συγγενής

Ancient Greek

Alternative forms

σῠγγενεύς (sungeneús)

Etymology

From σῠν- (sun-, “with”) +‎ the root of γίγνομαι (gígnomai, “to be born”) +‎ -ής (-ḗs, adjectival suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.ɡe.nɛ̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.ɡɛˈnes/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡeˈnis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟeˈnis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟeˈnis/

Adjective

σῠγγενής • (sungenḗs) m or f (neuter σῠγγενές); third declension

born with, congenital, innate, natural, inborn
- Pindar, Olympian Ode 13.16
- Pindar, Nemean Ode 3.69
- Hippocrates, Prorrhetics 83
- Aeschylus, The Eumenides 691
- Aeschylus, Agamemnon 832
- Pindar, Nemean Ode 1.41
of the same family, akin to, related
- Herodotus, Histories 1.109
- Herodotus, Histories 3.2
- Pindar, Pythian Ode 4.236
1. (substantive) kinsman, relative
  - Aristophanes, Peace 618
  - Aristophanes, The Birds 368
2. (neuter substantive) relationship
  - Aeschylus, Prometheus Bound 289
  - Sophocles, Electra 1469
  - Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.82
3. (figuratively) akin, of like kind
  - Aristophanes, The Knights 1280, (Compare Thesmophoriazusae 574)
  - Aristophanes, The Acharnians 789
(at the Persian court) a title bestowed by the king as a mark of honour
- Xenophon, Cyropaedia 1.4.27
- Xenophon, Cyropaedia 2.2.31

Inflection

Third declension of σῠγγενής; σῠγγενές (contracted, Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	σῠγγενής sungenḗs	σῠγγενές sungenés	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖς sungeneîs	σῠγγενῆ sungenê
Genitive	σῠγγενοῦς sungenoûs	σῠγγενοῦς sungenoûs	σῠγγενοῖν sungenoîn	σῠγγενοῖν sungenoîn	σῠγγενῶν sungenôn	σῠγγενῶν sungenôn
Dative	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενοῖν sungenoîn	σῠγγενοῖν sungenoîn	σῠγγενέσῐ / σῠγγενέσῐν sungenési(n)	σῠγγενέσῐ / σῠγγενέσῐν sungenési(n)
Accusative	σῠγγενῆ sungenê	σῠγγενές sungenés	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖς sungeneîs	σῠγγενῆ sungenê
Vocative	σῠγγενές sungenés	σῠγγενές sungenés	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖ sungeneî	σῠγγενεῖς sungeneîs	σῠγγενῆ sungenê
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	σῠγγενῶς sungenôs		σῠγγενέστερος sungenésteros		σῠγγενέστᾰτος sungenéstatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

συγγενής in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
συγγενής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G4773 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- akin idem, page 21.
- allied idem, page 25.
- cognate idem, page 142.
- congenital idem, page 160.
- family idem, page 305.
- german, germane idem, page 357.
- hereditary idem, page 397.
- in-born idem, page 426.
- in-bred idem, page 427.
- ingrained idem, page 440.
- innate idem, page 442.
- instinctive idem, page 446.
- kindred idem, page 469.
- native idem, page 551.
- natural idem, page 551.
- relation idem, page 689.

Greek

Etymology

From the Ancient Greek συγγενής (sungenḗs, “congenital”, “inborn”).

Pronunciation

IPA^(key): /siŋɟeˈnis/

Adjective

συγγενής • (syngenís) m (feminine συγγενής, neuter συγγενές)

Declension

declension of συγγενής

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγγενής •	συγγενής •	συγγενές •	συγγενείς •	συγγενείς •	συγγενή •
genitive	συγγενούς •	συγγενούς •	συγγενούς •	συγγενών •	συγγενών •	συγγενών •
accusative	συγγενή •	συγγενή •	συγγενές •	συγγενείς •	συγγενείς •	συγγενή •
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο συγγενής, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο συγγενής (o pio syngenís), etc.)
notes	vocative forms follow the nominative

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγγενέστερος	συγγενέστερη	συγγενέστερο	συγγενέστεροι	συγγενέστερες	συγγενέστερα
genitive	συγγενέστερου	συγγενέστερης	συγγενέστερου	συγγενέστερων	συγγενέστερων	συγγενέστερων
accusative	συγγενέστερο	συγγενέστερη	συγγενέστερο	συγγενέστερους	συγγενέστερες	συγγενέστερα
vocative	συγγενέστερε	συγγενέστερη	συγγενέστερο	συγγενέστεροι	συγγενέστερες	συγγενέστερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο συγγενέστερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγγενέστατος	συγγενέστατη	συγγενέστατο	συγγενέστατοι	συγγενέστατες	συγγενέστατα
genitive	συγγενέστατου	συγγενέστατης	συγγενέστατου	συγγενέστατων	συγγενέστατων	συγγενέστατων
accusative	συγγενέστατο	συγγενέστατη	συγγενέστατο	συγγενέστατους	συγγενέστατες	συγγενέστατα
vocative	συγγενέστατε	συγγενέστατη	συγγενέστατο	συγγενέστατοι	συγγενέστατες	συγγενέστατα

Synonyms

συγγενικός (syngenikós)

Noun

συγγενής • (syngenís) m or f (plural συγγενείς)

relative, relation
μακρινός συγγενής (distant relative)

στενός συγγενής (close relative)

Declension

declension of συγγενής

	singular	plural
nominative	συγγενής •	συγγενείς •
genitive	συγγενή • συγγενούς •	συγγενών •
accusative	συγγενή •	συγγενείς •
vocative	συγγενή •	συγγενείς •

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.