στέγη

Ancient Greek

From στέγω (stégō, “to cover”) +‎ -η (-ē, action noun suffix).

στέγη • (stégē) f (genitive στέγης); first declension

First declension of ἡ στέγη; τῆς στέγης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ στέγη hē stégē	τὼ στέγᾱ tṑ stégā	αἱ στέγαι hai stégai
Genitive	τῆς στέγης tês stégēs	τοῖν στέγαιν toîn stégain	τῶν στεγῶν tôn stegôn
Dative	τῇ στέγῃ têi stégēi	τοῖν στέγαιν toîn stégain	ταῖς στέγαις taîs stégais
Accusative	τὴν στέγην tḕn stégēn	τὼ στέγᾱ tṑ stégā	τᾱ̀ς στέγᾱς tā̀s stégās
Vocative	στέγη stégē	στέγᾱ stégā	στέγαι stégai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

στέγη • (stégi) f (plural στέγες)

declension of στέγη

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.