τέφρινος

Ancient Greek

Etymology

From τέφρα (téphra, “ash”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /té.pʰri.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtɛ.pʰri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈte.ɸri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈte.fri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈte.fri.nos/

Adjective

τέφρῐνος • (téphrinos) m (feminine τεφρῐ́νη, neuter τέφρῐνον); first/second declension

ashcoloured

Inflection

First and second declension of τέφρῐνος; τεφρῐ́νη; τέφρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τέφρῐνος téphrinos	τεφρῐ́νη tephrínē	τέφρῐνον téphrinon	τεφρῐ́νω tephrínō	τεφρῐ́νᾱ tephrínā	τεφρῐ́νω tephrínō	τέφρῐνοι téphrinoi	τέφρῐναι téphrinai	τέφρῐνᾰ téphrina
Genitive	τεφρῐ́νου tephrínou	τεφρῐ́νης tephrínēs	τεφρῐ́νου tephrínou	τεφρῐ́νοιν tephrínoin	τεφρῐ́ναιν tephrínain	τεφρῐ́νοιν tephrínoin	τεφρῐ́νων tephrínōn	τεφρῐ́νων tephrínōn	τεφρῐ́νων tephrínōn
Dative	τεφρῐ́νῳ tephrínōi	τεφρῐ́νῃ tephrínēi	τεφρῐ́νῳ tephrínōi	τεφρῐ́νοιν tephrínoin	τεφρῐ́ναιν tephrínain	τεφρῐ́νοιν tephrínoin	τεφρῐ́νοις tephrínois	τεφρῐ́ναις tephrínais	τεφρῐ́νοις tephrínois
Accusative	τέφρῐνον téphrinon	τεφρῐ́νην tephrínēn	τέφρῐνον téphrinon	τεφρῐ́νω tephrínō	τεφρῐ́νᾱ tephrínā	τεφρῐ́νω tephrínō	τεφρῐ́νους tephrínous	τεφρῐ́νᾱς tephrínās	τέφρῐνᾰ téphrina
Vocative	τέφρῐνε téphrine	τεφρῐ́νη tephrínē	τέφρῐνον téphrinon	τεφρῐ́νω tephrínō	τεφρῐ́νᾱ tephrínā	τεφρῐ́νω tephrínō	τέφρῐνοι téphrinoi	τέφρῐναι téphrinai	τέφρῐνᾰ téphrina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τεφρῐ́νως tephrínōs			τεφρῐνώτερος tephrinṓteros			τεφρῐνώτᾰτος tephrinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.