τίνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *kʷey- (“to pay”). Cognate with ποινή (poinḗ), Sanskrit चयते (cáyate) and Avestan 𐬗𐬌𐬐𐬀𐬫𐬀𐬝‎ (cikayat̰).

Pronunciation

Attic:

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tí.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈti.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈti.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈti.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈti.no/

Epic:

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tǐː.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈti.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈti.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈti.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈti.no/

Verb

τῐ́νω • (tínō)

(Attic)

τῑ́νω • (tī́nō)

(Epic)

to pay a price, that is, as a penalty; be punished with (whereas τίω (tíō) means to pay honor).

Conjugation

Present: τῐ́νω, τῐ́νομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῐ́νω	τῐ́νεις	τῐ́νει	τῐ́νετον	τῐ́νετον	τῐ́νομεν	τῐ́νετε	τῐ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	τῐ́νω	τῐ́νῃς	τῐ́νῃ	τῐ́νητον	τῐ́νητον	τῐ́νωμεν	τῐ́νητε	τῐ́νωσῐ(ν)
	optative	τῐ́νοιμῐ	τῐ́νοις	τῐ́νοι	τῐ́νοιτον	τῐνοίτην	τῐ́νοιμεν	τῐ́νοιτε	τῐ́νοιεν
	imperative		τῐ́νε	τῐνέτω	τῐ́νετον	τῐνέτων		τῐ́νετε	τῐνόντων
middle/ passive	indicative	τῐ́νομαι	τῐ́νῃ, τῐ́νει	τῐ́νεται	τῐ́νεσθον	τῐ́νεσθον	τῐνόμεθᾰ	τῐ́νεσθε	τῐ́νονται
	subjunctive	τῐ́νωμαι	τῐ́νῃ	τῐ́νηται	τῐ́νησθον	τῐ́νησθον	τῐνώμεθᾰ	τῐ́νησθε	τῐ́νωνται
	optative	τῐνοίμην	τῐ́νοιο	τῐ́νοιτο	τῐ́νοισθον	τῐνοίσθην	τῐνοίμεθᾰ	τῐ́νοισθε	τῐ́νοιντο
	imperative		τῐ́νου	τῐνέσθω	τῐ́νεσθον	τῐνέσθων		τῐ́νεσθε	τῐνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τῐ́νειν				τῐ́νεσθαι
participle	m	τῐ́νων				τῐνόμενος
	f	τῐ́νουσᾰ				τῐνομένη
	n	τῐ́νον				τῐνόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: τῑ́νω, τῑ́νομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῑ́νω	τῑ́νεις	τῑ́νει	τῑ́νετον	τῑ́νετον	τῑ́νομεν	τῑ́νετε	τῑ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	τῑ́νω, τῑ́νωμῐ	τῑ́νῃς, τῑ́νῃσθᾰ	τῑ́νῃ, τῑ́νῃσῐ	τῑ́νητον	τῑ́νητον	τῑ́νωμεν	τῑ́νητε	τῑ́νωσῐ(ν)
	optative	τῑ́νοιμῐ	τῑ́νοισ(θᾰ)	τῑ́νοι	τῑ́νοιτον	τῑνοίτην	τῑ́νοιμεν	τῑ́νοιτε	τῑ́νοιεν
	imperative		τῖνε	τῑνέτω	τῑ́νετον	τῑνέτων		τῑ́νετε	τῑνόντων
middle/ passive	indicative	τῑ́νομαι	τῑ́νεαι	τῑ́νεται	τῑ́νεσθον	τῑ́νεσθον	τῑνόμε(σ)θᾰ	τῑ́νεσθε	τῑ́νονται
	subjunctive	τῑ́νωμαι, τῑνώμαιμῐ	τῑ́νηαι, τῑ́νηαι	τῑ́νηται, τῑνήταισῐ	τῑ́νησθον	τῑ́νησθον	τῑνώμε(σ)θᾰ	τῑ́νησθε	τῑ́νωνται
