τέρπω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *terp- (“to satisfy”), cognate with German dürfen (“to need”) and obsolete and dialectal British English tharf (“to need”).

Pronunciation
 

Verb

τέρπω • (térpō)

  1. I delight
  2. (passive and middle) I enjoy, I revel

Inflection
   Present: τέρπω, τέρπομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέρπω τέρπεις τέρπει τέρπετον τέρπετον τέρπομεν τέρπετε τέρπουσῐ(ν)
subjunctive τέρπω τέρπῃς τέρπῃ τέρπητον τέρπητον τέρπωμεν τέρπητε τέρπωσῐ(ν)
optative τέρποιμῐ τέρποις τέρποι τέρποιτον τερποίτην τέρποιμεν τέρποιτε τέρποιεν
imperative   τέρπε τερπέτω τέρπετον τερπέτων   τέρπετε τερπόντων
middle/
passive		 indicative τέρπομαι τέρπῃ,
τέρπει		 τέρπεται τέρπεσθον τέρπεσθον τερπόμεθᾰ τέρπεσθε τέρπονται
subjunctive τέρπωμαι τέρπῃ τέρπηται τέρπησθον τέρπησθον τερπώμεθᾰ τέρπησθε τέρπωνται
optative τερποίμην τέρποιο τέρποιτο τέρποισθον τερποίσθην τερποίμεθᾰ τέρποισθε τέρποιντο
imperative   τέρπου τερπέσθω τέρπεσθον τερπέσθων   τέρπεσθε τερπέσθων
active middle/passive
infinitive τέρπειν τέρπεσθαι
participle m τέρπων τερπόμενος
f τέρπουσᾰ τερπομένη
n τέρπον τερπόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔτερπον, ἐτερπόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτερπον ἔτερπες ἔτερπε(ν) ἐτέρπετον ἐτερπέτην ἐτέρπομεν ἐτέρπετε ἔτερπον
middle/
passive		 indicative ἐτερπόμην ἐτέρπου ἐτέρπετο ἐτέρπεσθον ἐτερπέσθην ἐτερπόμεθᾰ ἐτέρπεσθε ἐτέρποντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: τέρπεσκον, τερπεσκόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέρπεσκον τέρπεσκες τέρπεσκε(ν) τερπέσκετον τερπεσκέτην τερπέσκομεν τερπέσκετε τέρπεσκον
middle/
passive		 indicative τερπεσκόμην τερπέσκου τερπέσκετο τερπέσκεσθον τερπεσκέσθην τερπεσκόμεθᾰ τερπέσκεσθε τερπέσκοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τέρψω, τέρψομαι, τερφθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέρψω τέρψεις τέρψει τέρψετον τέρψετον τέρψομεν τέρψετε τέρψουσῐ(ν)
optative τέρψοιμῐ τέρψοις τέρψοι τέρψοιτον τερψοίτην τέρψοιμεν τέρψοιτε τέρψοιεν
middle indicative τέρψομαι τέρψῃ,
τέρψει		 τέρψεται τέρψεσθον τέρψεσθον τερψόμεθᾰ τέρψεσθε τέρψονται
optative τερψοίμην τέρψοιο τέρψοιτο τέρψοισθον τερψοίσθην τερψοίμεθᾰ τέρψοισθε τέρψοιντο
passive indicative τερφθήσομαι τερφθήσῃ τερφθήσεται τερφθήσεσθον τερφθήσεσθον τερφθησόμεθᾰ τερφθήσεσθε τερφθήσονται
optative τερφθησοίμην τερφθήσοιο τερφθήσοιτο τερφθήσοισθον τερφθησοίσθην τερφθησοίμεθᾰ τερφθήσοισθε τερφθήσοιντο
active middle passive
infinitive τέρψειν τέρψεσθαι τερφθήσεσθαι
participle m τέρψων τερψόμενος τερφθησόμενος
f τέρψουσᾰ τερψομένη τερφθησομένη
n τέρψον τερψόμενον τερφθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔτερψᾰ, ἐτερψᾰ́μην, ἐτέρφθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτερψᾰ ἔτερψᾰς ἔτερψε(ν) ἐτέρψᾰτον ἐτερψᾰ́την ἐτέρψᾰμεν ἐτέρψᾰτε ἔτερψᾰν
subjunctive τέρψω τέρψῃς τέρψῃ τέρψητον τέρψητον τέρψωμεν τέρψητε τέρψωσῐ(ν)
optative τέρψαιμῐ τέρψειᾰς,
τέρψαις		 τέρψειε(ν),
τέρψαι		 τέρψαιτον τερψαίτην τέρψαιμεν τέρψαιτε τέρψειᾰν,
τέρψαιεν
