στραγγουρία

Ancient Greek

From στραγγουρέω (strangouréō, “to suffer from strangury”) +‎ -ῐ́ᾱ (-íā), from στράγξ (stránx, “drop”) + ουρέω (ouréō, “to urinate”).

στραγγουρῐ́ᾱ • (strangouríā) f (genitive στραγγουρῐ́ᾱς); first declension

First declension of ἡ στραγγουρῐ́ᾱ; τῆς στραγγουρῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ στραγγουρῐ́ᾱ hē strangouríā	τὼ στραγγουρῐ́ᾱ tṑ strangouríā	αἱ στραγγουρῐ́αι hai strangouríai
Genitive	τῆς στραγγουρῐ́ᾱς tês strangouríās	τοῖν στραγγουρῐ́αιν toîn strangouríain	τῶν στραγγουρῐῶν tôn strangouriôn
Dative	τῇ στραγγουρῐ́ᾳ têi strangouríāi	τοῖν στραγγουρῐ́αιν toîn strangouríain	ταῖς στραγγουρῐ́αις taîs strangouríais
Accusative	τὴν στραγγουρῐ́ᾱν tḕn strangouríān	τὼ στραγγουρῐ́ᾱ tṑ strangouríā	τᾱ̀ς στραγγουρῐ́ᾱς tā̀s strangouríās
Vocative	στραγγουρῐ́ᾱ strangouríā	στραγγουρῐ́ᾱ strangouríā	στραγγουρῐ́αι strangouríai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.