στοιχειωδέστατος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.ɔː.dés.ta.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sty.kʰi.oˈdɛs.ta.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sty.xi.oˈðes.ta.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sty.çi.oˈðes.ta.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sti.çi.oˈðes.ta.tos/

Adjective

στοιχειωδέστᾰτος • (stoikheiōdéstatos) m (feminine στοιχειωδεστᾰ́τη, neuter στοιχειωδέστᾰτον); first/second declension

superlative degree of στοιχειώδης (stoikheiṓdēs)
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 1.8.3

Declension

First and second declension of στοιχειωδέστᾰτος; στοιχειωδεστᾰ́τη; στοιχειωδέστᾰτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στοιχειωδέστᾰτος stoikheiōdéstatos	στοιχειωδεστᾰ́τη stoikheiōdestátē	στοιχειωδέστᾰτον stoikheiōdéstaton	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestátō	στοιχειωδεστᾰ́τᾱ stoikheiōdestátā	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestátō	στοιχειωδέστᾰτοι stoikheiōdéstatoi	στοιχειωδέστᾰται stoikheiōdéstatai	στοιχειωδέστᾰτᾰ stoikheiōdéstata
Genitive	στοιχειωδεστᾰ́του stoikheiōdestátou	στοιχειωδεστᾰ́της stoikheiōdestátēs	στοιχειωδεστᾰ́του stoikheiōdestátou	στοιχειωδεστᾰ́τοιν stoikheiōdestátoin	στοιχειωδεστᾰ́ταιν stoikheiōdestátain	στοιχειωδεστᾰ́τοιν stoikheiōdestátoin	στοιχειωδεστᾰ́των stoikheiōdestátōn	στοιχειωδεστᾰ́των stoikheiōdestátōn	στοιχειωδεστᾰ́των stoikheiōdestátōn
Dative	στοιχειωδεστᾰ́τῳ stoikheiōdestátōi	στοιχειωδεστᾰ́τῃ stoikheiōdestátēi	στοιχειωδεστᾰ́τῳ stoikheiōdestátōi	στοιχειωδεστᾰ́τοιν stoikheiōdestátoin	στοιχειωδεστᾰ́ταιν stoikheiōdestátain	στοιχειωδεστᾰ́τοιν stoikheiōdestátoin	στοιχειωδεστᾰ́τοις stoikheiōdestátois	στοιχειωδεστᾰ́ταις stoikheiōdestátais	στοιχειωδεστᾰ́τοις stoikheiōdestátois
Accusative	στοιχειωδέστᾰτον stoikheiōdéstaton	στοιχειωδεστᾰ́την stoikheiōdestátēn	στοιχειωδέστᾰτον stoikheiōdéstaton	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestátō	στοιχειωδεστᾰ́τᾱ stoikheiōdestátā	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestátō	στοιχειωδεστᾰ́τους stoikheiōdestátous	στοιχειωδεστᾰ́τᾱς stoikheiōdestátās	στοιχειωδέστᾰτᾰ stoikheiōdéstata
Vocative	στοιχειωδέστᾰτε stoikheiōdéstate	στοιχειωδεστᾰ́τη stoikheiōdestátē	στοιχειωδέστᾰτον stoikheiōdéstaton	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestátō	στοιχειωδεστᾰ́τᾱ stoikheiōdestátā	στοιχειωδεστᾰ́τω stoikheiōdestátō	στοιχειωδέστᾰτοι stoikheiōdéstatoi	στοιχειωδέστᾰται stoikheiōdéstatai	στοιχειωδέστᾰτᾰ stoikheiōdéstata
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στοιχειωδέστᾰτᾰ stoikheiōdéstata			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

‹στοιχειωδέστατος› s.v. «στοιχειώδης» on page 1,433/1 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.