωροίη,
χωροῖ		 χωροῖτον,
χωροίητον		 χωροίτην,
χωροιήτην		 χωροῖμεν,
χωροίημεν		 χωροῖτε,
χωροίητε		 χωροῖεν,
χωροίησᾰν
imperative   χώρει χωρείτω χωρεῖτον χωρείτων   χωρεῖτε χωρούντων
active
infinitive χωρεῖν
participle m χωρῶν
f χωροῦσᾰ
n χωροῦν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐχώρεον (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐχώρεον ἐχώρεες ἐχώρεε(ν) ἐχωρέετον ἐχωρεέτην ἐχωρέομεν ἐχωρέετε ἐχώρεον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐχώρουν (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐχώρουν ἐχώρεις ἐχώρει ἐχωρεῖτον ἐχωρείτην ἐχωροῦμεν ἐχωρεῖτε ἐχώρουν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: χωρήσω, χωρήσομαι, χωρηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χωρήσω χωρήσεις χωρήσει χωρήσετον χωρήσετον χωρήσομεν χωρήσετε χωρήσουσῐ(ν)
optative χωρήσοιμῐ χωρήσοις χωρήσοι χωρήσοιτον χωρησοίτην χωρήσοιμεν χωρήσοιτε χωρήσοιεν
middle indicative χωρήσομαι χωρήσῃ,
χωρήσει		 χωρήσεται χωρήσεσθον χωρήσεσθον χωρησόμεθᾰ χωρήσεσθε χωρήσονται
optative χωρησοίμην χωρήσοιο χωρήσοιτο χωρήσοισθον χωρησοίσθην χωρησοίμεθᾰ χωρήσοισθε χωρήσοιντο
passive indicative χωρηθήσομαι χωρηθήσῃ χωρηθήσεται χωρηθήσεσθον χωρηθήσεσθον χωρηθησόμεθᾰ χωρηθήσεσθε χωρηθήσονται
optative χωρηθησοίμην χωρηθήσοιο χωρηθήσοιτο χωρηθήσοισθον χωρηθησοίσθην χωρηθησοίμεθᾰ χωρηθήσοισθε χωρηθήσοιντο
active middle passive
infinitive χωρήσειν χωρήσεσθαι χωρηθήσεσθαι
participle m χωρήσων χωρησόμενος χωρηθησόμενος
f χωρήσουσᾰ χωρησομένη χωρηθησομένη
n χωρῆσον χωρησόμενον χωρηθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐχώρησᾰ, ἐχωρήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐχώρησᾰ ἐχώρησᾰς ἐχώρησε(ν) ἐχωρήσᾰτον ἐχωρησᾰ́την ἐχωρήσᾰμεν ἐχωρήσᾰτε ἐχώρησᾰν
subjunctive χωρήσω χωρήσῃς χωρήσῃ χωρήσητον χωρήσητον χωρήσωμεν χωρήσητε χωρήσωσῐ(ν)
optative χωρήσαιμῐ χωρήσειᾰς,
χωρήσαις		 χωρήσειε(ν),
χωρήσαι		 χωρήσαιτον χωρησαίτην χωρήσαιμεν χωρήσαιτε χωρήσειᾰν,
χωρήσαιεν
imperative   χώρησον χωρησᾰ́τω χωρήσᾰτον χωρησᾰ́των   χωρήσᾰτε χωρησᾰ́ντων
passive indicative ἐχωρήθην ἐχωρήθης ἐχωρήθη ἐχωρήθητον ἐχωρηθήτην ἐχωρήθημεν ἐχωρήθητε ἐχωρήθησᾰν
subjunctive χωρηθῶ χωρηθῇς χωρηθῇ χωρηθῆτον χωρηθῆτον χωρηθῶμεν χωρηθῆτε χωρηθῶσῐ(ν)
optative χωρηθείην χωρηθείης χωρηθείη χωρηθεῖτον,
χωρηθείητον		 χωρηθείτην,
χωρηθειήτην		 χωρηθεῖμεν,
χωρηθείημεν		 χωρηθεῖτε,
χωρηθείητε		 χωρηθεῖεν,
