συμπαράταξις
Ancient Greek
Etymology
From συμπαρατάσσομαι (sumparatássomai, “to fight along with”) + -σις (-sis).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /sym.pa.rá.tak.sis/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /sym.paˈra.tak.sis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /sym.paˈra.tak.sis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /sym.paˈra.tak.sis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /sim.baˈra.tak.sis/
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ σῠμπᾰρᾰ́τᾰξῐς hē sumparátaxis |
τὼ σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξει tṑ sumparatáxei |
αἱ σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεις hai sumparatáxeis | ||||||||||
| Genitive | τῆς σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεως tês sumparatáxeōs |
τοῖν σῠμπᾰρᾰτᾰξέοιν toîn sumparataxéoin |
τῶν σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεων tôn sumparatáxeōn | ||||||||||
| Dative | τῇ σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξει têi sumparatáxei |
τοῖν σῠμπᾰρᾰτᾰξέοιν toîn sumparataxéoin |
ταῖς σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεσῐ / σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεσῐν taîs sumparatáxesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν σῠμπᾰρᾰ́τᾰξῐν tḕn sumparátaxin |
τὼ σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξει tṑ sumparatáxei |
τᾱ̀ς σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεις tā̀s sumparatáxeis | ||||||||||
| Vocative | σῠμπᾰρᾰ́τᾰξῐ sumparátaxi |
σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξει sumparatáxei |
σῠμπᾰρᾰτᾰ́ξεις sumparatáxeis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Further reading
- συμπαράταξις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- συμπαράταξις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.