πρέπω

Ancient Greek
FWOTD – 10 October 2014

Etymology

From Proto-Indo-European *prep-. Cognates include Old Armenian երեւիմ (erewim), Old High German furben (“to clean”), Old Irish richt (“shape”), Welsh rhith (“species”).

Pronunciation
 

Verb

πρέπω • (prépō)

  1. to be clearly seen, to be visible or conspicuous among a number
    1. to be heard
    2. to smell strong
  2. to be conspicuously like, to be like, to resemble
  3. to be conspicuously fit, to become, beseem, suit
    1. (in participle)
      1. (neuter participle) that which is seemly, fitness, propriety, decorum
    2. (rarely with a person as the subject) fit
    3. (mostly impersonal) it is fitting, it beseems, suits, becomes
      1. (with personal accusative and infinitive)
      2. (with infinitive only)
      3. when an accusative alone follows, an infinitive must be supplied
  4. (transitive) to liken

Inflection
    Present: πρέπω, πρέπομαι
number singular dual plural
present first second third second third first second third
active indicative πρέπω πρέπεις πρέπει πρέπετον πρέπετον πρέπομεν πρέπετε πρέπουσῐ(ν)
subjunctive πρέπω πρέπῃς πρέπῃ πρέπητον πρέπητον πρέπωμεν πρέπητε πρέπωσῐ(ν)
optative πρέποιμῐ πρέποις πρέποι πρέποιτον πρεποίτην πρέποιμεν πρέποιτε πρέποιεν
imperative πρέπε πρεπέτω πρέπετον πρεπέτων πρέπετε πρεπόντων
middle/

passive

 indicative πρέπομαι πρέπει/
πρέπῃ		 πρέπεται πρέπεσθον πρέπεσθον πρεπόμεθᾰ πρέπεσθε πρέπονται
subjunctive πρέπωμαι πρέπῃ πρέπηται πρέπησθον πρέπησθον πρεπώμεθᾰ πρέπησθε πρέπωνται
optative πρεποίμην πρέποιο πρέποιτο πρέποισθον πρεποίσθην πρεποίμεθᾰ πρέποισθε πρέποιντο
imperative πρέπου πρεπέσθω πρέπεσθον πρεπέσθων πρέπεσθε πρεπέσθων
active middle/passive
infinitive πρέπειν πρέπεσθαι
participle πρέπων, πρέπουσᾰ, πρέπον πρεπόμενος, πρεπομένη, πρεπόμενον
    Imperfect: ἔπρεπον, ἐπρεπόμην
number singular dual plural
imperfect first second third second third first second third
active indicative ἔπρεπον ἔπρεπες ἔπρεπε ἐπρέπετον ἐπρεπέτην ἐπρέπομεν ἐπρέπετε ἔπρεπον
middle/
passive		 ἐπρεπόμην ἐπρέπου ἐπρέπετο ἐπρέπεσθον ἐπρεπέσθην ἐπρεπόμεθᾰ ἐπρέπεσθε ἐπρέποντο
    Future: πρέψω, πρέψομαι
number singular dual plural
future first second third second third first second third
active indicative πρέψω πρέψεις πρέψει πρέψετον πρέψετον πρέψομεν πρέψετε πρέψουσῐ(ν)
optative πρέψοιμῐ πρέψοις πρέψοι πρέψοιτον πρεψοίτην πρέψοιμεν πρέψοιτε πρέψοιεν
middle indicative πρέψομαι πρέψει/
πρέψῃ		 πρέψεται πρέψεσθον πρέψεσθον πρεψόμεθᾰ πρέψεσθε πρέψονται
optative πρεψοίμην πρέψοιο πρέψοιτο πρέψοισθον πρεψοίσθην πρεψοίμεθᾰ πρέψοισθε πρέψοιντο
active middle
infinitive πρέψειν πρέψεσθαι
participle πρέψων, πρέψουσᾰ, πρέψον πρεψόμενος, πρεψομένη, πρεψόμενον
    Aorist: ἔπρεψα, ἐπρεψάμην
number singular dual plural
aorist first second third second third first second third
active indicative ἔπρεψα ἔπρεψας ἔπρεψε ἐπρέψατον ἐπρεψάτην ἐπρέψαμεν ἐπρέψατε ἔπρεψαν
subjunctive πρέψω πρέψῃς πρέψῃ πρέψητον πρέψητον πρέψωμεν πρέψητε πρέψωσῐ(ν)
optative πρέψαιμῐ πρέψαις/
πρέψειας		 πρέψαι/
πρέψειε		 πρέψαιτον πρεψαίτην πρέψαιμεν πρέψαιτε πρέψαιεν/
πρέψειαν
imperative πρέψον πρεψάτω πρέψατον πρεψάτων πρέψατε πρεψάντων
middle indicative ἐπρεψάμην ἐπρέψω ἐπρέψατο ἐπρέψασθον ἐπρεψάσθην ἐπρεψάμεθα ἐπρέψασθε ἐπρέψαντο
subjunctive πρέψωμαι πρέψῃ πρέψηται πρέψησθον πρέψησθον πρεψώμεθα πρέψησθε πρέψωνται
optative πρεψαίμην πρέψαιο πρέψαιτο πρέψαισθον πρεψαίσθην πρεψαίμεθα πρέψαισθε πρέψαιντο
imperative πρέψαι πρεψάσθω πρέψασθον πρεψάσθων πρέψασθε πρεψάσθων
active middle
infinitive πρέψαι πρέψασθαι
participle m πρέψᾱς πρεψάμενος
f πρέψᾱσα πρεψαμένη
n πρέψαν πρεψάμενον

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.