τήλινος

Ancient Greek

Etymology

From τῆλις (têlis, “fenugreek”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tɛ̌ː.li.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈte.li.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈti.li.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈti.li.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈti.li.nos/

Adjective

τήλῐνος • (tḗlinos) m (feminine τηλίνη, neuter τήλῐνον); first/second declension

of fenugreek

Inflection

First and second declension of τήλῐνος; τηλῐ́νη; τήλῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τήλῐνος tḗlinos	τηλῐ́νη tēlínē	τήλῐνον tḗlinon	τηλῐ́νω tēlínō	τηλῐ́νᾱ tēlínā	τηλῐ́νω tēlínō	τήλῐνοι tḗlinoi	τήλῐναι tḗlinai	τήλῐνᾰ tḗlina
Genitive	τηλῐ́νου tēlínou	τηλῐ́νης tēlínēs	τηλῐ́νου tēlínou	τηλῐ́νοιν tēlínoin	τηλῐ́ναιν tēlínain	τηλῐ́νοιν tēlínoin	τηλῐ́νων tēlínōn	τηλῐ́νων tēlínōn	τηλῐ́νων tēlínōn
Dative	τηλῐ́νῳ tēlínōi	τηλῐ́νῃ tēlínēi	τηλῐ́νῳ tēlínōi	τηλῐ́νοιν tēlínoin	τηλῐ́ναιν tēlínain	τηλῐ́νοιν tēlínoin	τηλῐ́νοις tēlínois	τηλῐ́ναις tēlínais	τηλῐ́νοις tēlínois
Accusative	τήλῐνον tḗlinon	τηλῐ́νην tēlínēn	τήλῐνον tḗlinon	τηλῐ́νω tēlínō	τηλῐ́νᾱ tēlínā	τηλῐ́νω tēlínō	τηλῐ́νους tēlínous	τηλῐ́νᾱς tēlínās	τήλῐνᾰ tḗlina
Vocative	τήλῐνε tḗline	τηλῐ́νη tēlínē	τήλῐνον tḗlinon	τηλῐ́νω tēlínō	τηλῐ́νᾱ tēlínā	τηλῐ́νω tēlínō	τήλῐνοι tḗlinoi	τήλῐναι tḗlinai	τήλῐνᾰ tḗlina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τηλῐ́νως tēlínōs			τηλῐνώτερος tēlinṓteros			τηλῐνώτᾰτος tēlinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.