συναίρεση

Greek

Etymology

From hellenistic Koine συναίρεσις (sunaíresis) from verb of Ancient Greek συναίρέω (sunaíréō) συναιρῶ (sunairô).

Pronunciation
  • IPA(key): /si.ˈne.re.si/
  • Hyphenation: συ‧ναί‧ρε‧ση

Noun

συναίρεση • (synaíresi) f (plural συναιρέσεις)

  1. (grammar, phonology) contraction, synaeresis of two adjacent vowels or diphthongs within one word, into one
    e.g. of [ao] to [o] as in τραγουδάω (tragoudáo) > τραγουδώ (tragoudó, “I sing”)

Declension
declension of συναίρεση
singular plural
nominative συναίρεση • συναιρέσεις •
genitive συναίρεσης •  συναιρέσεως • συναιρέσεων •
accusative συναίρεση • συναιρέσεις •
vocative συναίρεση • συναιρέσεις •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.