πράσινος

From πράσον (práson, “leek”) +‎ -ινος (-inos).

πράσῐνος • (prásinos) m (feminine πρασίνη, neuter πράσῐνον); first/second declension

1. leek green, light green

• Latin: prasinus

• πράσινος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πράσινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

From Ancient Greek πράσινος (prásinos, “leek-green”), from πράσον (práson, “leek”). Displaced earlier Ancient Greek χλωρός (khlōrós).

• IPA^(key): /ˈpɾasinos/
• Hyphenation: πρά‧σι‧νος

πράσινος • (prásinos) m (feminine πράσινη, neuter πράσινο)

1. green (colour of growing foliage)

   πράσινα μάτια ― prásina mátia ― green eyes

   πράσινο μήλο ― prásino mílo ― green apple

   τα πράσινα φύλλα της άνοιξης ― ta prásina fýlla tis ánoixis ― the green leaves of spring

2. (figuratively, of plants and fruit) green, unripe (not ready to be picked)

   πράσινη ντομάτα ― prásini domáta ― unripe tomato

3. (figuratively) green (environmentally friendly)

• χλωρός (chlorós, “Green”)

• Πράσινος n (Prásinos, “Green”) (politically and/or socially)
• πράσινο n (prásino, “green”)
• πράσινο φως n (prásino fos, “green light”) (idiomatic)
• πρασινούλης (prasinoúlis, “little green”) (diminutive)
• πρασινούτσικος (prasinoútsikos, “greenish”)
• πρασινωπός (prasinopós, “greenish”)
• καταπράσινος (kataprásinos, “deep green”)