πρέσβυς

Ancient Greek

Etymology

Originally "one who leads cattle" from Proto-Indo-European *pres (“before”), extended form of *per-, + *gʷṓws (“cattle”). Compare Sanskrit पुरोगव (purogava, “leader”), from पुरस् (puras, “in front”) and गव (gava, “cow, cattle”).

Pronunciation
 

Adjective

πρέσβῠς • (présbus) m (feminine πρέσβειᾰ, neuter πρέσβῠ); first/third declension

  1. elderly, aged

Declension
First and third declension of πρέσβῠς; πρέσβειᾰ; πρέσβῠ (Attic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender MasculineFeminine Neuter MasculineFeminine Neuter MasculineFeminine Neuter
Nominative πρέσβῠς
présbus		 πρέσβειᾰ
présbeia		 πρέσβῠ
présbu		 πρέσβεε
présbee		 πρεσβείᾱ
presbeíā		 πρέσβεε
présbee		 πρέσβεις
présbeis		 πρέσβειαι
présbeiai		 πρέσβη / πρέσβεᾰ
présbē / présbea
Genitive πρεσβέως
presbéōs		 πρεσβείᾱς
presbeíās		 πρεσβέως
presbéōs		 πρεσβέοιν
presbéoin		 πρεσβείαιν
presbeíain		 πρεσβέοιν
presbéoin		 πρεσβέων
presbéōn		 πρεσβειῶν
presbeiôn		 πρεσβέων
presbéōn
Dative πρέσβει
présbei		 πρεσβείᾳ
presbeíāi		 πρέσβει
présbei		 πρεσβέοιν
presbéoin		 πρεσβείαιν
presbeíain		 πρεσβέοιν
presbéoin		 πρέσβεσῐ / πρέσβεσῐν
présbesi(n)		 πρεσβείαις
presbeíais		 πρέσβεσῐ / πρέσβεσῐν
présbesi(n)
Accusative πρέσβῠν
présbun		 πρέσβειᾰν
présbeian		 πρέσβῠ
présbu		 πρέσβεε
présbee		 πρεσβείᾱ
presbeíā		 πρέσβεε
présbee		 πρέσβεις
présbeis		 πρεσβείᾱς
presbeíās		 πρέσβη / πρέσβεᾰ
présbē / présbea
Vocative πρέσβῠ
présbu		 πρέσβειᾰ
présbeia		 πρέσβῠ
présbu		 πρέσβεε
présbee		 πρεσβείᾱ
presbeíā		 πρέσβεε
présbee		 πρέσβεις
présbeis		 πρέσβειαι
présbeiai		 πρέσβη / πρέσβεᾰ
présbē / présbea
Derived forms Adverb Comparative Superlative
πρεσβέως
presbéōs		 πρεσβῠ́τερος
presbúteros		 πρεσβῠ́τᾰτος
presbútatos
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

πρέσβῠς • (présbus) m (genitive πρέσβεως); third declension

  1. old man
  2. elder, chief, prince
  3. (superlative) revered, honored
  4. ambassador
  5. (at Sparta) a political title, higher than γέρων (gérōn, “senator”): chief, president
    • Inscriptiones Laconiae 1237, 1326
  6. a name of the τρόχιλος (trókhilos, “wren”)
  7. Aristotle, History of Animals 9.11,5
  8. a type of daw or chough

Usage notes

For the feminine, see πρέσβᾰ (présba), πρέσβειρᾰ (présbeira), πρεσβηῐ́ς (presbēís).

Inflection
Irregular declension of ὁ πρέσβῠς; τοῦ πρέσβεως (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ πρέσβῠς
ho présbus		 τὼ πρέσβη
tṑ présbē		 οἱ πρέσβεις
hoi présbeis
Genitive τοῦ πρέσβεως
toû présbeōs		 — τῶν πρέσβεων
tôn présbeōn
Dative τῷ πρέσβει
tôi présbei		 — τοῖς πρέσβεσῐ / πρέσβεσῐν
toîs présbesi(n)
Accusative τὸν πρέσβῠν
tòn présbun		 τὼ πρέσβη
tṑ présbē		 τοὺς πρέσβεις
toùs présbeis
Vocative πρέσβῠ
présbu		 πρέσβη
présbē		 πρέσβεις
présbeis
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

Derived terms

Further reading

Greek

Noun

πρέσβυς • (présvys) m (plural πρέσβεις, feminine πρέσβειρα)

  1. Katharevousa form of πρέσβης (présvis, “ambassador”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.