imperative   τέρψον τερψᾰ́τω τέρψᾰτον τερψᾰ́των   τέρψᾰτε τερψᾰ́ντων
middle indicative ἐτερψᾰ́μην ἐτέρψω ἐτέρψᾰτο ἐτέρψᾰσθον ἐτερψᾰ́σθην ἐτερψᾰ́μεθᾰ ἐτέρψᾰσθε ἐτέρψᾰντο
subjunctive τέρψωμαι τέρψῃ τέρψηται τέρψησθον τέρψησθον τερψώμεθᾰ τέρψησθε τέρψωνται
optative τερψαίμην τέρψαιο τέρψαιτο τέρψαισθον τερψαίσθην τερψαίμεθᾰ τέρψαισθε τέρψαιντο
imperative   τέρψαι τερψᾰ́σθω τέρψᾰσθον τερψᾰ́σθων   τέρψᾰσθε τερψᾰ́σθων
passive indicative ἐτέρφθην ἐτέρφθης ἐτέρφθη ἐτέρφθητον ἐτερφθήτην ἐτέρφθημεν ἐτέρφθητε ἐτέρφθησᾰν
subjunctive τερφθῶ τερφθῇς τερφθῇ τερφθῆτον τερφθῆτον τερφθῶμεν τερφθῆτε τερφθῶσῐ(ν)
optative τερφθείην τερφθείης τερφθείη τερφθεῖτον,
τερφθείητον		 τερφθείτην,
τερφθειήτην		 τερφθεῖμεν,
τερφθείημεν		 τερφθεῖτε,
τερφθείητε		 τερφθεῖεν,
τερφθείησᾰν
imperative   τέρφθητῐ τερφθήτω τέρφθητον τερφθήτων   τέρφθητε τερφθέντων
active middle passive
infinitive τέρψαι τέρψᾰσθαι τερφθῆναι
participle m τέρψᾱς τερψᾰ́μενος τερφθείς
f τέρψᾱσᾰ τερψᾰμένη τερφθεῖσᾰ
n τέρψᾰν τερψᾰ́μενον τερφθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτάρφθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐτάρφθην ἐτάρφθης ἐτάρφθη ἐτάρφθητον ἐταρφθήτην ἐτάρφθημεν ἐτάρφθητε ἐτάρφθησᾰν,
ἔταρφθεν
subjunctive ταρφθῶ,
ταρφθῶμῐ		 ταρφθῇς,
ταρφθῇσθᾰ		 ταρφθῇ,
ταρφθῇσῐ		 ταρφθῆτον ταρφθῆτον ταρφθῶμεν ταρφθῆτε ταρφθῶσῐ(ν)
optative ταρφθείην ταρφθείης ταρφθείη ταρφθεῖτον,
ταρφθείητον		 ταρφθείτην,
ταρφθειήτην		 ταρφθεῖμεν,
ταρφθείημεν		 ταρφθεῖτε,
ταρφθείητε		 τάρφθειεν,
ταρφθείησᾰν
imperative   τάρφθητῐ ταρφθήτω τάρφθητον ταρφθήτων   τάρφθητε ταρφθέντων
passive
infinitive ταρφθῆναι/ταρφθήμεναι
participle m ταρφθείς
f ταρφθεῖσᾰ
n ταρφθέν
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: τεταρπόμην, ἐτάρπην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative τεταρπόμην τετάρπεο τετάρπετο τετάρπεσθον τεταρπέσθην τεταρπόμε(σ)θᾰ τετάρπεσθε τετάρποντο
subjunctive τετάρπωμαι,
τεταρπώμαιμῐ		 τετάρπηαι,
τετάρπηαι		 τετάρπηται,
τεταρπήταισῐ		 τετάρπησθον τετάρπησθον τεταρπώμε(σ)θᾰ τετάρπησθε τετάρπωνται
optative τεταρποίμην τετάρποιο τετάρποιτο τετάρποισθον τεταρποίσθην τεταρποίμε(σ)θᾰ τετάρποισθε τεταρποίᾰτο
imperative   τετάρπεο τεταρπέσθω τετάρπεσθον τεταρπέσθων   τετάρπεσθε τεταρπέσθων
passive indicative ἐτάρπην ἐτάρπης ἐτάρπη ἐτάρπητον ἐταρπήτην ἐτάρπημεν ἐτάρπητε ἐτάρπησᾰν,
ἔταρπεν
subjunctive ταρπῶ,
ταρπῶμῐ		 ταρπῇς,
ταρπῇσθᾰ		 ταρπῇ,
ταρπῇσῐ		 ταρπῆτον ταρπῆτον ταρπῶμεν ταρπῆτε ταρπῶσῐ(ν)
optative ταρπείην ταρπείης ταρπείη ταρπεῖτον,
ταρπείητον		 ταρπείτην,
ταρπειήτην		 ταρπεῖμεν,
ταρπείημεν		 ταρπεῖτε,
ταρπείητε		 τάρπειεν,
ταρπείησᾰν
imperative   τάρπηθῐ ταρπήτω τάρπητον ταρπήτων   τάρπητε ταρπέντων
middle passive
infinitive τεταρπέσθαι ταρπῆναι/ταρπήμεναι
participle m τεταρπόμενος ταρπείς
f τεταρπομένη ταρπεῖσᾰ
n τεταρπόμενον ταρπέν
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References
  • τέρπω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • τέρπω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • τέρπω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • τέρπω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.