σέσελις

Ancient Greek

According to Pedanius Dioscorides, from Egyptian

σέσελῐς • (séselis) f (genitive σεσέλεως); third declension

Third declension of ἡ σέσελῐς; τῆς σεσέλεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σέσελῐς hē séselis	τὼ σεσέλει tṑ sesélei	αἱ σεσέλεις hai seséleis
Genitive	τῆς σεσέλεως tês seséleōs	τοῖν σεσελέοιν toîn seseléoin	τῶν σεσέλεων tôn seséleōn
Dative	τῇ σεσέλει têi sesélei	τοῖν σεσελέοιν toîn seseléoin	ταῖς σεσέλεσῐ / σεσέλεσῐν taîs sesélesi(n)
Accusative	τὴν σέσελῐν tḕn séselin	τὼ σεσέλει tṑ sesélei	τᾱ̀ς σεσέλεις tā̀s seséleis
Vocative	σέσελῐ séseli	σεσέλει sesélei	σεσέλεις seséleis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

σέσελις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
σέσελις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.