σμάω

Ancient Greek

Alternative forms

ζμᾰ́ω (zmáō)

Etymology

From Proto-Indo-European *smeh₂-. Compare Latin macula from Proto-Indo-European *smh₂-tlom.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /zmá.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈzma.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈzma.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈzma.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈzma.o/

Verb

σμᾰ́ω • (smáō)

to wipe

Conjugation

Present: σμῶ, σμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σμῶ	σμεῖς	σμεῖ	σμεῖτον	σμεῖτον	σμοῦμεν	σμεῖτε	σμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	σμῶ	σμῇς	σμῇ	σμῆτον	σμῆτον	σμῶμεν	σμῆτε	σμῶσῐ(ν)
	optative	σμοίην, σμοῖμῐ	σμοίης, σμοῖς	σμοίη, σμοῖ	σμοῖτον, σμοίητον	σμοίτην, σμοιήτην	σμοῖμεν, σμοίημεν	σμοῖτε, σμοίητε	σμοῖεν, σμοίησᾰν
	imperative		σμεῖ	σμείτω	σμεῖτον	σμείτων		σμεῖτε	σμούντων
middle/ passive	indicative	σμοῦμαι	σμῇ	σμεῖται	σμεῖσθον	σμεῖσθον	σμούμεθᾰ	σμεῖσθε	σμοῦνται
	subjunctive	σμῶμαι	σμῇ	σμῆται	σμῆσθον	σμῆσθον	σμώμεθᾰ	σμῆσθε	σμῶνται
	optative	σμοίμην	σμοῖο	σμοῖτο	σμοῖσθον	σμοίσθην	σμοίμεθᾰ	σμοῖσθε	σμοῖντο
	imperative		σμοῦ	σμείσθω	σμεῖσθον	σμείσθων		σμεῖσθε	σμείσθων
		active				middle/passive
infinitive		σμεῖν				σμεῖσθαι
participle	m	σμῶν				σμούμενος
	f	σμοῦσᾰ				σμουμένη
	n	σμοῦν				σμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔσμουν, ἐσμούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσμουν	ἔσμεις	ἔσμει	ἐσμεῖτον	ἐσμείτην	ἐσμοῦμεν	ἐσμεῖτε	ἔσμουν
middle/ passive	indicative	ἐσμούμην	ἐσμοῦ	ἐσμεῖτο	ἐσμεῖσθον	ἐσμείσθην	ἐσμούμεθᾰ	ἐσμεῖσθε	ἐσμοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔσμησᾰ, ἐσμησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσμησᾰ	ἔσμησᾰς	ἔσμησε(ν)	ἐσμήσᾰτον	ἐσμησᾰ́την	ἐσμήσᾰμεν	ἐσμήσᾰτε	ἔσμησᾰν
	subjunctive	σμήσω	σμήσῃς	σμήσῃ	σμήσητον	σμήσητον	σμήσωμεν	σμήσητε	σμήσωσῐ(ν)
	optative	σμήσαιμῐ	σμήσειᾰς, σμήσαις	σμήσειε(ν), σμήσαι	σμήσαιτον	σμησαίτην	σμήσαιμεν	σμήσαιτε	σμήσειᾰν, σμήσαιεν
	imperative		σμῆσον	σμησᾰ́τω	σμήσᾰτον	σμησᾰ́των		σμήσᾰτε	σμησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσμησᾰ́μην	ἐσμήσω	ἐσμήσᾰτο	ἐσμήσᾰσθον	ἐσμησᾰ́σθην	ἐσμησᾰ́μεθᾰ	ἐσμήσᾰσθε	ἐσμήσᾰντο
	subjunctive	σμήσωμαι	σμήσῃ	σμήσηται	σμήσησθον	σμήσησθον	σμησώμεθᾰ	σμήσησθε	σμήσωνται
	optative	σμησαίμην	σμήσαιο	σμήσαιτο	σμήσαισθον	σμησαίσθην	σμησαίμεθᾰ	σμήσαισθε	σμήσαιντο
