στίμμι
Ancient Greek
Alternative forms
- στίβῐ (stíbi)
- στῖμῐ (stîmi)
- στίμμις (stímmis)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /stím.mi/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈstim.mi/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈstim.mi/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈstim.mi/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈsti.mi/
Noun
στίμμῐ • (stímmi) n (genitive στίμμεως); third declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ στῐ́μμῐ tò stímmi |
τὼ στῐ́μμει tṑ stímmei |
τᾰ̀ στῐ́μμη / στῐ́μμεᾰ tà stímmē / stímmea | ||||||||||
| Genitive | τοῦ στῐ́μμεως toû stímmeōs |
τοῖν στῐμμέοιν toîn stimméoin |
τῶν στῐ́μμεων tôn stímmeōn | ||||||||||
| Dative | τῷ στῐ́μμει tôi stímmei |
τοῖν στῐμμέοιν toîn stimméoin |
τοῖς στῐ́μμεσῐ / στῐ́μμεσῐν toîs stímmesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ στῐ́μμῐ tò stímmi |
τὼ στῐ́μμει tṑ stímmei |
τᾰ̀ στῐ́μμη / στῐ́μμεᾰ tà stímmē / stímmea | ||||||||||
| Vocative | στῐ́μμῐ stímmi |
στῐ́μμει stímmei |
στῐ́μμη / στῐ́μμεᾰ stímmē / stímmea | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Derived terms
- στιμμίζω (stimmízō)
- στίμμισμα (stímmisma)
Descendants
- Latin: stibium
References
- στίμμι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- στίμμι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.