προσκαλέω

Ancient Greek

Etymology

From πρός (prós, “to, towards, with”) + καλέω (kaléō, “to call”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pros.ka.lé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pros.kaˈlɛ.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pros.kaˈle.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pros.kaˈle.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pros.kaˈle.o/

Verb

προσκᾰλέω • (proskaléō)

to call to, call on, summon
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.98
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 89
- 386 BCE – 367 BCE, Plato, Meno 82A
- 155 CE – 235 CE, Cassius Dio, Collected Works 71.34
(middle, perfect passive) to call to oneself, call to one
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 7.7.2
- 125 CE – 200 CE, Lucian, Dialogues of the Gods 19.1
- 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 166
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Demosthenes 21
- New Testament, Acts of the Apostles 13:2
1. (in Attic, of an accuser) to cite or summon to court
  - 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 1334
  - 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 1417
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Andocides 11
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Defence against a Charge of Taking Bribes 19
  - 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 150
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Pancleon 2
  - 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 1406
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 2.9.5
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Macartatus 7
  - 125 CE – 200 CE, Lucian, Timon or The Misanthrope 46
  - 125 CE – 200 CE, Lucian, The Dead Come to Life or The Fisherman 39
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Boeotus 1 17
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Constitution of the Athenians 16.8
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1315B.21
  - 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, On the Murder of Herodes 13
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Timotheus 19
  - 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 1277
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Macartatus 7

Inflection

Present: προσκαλῶ, προσκαλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσκαλῶ	προσκαλεῖς	προσκαλεῖ	προσκαλεῖτον	προσκαλεῖτον	προσκαλοῦμεν	προσκαλεῖτε	προσκαλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	προσκαλῶ	προσκαλῇς	προσκαλῇ	προσκαλῆτον	προσκαλῆτον	προσκαλῶμεν	προσκαλῆτε	προσκαλῶσῐ(ν)
	optative	προσκαλοίην/ προσκαλοῖμῐ	προσκαλοίης/ προσκαλοῖς	προσκαλοίη/ προσκαλοῖ	προσκαλοίητον/ προσκαλοῖτον	προσκαλοιήτην/ προσκαλοίτην	προσκαλοίημεν/ προσκαλοῖμεν	προσκαλοίητε/ προσκαλοῖτε	προσκαλοίησᾰν/ προσκαλοῖεν
	imperative		προσκάλει	προσκαλείτω	προσκαλεῖτον	προσκαλείτων		προσκαλεῖτε	προσκαλούντων
middle/ passive	indicative	προσκαλοῦμαι	προσκαλῇ/ προσκαλεῖ	προσκαλεῖται	προσκαλεῖσθον	προσκαλεῖσθον	προσκαλούμεθᾰ	προσκαλεῖσθε	προσκαλοῦνται
	subjunctive	προσκαλῶμαι	προσκαλῇ	προσκαλῆται	προσκαλῆσθον	προσκαλῆσθον	προσκαλώμεθᾰ	προσκαλῆσθε	προσκαλῶνται
	optative	προσκαλοίμην	προσκαλοῖο	προσκαλοῖτο	προσκαλοῖσθον	προσκαλοίσθην	προσκαλοίμεθᾰ	προσκαλοῖσθε	προσκαλοῖντο
	imperative		προσκαλοῦ	προσκαλείσθω	προσκαλεῖσθον	προσκαλείσθων		προσκαλεῖσθε	προσκαλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσκαλεῖν				προσκαλεῖσθαι
participle		προσκαλῶν, προσκαλοῦσᾰ, προσκαλοῦν				προσκαλούμενος, προσκαλουμένη, προσκαλούμενον

Present: προσκαλέω, προσκαλέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσκαλέω	προσκαλέεις	προσκαλέει	προσκαλέετον	προσκαλέετον	προσκαλέομεν	προσκαλέετε	προσκαλέουσῐ(ν)
	subjunctive	προσκαλέω	προσκαλέῃς	προσκαλέῃ	προσκαλέητον	προσκαλέητον	προσκαλέωμεν	προσκαλέητε	προσκαλέωσῐ(ν)
	optative	προσκαλέοιμῐ	προσκαλέοις	προσκαλέοι	προσκαλέοιτον	προσκαλεοίτην	προσκαλέοιμεν	προσκαλέοιτε	προσκαλέοιεν
	imperative		προσκάλεε	προσκαλεέτω	προσκαλεετον	προσκαλεέτων		προσκαλεετε	προσκαλεόντων
middle/ passive	indicative	προσκαλέομαι	προσκαλέει/ προσκαλέῃ	προσκαλέεται	προσκαλέεσθον	προσκαλέεσθον	προσκαλεόμεθᾰ	προσκαλέεσθε	προσκαλέονται
	subjunctive	προσκαλέωμαι	προσκαλέῃ	προσκαλέηται	προσκαλέησθον	προσκαλέησθον	προσκαλεώμεθᾰ	προσκαλέησθε	προσκαλέωνται
	optative	προσκαλεοίμην	προσκαλέοιο	προσκαλέοιτο	προσκαλέοισθον	προσκαλεοίσθην	προσκαλεοίμεθᾰ	προσκαλέοισθε	προσκαλέοιντο
	imperative		προσκαλέου	προσκαλεέσθω	προσκαλέεσθον	προσκαλεέσθων		προσκαλέεσθε	προσκαλεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσκαλέειν				προσκαλέεσθαι
participle		προσκαλέων, προσκαλέουσᾰ, προσκάλεον				προσκαλεόμενος, προσκαλεομένη, προσκαλεόμενον

Future: προσκαλέσω, προσκαλέσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσκαλέσω	προσκαλέσεις	προσκαλέσει	προσκαλέσετον	προσκαλέσετον	προσκαλέσομεν	προσκαλέσετε	προσκαλέσουσῐ(ν)
active	optative	προσκαλέσοιμῐ	προσκαλέσοις	προσκαλέσοι	προσκαλέσοιτον	προσκαλεσοίτην	προσκαλέσοιμεν	προσκαλέσοιτε	προσκαλέσοιεν
middle	indicative	προσκαλέσομαι	προσκαλέσει/ προσκαλέσῃ	προσκαλέσεται	προσκαλέσεσθον	προσκαλέσεσθον	προσκαλεσόμεθᾰ	προσκαλέσεσθε	προσκαλέσονται
middle	optative	προσκαλεσοίμην	προσκαλέσοιο	προσκαλέσοιτο	προσκαλέσοισθον	προσκαλεσοίσθην	προσκαλεσοίμεθᾰ	προσκαλέσοισθε	προσκαλέσοιντο
		active				middle
infinitive		προσκαλέσειν				προσκαλέσεσθαι
participle		προσκαλέσων, προσκαλέσουσᾰ, προσκάλεσον				προσκαλεσόμενος, προσκαλεσομένη, προσκαλεσόμενον

Derived terms

πρόσκλησις (prósklēsis)