χωρηθείησᾰν
imperative   χωρήθητῐ χωρηθήτω χωρήθητον χωρηθήτων   χωρήθητε χωρηθέντων
active passive
infinitive χωρῆσαι χωρηθῆναι
participle m χωρήσᾱς χωρηθείς
f χωρήσᾱσᾰ χωρηθεῖσᾰ
n χωρῆσᾰν χωρηθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: χώρησᾰ (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χώρησᾰ χώρησᾰς χώρησε(ν) χωρήσᾰτον χωρησᾰ́την χωρήσᾰμεν χωρήσᾰτε χώρησᾰν
subjunctive χωρήσω,
χωρήσωμῐ		 χωρήσῃς,
χωρήσῃσθᾰ		 χωρήσῃ,
χωρήσῃσῐ		 χωρήσητον χωρήσητον χωρήσωμεν χωρήσητε χωρήσωσῐ(ν)
optative χωρήσαιμῐ χωρήσαις,
χωρήσαισθᾰ,
χωρήσειᾰς		 χωρήσειε(ν),
χωρήσαι		 χωρησεῖτον χωρησείτην χωρησεῖμεν χωρησεῖτε χωρησεῖεν
imperative   χώρησον χωρησᾰ́τω χωρήσᾰτον χωρησᾰ́των   χωρήσᾰτε χωρησᾰ́ντων
active
infinitive χωρῆσαι/χωρησᾰ́μεν/χωρησᾰμέναι
participle m χωρήσᾱς
f χωρήσᾱσᾰ
n χωρῆσᾰν
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεχώρηκᾰ, κεχώρημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεχώρηκᾰ κεχώρηκᾰς κεχώρηκε(ν) κεχωρήκᾰτον κεχωρήκᾰτον κεχωρήκᾰμεν κεχωρήκᾰτε κεχωρήκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεχωρήκω κεχωρήκῃς κεχωρήκῃ κεχωρήκητον κεχωρήκητον κεχωρήκωμεν κεχωρήκητε κεχωρήκωσῐ(ν)
optative κεχωρήκοιμῐ,
κεχωρηκοίην		 κεχωρήκοις,
κεχωρηκοίης		 κεχωρήκοι,
κεχωρηκοίη		 κεχωρήκοιτον κεχωρηκοίτην κεχωρήκοιμεν κεχωρήκοιτε κεχωρήκοιεν
imperative   κεχώρηκε κεχωρηκέτω κεχωρήκετον κεχωρηκέτων   κεχωρήκετε κεχωρηκόντων
middle/
passive		 indicative κεχώρημαι κεχώρησαι κεχώρηται κεχώρησθον κεχώρησθον κεχωρήμεθᾰ κεχώρησθε κεχώρηνται
subjunctive κεχωρημένος ὦ κεχωρημένος ᾖς κεχωρημένος ᾖ κεχωρημένω ἦτον κεχωρημένω ἦτον κεχωρημένοι ὦμεν κεχωρημένοι ἦτε κεχωρημένοι ὦσῐ(ν)
optative κεχωρημένος εἴην κεχωρημένος εἴης κεχωρημένος εἴη κεχωρημένοι εἴητον/εἶτον κεχωρημένω εἰήτην/εἴτην κεχωρημένοι εἴημεν/εἶμεν κεχωρημένοι εἴητε/εἶτε κεχωρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεχώρησο κεχωρήσθω κεχώρησθον κεχωρήσθων   κεχώρησθε κεχωρήσθων
active middle/passive
infinitive κεχωρηκέναι κεχωρῆσθαι
participle m κεχωρηκώς κεχωρημένος
f κεχωρηκυῖᾰ κεχωρημένη
n κεχωρηκός κεχωρημένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
  • χωρέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • χωρέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • χωρέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • χωρέω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.