στοιχειωτικός

Ancient Greek

Etymology

στοιχείωσῐς (stoikheíōsis) +‎ -ῐκός (-ikós)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.ɔː.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sty.kʰi.o.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sty.xi.o.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sty.çi.o.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sti.çi.o.tiˈkos/

Adjective

στοιχειωτῐκός • (stoikheiōtikós) m (feminine στοιχειωτῐκή, neuter στοιχειωτῐκόν); first/second declension

elementary
- 3rd century AD, Diogenes Laertius, Lives and Opinions of Eminent Philosophers 10.30
- Clem., Al. 673
- Clem., Al. 771
magical
- Byz.

Declension

First and second declension of στοιχειωτῐκός; στοιχειωτῐκή; στοιχειωτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στοιχειωτῐκός stoikheiōtikós	στοιχειωτῐκή stoikheiōtikḗ	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtikón	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtikṓ	στοιχειωτῐκᾱ́ stoikheiōtikā́	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtikṓ	στοιχειωτῐκοί stoikheiōtikoí	στοιχειωτῐκαί stoikheiōtikaí	στοιχειωτῐκᾰ́ stoikheiōtiká
Genitive	στοιχειωτῐκοῦ stoikheiōtikoû	στοιχειωτῐκῆς stoikheiōtikês	στοιχειωτῐκοῦ stoikheiōtikoû	στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtikoîn	στοιχειωτῐκαῖν stoikheiōtikaîn	στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtikoîn	στοιχειωτῐκῶν stoikheiōtikôn	στοιχειωτῐκῶν stoikheiōtikôn	στοιχειωτῐκῶν stoikheiōtikôn
Dative	στοιχειωτῐκῷ stoikheiōtikôi	στοιχειωτῐκῇ stoikheiōtikêi	στοιχειωτῐκῷ stoikheiōtikôi	στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtikoîn	στοιχειωτῐκαῖν stoikheiōtikaîn	στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtikoîn	στοιχειωτῐκοῖς stoikheiōtikoîs	στοιχειωτῐκαῖς stoikheiōtikaîs	στοιχειωτῐκοῖς stoikheiōtikoîs
Accusative	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtikón	στοιχειωτῐκήν stoikheiōtikḗn	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtikón	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtikṓ	στοιχειωτῐκᾱ́ stoikheiōtikā́	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtikṓ	στοιχειωτῐκούς stoikheiōtikoús	στοιχειωτῐκᾱ́ς stoikheiōtikā́s	στοιχειωτῐκᾰ́ stoikheiōtiká
Vocative	στοιχειωτῐκέ stoikheiōtiké	στοιχειωτῐκή stoikheiōtikḗ	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtikón	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtikṓ	στοιχειωτῐκᾱ́ stoikheiōtikā́	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtikṓ	στοιχειωτῐκοί stoikheiōtikoí	στοιχειωτῐκαί stoikheiōtikaí	στοιχειωτῐκᾰ́ stoikheiōtiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στοιχειωτῐκῶς stoikheiōtikôs			στοιχειωτῐκώτερος stoikheiōtikṓteros			στοιχειωτῐκώτᾰτος stoikheiōtikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

στοιχειωτικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
«στοιχειωτικός» on page 1,433/1 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.