	optative	τῑνοίμην	τῑ́νοιο	τῑ́νοιτο	τῑ́νοισθον	τῑνοίσθην	τῑνοίμε(σ)θᾰ	τῑ́νοισθε	τῑνοίᾰτο
	imperative		τῑ́νεο	τῑνέσθω	τῑ́νεσθον	τῑνέσθων		τῑ́νεσθε	τῑνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τῑ́νειν/τῑνέμεν(αι)/τῑνμέναι				τῑ́νεσθαι
participle	m	τῑ́νων				τῑνόμενος
	f	τῑ́νουσᾰ				τῑνομένη
	n	τῖνον				τῑνόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔτινον, ἐτινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτινον	ἔτινες	ἔτινε(ν)	ἐτίνετον	ἐτινέτην	ἐτίνομεν	ἐτίνετε	ἔτινον
middle/ passive	indicative	ἐτινόμην	ἐτίνου	ἐτίνετο	ἐτίνεσθον	ἐτινέσθην	ἐτινόμεθᾰ	ἐτίνεσθε	ἐτίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: τῐ́σω, τῐ́σομαι, τισθήσομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῐ́σω	τῐ́σεις	τῐ́σει	τῐ́σετον	τῐ́σετον	τῐ́σομεν	τῐ́σετε	τῐ́σουσῐ(ν)
active	optative	τῐ́σοιμῐ	τῐ́σοις	τῐ́σοι	τῐ́σοιτον	τῐσοίτην	τῐ́σοιμεν	τῐ́σοιτε	τῐ́σοιεν
middle	indicative	τῐ́σομαι	τῐ́σῃ, τῐ́σει	τῐ́σεται	τῐ́σεσθον	τῐ́σεσθον	τῐσόμεθᾰ	τῐ́σεσθε	τῐ́σονται
middle	optative	τῐσοίμην	τῐ́σοιο	τῐ́σοιτο	τῐ́σοισθον	τῐσοίσθην	τῐσοίμεθᾰ	τῐ́σοισθε	τῐ́σοιντο
passive	indicative	τισθήσομαι	τισθήσῃ	τισθήσεται	τισθήσεσθον	τισθήσεσθον	τισθησόμεθᾰ	τισθήσεσθε	τισθήσονται
passive	optative	τισθησοίμην	τισθήσοιο	τισθήσοιτο	τισθήσοισθον	τισθησοίσθην	τισθησοίμεθᾰ	τισθήσοισθε	τισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τῐ́σειν			τῐ́σεσθαι		τισθήσεσθαι
participle	m	τῐ́σων			τῐσόμενος		τισθησόμενος
	f	τῐ́σουσᾰ			τῐσομένη		τισθησομένη
	n	τῐ́σον			τῐσόμενον		τισθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: τῑ́σω, τῑ́σομαι, τισθήσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῑ́σω	τῑ́σεις	τῑ́σει	τῑ́σετον	τῑ́σετον	τῑ́σομεν	τῑ́σετε	τῑ́σουσῐ(ν)
active	optative	τῑ́σοιμῐ	τῑ́σοισ(θᾰ)	τῑ́σοι	τῑ́σοιτον	τῑσοίτην	τῑ́σοιμεν	τῑ́σοιτε	τῑ́σοιεν
middle	indicative	τῑ́σομαι	τῑ́σεαι	τῑ́σεται	τῑ́σεσθον	τῑ́σεσθον	τῑσόμε(σ)θᾰ	τῑ́σεσθε	τῑ́σονται
middle	optative	τῑσοίμην	τῑ́σοιο	τῑ́σοιτο	τῑ́σοισθον	τῑσοίσθην	τῑσοίμε(σ)θᾰ	τῑ́σοισθε	τῑσοίᾰτο
passive	indicative	τισθήσομαι	τισθήσῃ	τισθήσεται	τισθήσεσθον	τισθήσεσθον	τισθησόμε(σ)θᾰ	τισθήσεσθε	τισθήσονται
passive	optative	τισθησοίμην	τισθήσοιο	τισθήσοιτο	τισθήσοισθον	τισθησοίσθην	τισθησοίμε(σ)θᾰ	τισθήσοισθε	τισθησοίᾰτο
		active			middle		passive
infinitive		τῑ́σειν/τῑσέμεν(αι)/τῑσμέναι			τῑ́σεσθαι		τισθήσεσθαι
participle	m	τῑ́σων			τῑσόμενος		τισθησόμενος
	f	τῑ́σουσᾰ			τῑσομένη		τισθησομένη