	imperative		σμῆσαι	σμησᾰ́σθω	σμήσᾰσθον	σμησᾰ́σθων		σμήσᾰσθε	σμησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		σμῆσαι			σμήσᾰσθαι
participle	m	σμήσᾱς			σμησᾰ́μενος
	f	σμήσᾱσᾰ			σμησᾰμένη
	n	σμῆσᾰν			σμησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔσμᾱσᾰ, ἐσμᾱσᾰ́μην (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσμᾱσᾰ	ἔσμᾱσᾰς	ἔσμᾱσε(ν)	ἐσμᾱ́σᾰτον	ἐσμᾱσᾰ́την	ἐσμᾱ́σᾰμεν	ἐσμᾱ́σᾰτε	ἔσμᾱσᾰν
	subjunctive	σμᾱ́σω	σμᾱ́σῃς	σμᾱ́σῃ	σμᾱ́σητον	σμᾱ́σητον	σμᾱ́σωμεν	σμᾱ́σητε	σμᾱ́σωσῐ(ν)
	optative	σμᾱ́σαιμῐ	σμᾱ́σειᾰς, σμᾱ́σαις	σμᾱ́σειε(ν), σμᾱ́σαι	σμᾱσεῖτον	σμᾱσείτην	σμᾱσεῖμεν	σμᾱσεῖτε	σμᾱσεῖεν
	imperative		σμᾶσον	σμᾱσᾰ́τω	σμᾱ́σᾰτον	σμᾱσᾰ́των		σμᾱ́σᾰτε	σμᾱσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσμᾱσᾰ́μην	ἐσμᾱ́σω	ἐσμᾱ́σᾰτο	ἐσμᾱ́σᾰσθον	ἐσμᾱσᾰ́σθην	ἐσμᾱσᾰ́μεθᾰ	ἐσμᾱ́σᾰσθε	ἐσμᾱ́σᾰντο
	subjunctive	σμᾱ́σωμαι	σμᾱ́σηαι	σμᾱ́σηται	σμᾱ́σησθον	σμᾱ́σησθον	σμᾱσώμεθᾰ	σμᾱ́σησθε	σμᾱ́σωνται
	optative	σμᾱσαίμην	σμᾱ́σαιο	σμᾱ́σαιτο	σμᾱ́σαισθον	σμᾱσαίσθην	σμᾱσαίμεθᾰ	σμᾱ́σαισθε	σμᾱ́σαιντο
	imperative		σμᾶσαι	σμᾱσᾰ́σθω	σμᾱ́σᾰσθον	σμᾱσᾰ́σθων		σμᾱ́σᾰσθε	σμᾱσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		σμᾶσαι			σμᾱ́σᾰσθαι
participle	m	σμᾱ́σᾱς			σμᾱσᾰ́μενος
	f	σμᾱ́σᾱσᾰ			σμᾱσᾰμένη
	n	σμᾶσᾰν			σμᾱσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἔσμησμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἔσμησμαι	ἔσμησαι	ἔσμησται	ἔσμησθον	ἔσμησθον	ἐσμήσμεθᾰ	ἔσμησθε	ἐσμήσᾰται
	subjunctive	ἐσμησμένος ὦ	ἐσμησμένος ᾖς	ἐσμησμένος ᾖ	ἐσμησμένω ἦτον	ἐσμησμένω ἦτον	ἐσμησμένοι ὦμεν	ἐσμησμένοι ἦτε	ἐσμησμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσμησμένος εἴην	ἐσμησμένος εἴης	ἐσμησμένος εἴη	ἐσμησμένοι εἴητον/εἶτον	ἐσμησμένω εἰήτην/εἴτην	ἐσμησμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσμησμένοι εἴητε/εἶτε	ἐσμησμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔσμησο	ἐσμήσθω	ἔσμησθον	ἐσμήσθων		ἔσμησθε	ἐσμήσθων
						middle/passive
infinitive						ἐσμῆσθαι
participle	m					ἐσμησμένος
	f					ἐσμησμένη
	n					ἐσμησμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

διασμάω (diasmáō)
ἐκσμάω (eksmáō)
ἐπισμάω (epismáō)
σμήκτης (smḗktēs)
σμηκτός (smēktós)
σμήχω (smḗkhō)
σμῆγμα (smêgma)
σμῆμα (smêma)
σμῆξις (smêxis)

References

σμάω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
σμάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.