στίλβω

Ancient Greek

Etymology

Beekes concludes that this may be Pre-Greek based on the derivations with π instead of β.[1]

Pronunciation
 

Verb

στίλβω • (stílbō)

  1. to shine, glitter
  2. to gleam

Conjugation
   Present: στίλβω, στίλβομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στίλβω στίλβεις στίλβει στίλβετον στίλβετον στίλβομεν στίλβετε στίλβουσῐ(ν)
subjunctive στίλβω στίλβῃς στίλβῃ στίλβητον στίλβητον στίλβωμεν στίλβητε στίλβωσῐ(ν)
optative στίλβοιμῐ στίλβοις στίλβοι στίλβοιτον στιλβοίτην στίλβοιμεν στίλβοιτε στίλβοιεν
imperative   στῖλβε στιλβέτω στίλβετον στιλβέτων   στίλβετε στιλβόντων
middle/
passive		 indicative στίλβομαι στίλβῃ,
στίλβει		 στίλβεται στίλβεσθον στίλβεσθον στιλβόμεθᾰ στίλβεσθε στίλβονται
subjunctive στίλβωμαι στίλβῃ στίλβηται στίλβησθον στίλβησθον στιλβώμεθᾰ στίλβησθε στίλβωνται
optative στιλβοίμην στίλβοιο στίλβοιτο στίλβοισθον στιλβοίσθην στιλβοίμεθᾰ στίλβοισθε στίλβοιντο
imperative   στίλβου στιλβέσθω στίλβεσθον στιλβέσθων   στίλβεσθε στιλβέσθων
active middle/passive
infinitive στίλβειν στίλβεσθαι
participle m στίλβων στιλβόμενος
f στίλβουσᾰ στιλβομένη
n στῖλβον στιλβόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔστιλψᾰ, ἐστιλψᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔστιλψᾰ ἔστιλψᾰς ἔστιλψε(ν) ἐστίλψᾰτον ἐστιλψᾰ́την ἐστίλψᾰμεν ἐστίλψᾰτε ἔστιλψᾰν
subjunctive στίλψω στίλψῃς στίλψῃ στίλψητον στίλψητον στίλψωμεν στίλψητε στίλψωσῐ(ν)
optative στίλψαιμῐ στίλψειᾰς,
στίλψαις		 στίλψειε(ν),
στίλψαι		 στίλψαιτον στιλψαίτην στίλψαιμεν στίλψαιτε στίλψειᾰν,
στίλψαιεν
imperative   στῖλψον στιλψᾰ́τω στίλψᾰτον στιλψᾰ́των   στίλψᾰτε στιλψᾰ́ντων
middle indicative ἐστιλψᾰ́μην ἐστίλψω ἐστίλψᾰτο ἐστίλψᾰσθον ἐστιλψᾰ́σθην ἐστιλψᾰ́μεθᾰ ἐστίλψᾰσθε ἐστίλψᾰντο
subjunctive στίλψωμαι στίλψῃ στίλψηται στίλψησθον στίλψησθον στιλψώμεθᾰ στίλψησθε στίλψωνται
optative στιλψαίμην στίλψαιο στίλψαιτο στίλψαισθον στιλψαίσθην στιλψαίμεθᾰ στίλψαισθε στίλψαιντο
imperative   στῖλψαι στιλψᾰ́σθω στίλψᾰσθον στιλψᾰ́σθων   στίλψᾰσθε στιλψᾰ́σθων
active middle
infinitive στῖλψαι στίλψᾰσθαι
participle m στίλψᾱς στιλψᾰ́μενος
f στίλψᾱσᾰ στιλψᾰμένη
n στῖλψᾰν στιλψᾰ́μενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References
  1. Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.