σεισμός

Ancient Greek

Etymology

From σείω (seíō, “to shake”) +‎ -μός (-mós).

Pronunciation
 

Noun

σεισμός • (seismós) m (genitive σεισμοῦ); second declension

  1. shaking, shock
  2. earthquake
  3. storm
  4. agitation, commotion

Inflection
Second declension of ὁ σεισμός; τοῦ σεισμοῦ (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ σεισμός
ho seismós		 τὼ σεισμώ
tṑ seismṓ		 οἱ σεισμοί
hoi seismoí
Genitive τοῦ σεισμοῦ
toû seismoû		 τοῖν σεισμοῖν
toîn seismoîn		 τῶν σεισμῶν
tôn seismôn
Dative τῷ σεισμῷ
tôi seismôi		 τοῖν σεισμοῖν
toîn seismoîn		 τοῖς σεισμοῖς
toîs seismoîs
Accusative τὸν σεισμόν
tòn seismón		 τὼ σεισμώ
tṑ seismṓ		 τοὺς σεισμούς
toùs seismoús
Vocative σεισμέ
seismé		 σεισμώ
seismṓ		 σεισμοί
seismoí
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek σεισμός (seismós).

Noun

σεισμός • (seismós) m (plural σεισμοί)

  1. earthquake, tremor

Declension
declension of σεισμός
singular plural
nominative σεισμός • σεισμοί •
genitive σεισμού • σεισμών •
accusative σεισμό • σεισμούς •
vocative σεισμέ • σεισμοί •

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.