	n	τῖσον			τῑσόμενον		τισθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔτῐσᾰ, ἐτῐσᾰ́μην, ἐτίσθην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτῐσᾰ	ἔτῐσᾰς	ἔτῐσε(ν)	ἐτῐ́σᾰτον	ἐτῐσᾰ́την	ἐτῐ́σᾰμεν	ἐτῐ́σᾰτε	ἔτῐσᾰν
	subjunctive	τῐ́σω	τῐ́σῃς	τῐ́σῃ	τῐ́σητον	τῐ́σητον	τῐ́σωμεν	τῐ́σητε	τῐ́σωσῐ(ν)
	optative	τῐ́σαιμῐ	τῐ́σειᾰς, τῐ́σαις	τῐ́σειε(ν), τῐ́σαι	τῐ́σαιτον	τῐσαίτην	τῐ́σαιμεν	τῐ́σαιτε	τῐ́σειᾰν, τῐ́σαιεν
	imperative		τῐ́σον	τῐσᾰ́τω	τῐ́σᾰτον	τῐσᾰ́των		τῐ́σᾰτε	τῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτῐσᾰ́μην	ἐτῐ́σω	ἐτῐ́σᾰτο	ἐτῐ́σᾰσθον	ἐτῐσᾰ́σθην	ἐτῐσᾰ́μεθᾰ	ἐτῐ́σᾰσθε	ἐτῐ́σᾰντο
	subjunctive	τῐ́σωμαι	τῐ́σῃ	τῐ́σηται	τῐ́σησθον	τῐ́σησθον	τῐσώμεθᾰ	τῐ́σησθε	τῐ́σωνται
	optative	τῐσαίμην	τῐ́σαιο	τῐ́σαιτο	τῐ́σαισθον	τῐσαίσθην	τῐσαίμεθᾰ	τῐ́σαισθε	τῐ́σαιντο
	imperative		τῐ́σαι	τῐσᾰ́σθω	τῐ́σᾰσθον	τῐσᾰ́σθων		τῐ́σᾰσθε	τῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτίσθην	ἐτίσθης	ἐτίσθη	ἐτίσθητον	ἐτισθήτην	ἐτίσθημεν	ἐτίσθητε	ἐτίσθησᾰν
	subjunctive	τισθῶ	τισθῇς	τισθῇ	τισθῆτον	τισθῆτον	τισθῶμεν	τισθῆτε	τισθῶσῐ(ν)
	optative	τισθείην	τισθείης	τισθείη	τισθεῖτον, τισθείητον	τισθείτην, τισθειήτην	τισθεῖμεν, τισθείημεν	τισθεῖτε, τισθείητε	τισθεῖεν, τισθείησᾰν
	imperative		τίσθητῐ	τισθήτω	τίσθητον	τισθήτων		τίσθητε	τισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τῐ́σαι			τῐ́σᾰσθαι		τισθῆναι
participle	m	τῐ́σᾱς			τῐσᾰ́μενος		τισθείς
	f	τῐ́σᾱσᾰ			τῐσᾰμένη		τισθεῖσᾰ
	n	τῐ́σᾰν			τῐσᾰ́μενον		τισθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔτῑσᾰ, ἐτῑσᾰ́μην, ἐτίσθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτῑσᾰ	ἔτῑσᾰς	ἔτῑσε(ν)	ἐτῑ́σᾰτον	ἐτῑσᾰ́την	ἐτῑ́σᾰμεν	ἐτῑ́σᾰτε	ἔτῑσᾰν
	subjunctive	τῑ́σω, τῑ́σωμῐ	τῑ́σῃς, τῑ́σῃσθᾰ	τῑ́σῃ, τῑ́σῃσῐ	τῑ́σητον	τῑ́σητον	τῑ́σωμεν	τῑ́σητε	τῑ́σωσῐ(ν)
	optative	τῑ́σαιμῐ	τῑ́σαις, τῑ́σαισθᾰ, τῑ́σειᾰς	τῑ́σειε(ν), τῑ́σαι	τῑσεῖτον	τῑσείτην	τῑσεῖμεν	τῑσεῖτε	τῑσεῖεν
	imperative		τῖσον	τῑσᾰ́τω	τῑ́σᾰτον	τῑσᾰ́των		τῑ́σᾰτε	τῑσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτῑσᾰ́μην	ἐτῑ́σω	ἐτῑ́σᾰτο	ἐτῑ́σᾰσθον	ἐτῑσᾰ́σθην	ἐτῑσᾰ́με(σ)θᾰ	ἐτῑ́σᾰσθε	ἐτῑ́σᾰντο
	subjunctive	τῑ́σωμαι, τῑσώμαιμῐ	τῑ́σηαι, τῑ́σηαι	τῑ́σηται, τῑσήταισῐ	τῑ́σησθον	τῑ́σησθον	τῑσώμε(σ)θᾰ	τῑ́σησθε	τῑ́σωνται
	optative	τῑσαίμην	τῑ́σαιο	τῑ́σαιτο	τῑ́σαισθον	τῑσαίσθην	τῑσαίμε(σ)θᾰ	τῑ́σαισθε	τῑσαίᾰτο
	imperative		τῖσαι	τῑσᾰ́σθω	τῑ́σᾰσθον	τῑσᾰ́σθων		τῑ́σᾰσθε	τῑσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτίσθην	ἐτίσθης	ἐτίσθη	ἐτίσθητον	ἐτισθήτην	ἐτίσθημεν	ἐτίσθητε	ἐτίσθησᾰν, ἔτισθεν
	subjunctive	τισθῶ, τισθῶμῐ	τισθῇς, τισθῇσθᾰ	τισθῇ, τισθῇσῐ	τισθῆτον	τισθῆτον	τισθῶμεν	τισθῆτε	τισθῶσῐ(ν)
