συλλέκτης

Greek

Etymology

From Hellenistic Koine Greek συλλέκτης, from συλλέγω (sullégō, “collect”). Morphologically, from συλ- (συν-) (“plus”) +‎ λέγω (“ancient sense: choose”) Sense collector of items, semantic loan from French collectionneur. Sense apparatus for collection, semantic loan from French collecteur.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /siˈle.ktis/
  • Hyphenation: συλ‧λέ‧κτης

Noun

συλλέκτης • (sylléktis) m (plural συλλέκτες, feminine συλλέκτρια)

  1. collector (person who collects things)
  2. collector (apparatus for collecting things)
    ηλιακός συλλέκτης (solar collector)

Declension
declension of συλλέκτης
singular plural
nominative συλλέκτης • συλλέκτες •
genitive συλλέκτη • συλλεκτών •
accusative συλλέκτη • συλλέκτες •
vocative συλλέκτη • συλλέκτες •
  • αρχαιοσυλλέκτης m (archaiosylléktis, “collector of ancient art”)
  • βιβλιοσυλλέκτης m (vivliosylléktis, “collector of books”)
  • καπνοσυλλέκτης m (kapnosylléktis, “apparatus of chimneys for collecting soot”)
  • καρποσυλλέκτης m (karposylléktis, “fruit gatherer”)
  • λιποσυλλέκτης m (liposylléktis, “apparatus for collecting fat”)
  • ναρκοσυλλέκτης m (narkosylléktis, “specialist for collecting mines”)
  • ρητινοσυλλέκτης m (ritinosylléktis, “resin collector”)
  • τροφοσυλλέκτης m (trofosylléktis, “food gatherer”)
  • and see Derivatives of λέγω

References
  1. συλλέκτης in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.