πρόγονος

See also: προγονός

Ancient Greek

Etymology

From προγίγνομαι (progígnomai) +‎ -ος (-os).

Pronunciation
 

Noun

πρόγονος • (prógonos) m (genitive προγόνου); second declension

(Attic, Doric, Ionic)
  1. forefather, ancestor

Declension
Second declension of ὁ πρόγονος; τοῦ προγόνου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ πρόγονος
ho prógonos		 τὼ προγόνω
tṑ progónō		 οἱ πρόγονοι
hoi prógonoi
Genitive τοῦ προγόνου
toû progónou		 τοῖν προγόνοιν
toîn progónoin		 τῶν προγόνων
tôn progónōn
Dative τῷ προγόνῳ
tôi progónōi		 τοῖν προγόνοιν
toîn progónoin		 τοῖς προγόνοις
toîs progónois
Accusative τὸν πρόγονον
tòn prógonon		 τὼ προγόνω
tṑ progónō		 τοὺς προγόνους
toùs progónous
Vocative πρόγονε
prógone		 προγόνω
progónō		 πρόγονοι
prógonoi
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

Greek

Noun

πρόγονος • (prógonos) m (plural πρόγονοι)

  1. ancestor

Declension
declension of πρόγονος
singular plural
nominative πρόγονος • πρόγονοι •
genitive προγόνου • προγόνων •
accusative πρόγονο • προγόνους •
vocative πρόγονε • πρόγονοι •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.