	optative	τισθείην	τισθείης	τισθείη	τισθεῖτον, τισθείητον	τισθείτην, τισθειήτην	τισθεῖμεν, τισθείημεν	τισθεῖτε, τισθείητε	τίσθειεν, τισθείησᾰν
	imperative		τίσθητῐ	τισθήτω	τίσθητον	τισθήτων		τίσθητε	τισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τῖσαι/τῑσᾰ́μεν/τῑσᾰμέναι			τῑ́σᾰσθαι		τισθῆναι/τισθήμεναι
participle	m	τῑ́σᾱς			τῑσᾰ́μενος		τισθείς
	f	τῑ́σᾱσᾰ			τῑσᾰμένη		τισθεῖσᾰ
	n	τῖσᾰν			τῑσᾰ́μενον		τισθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: τέτικᾰ, τέτισμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτικᾰ	τέτικᾰς	τέτικε(ν)	τετίκᾰτον	τετίκᾰτον	τετίκᾰμεν	τετίκᾰτε	τετίκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετίκω	τετίκῃς	τετίκῃ	τετίκητον	τετίκητον	τετίκωμεν	τετίκητε	τετίκωσῐ(ν)
	optative	τετίκοιμῐ, τετικοίην	τετίκοις, τετικοίης	τετίκοι, τετικοίη	τετίκοιτον	τετικοίτην	τετίκοιμεν	τετίκοιτε	τετίκοιεν
	imperative		τέτικε	τετικέτω	τετίκετον	τετικέτων		τετίκετε	τετικόντων
middle/ passive	indicative	τέτισμαι	τέτισαι	τέτισται	τέτισθον	τέτισθον	τετίσμεθᾰ	τέτισθε	τετίσᾰται
	subjunctive	τετισμένος ὦ	τετισμένος ᾖς	τετισμένος ᾖ	τετισμένω ἦτον	τετισμένω ἦτον	τετισμένοι ὦμεν	τετισμένοι ἦτε	τετισμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετισμένος εἴην	τετισμένος εἴης	τετισμένος εἴη	τετισμένοι εἴητον/εἶτον	τετισμένω εἰήτην/εἴτην	τετισμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετισμένοι εἴητε/εἶτε	τετισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέτισο	τετίσθω	τέτισθον	τετίσθων		τέτισθε	τετίσθων
		active				middle/passive
infinitive		τετικέναι				τετῖσθαι
participle	m	τετικώς				τετισμένος
	f	τετικυῖᾰ				τετισμένη
	n	τετικός				τετισμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐτετίκειν, ἐτετίσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετίκειν, ἐτετίκη	ἐτετίκεις, ἐτετίκης	ἐτετίκει(ν)	ἐτετίκετον	ἐτετικέτην	ἐτετίκεμεν	ἐτετίκετε	ἐτετίκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετίσμην	ἐτέτισο	ἐτέτιστο	ἐτέτισθον	ἐτετίσθην	ἐτετίσμεθᾰ	ἐτέτισθε	ἐτετίσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

τίσις (tísis)

References

τίνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
τίνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
τίνω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
τίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
τίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
τίνω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G5099 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.