υποχρεωτικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὐπόχρεος (upókhreos, “indebted”)

Pronunciation

IPA(key): /ipoxɾeotiˈkos/

Adjective

υποχρεωτικός • (ypochreotikós) m (feminine υποχρεωτική, neuter υποχρεωτικό)

  1. obligatory, compulsory, mandatory
    Στην Ελλάδα, είναι υποχρεωτικό να πας στον στρατό. ― Stin Elláda, eínai ypochreotikó na pas ston strató. ― In Greece, it's compulsory to join the army.
  2. obliging, helpful

Declension
declension of υποχρεωτικός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative υποχρεωτικός υποχρεωτική υποχρεωτικό υποχρεωτικοί υποχρεωτικές υποχρεωτικά
genitive υποχρεωτικού υποχρεωτικής υποχρεωτικού υποχρεωτικών υποχρεωτικών υποχρεωτικών
accusative υποχρεωτικό υποχρεωτική υποχρεωτικό υποχρεωτικούς υποχρεωτικές υποχρεωτικά
vocative υποχρεωτικέ υποχρεωτική υποχρεωτικό υποχρεωτικοί υποχρεωτικές υποχρεωτικά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο υποχρεωτικός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο υποχρεωτικός (o pio ypochreotikós), etc.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.