τέρην

Ancient Greek

Etymology

From the same Proto-Indo-European root of Latin tener (“soft, tender”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /té.rɛːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtɛ.ren/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈte.rin/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈte.rin/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈte.rin/

Adjective

τέρην • (térēn) m (feminine τέρεινᾰ, neuter τέρεν); first/third declension

(Epic)

(Epic) soft, delicate, gentle

Declension

First and third declension of τέρην; τέρεινᾰ; τέρεν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τέρην térēn	τέρεινᾰ téreina	τέρεν téren	τέρενε térene	τερείνᾱ tereínā	τέρενε térene	τέρενες térenes	τέρειναι téreinai	τέρενᾰ térena
Genitive	τέρενος térenos	τερείνης tereínēs	τέρενος térenos	τερένοιν terénoin	τερείναιν tereínain	τερένοιν terénoin	τερένων terénōn	τερεινῶν tereinôn	τερένων terénōn
Dative	τέρενῐ téreni	τερείνῃ tereínēi	τέρενῐ téreni	τερένοιν terénoin	τερείναιν tereínain	τερένοιν terénoin	τέρεσῐ / τέρεσῐν téresi(n)	τερείναις tereínais	τέρεσῐ / τέρεσῐν téresi(n)
Accusative	τέρενᾰ térena	τέρεινᾰν téreinan	τέρεν téren	τέρενε térene	τερείνᾱ tereínā	τέρενε térene	τέρενᾰς térenas	τερείνᾱς tereínās	τέρενᾰ térena
Vocative	τέρεν téren	τέρεινᾰ téreina	τέρεν téren	τέρενε térene	τερείνᾱ tereínā	τέρενε térene	τέρενες térenes	τέρειναι téreinai	τέρενᾰ térena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τερένως terénōs			τερέντερος terénteros			τερέντᾰτος teréntatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

τερενόχρως (terenókhrōs)