πολεμέω

Ancient Greek

Alternative forms

πολεμίζω (polemízō) – Epic

Etymology

πόλεμος (pólemos, “war”) +‎ -έω (-éō, “verbal suffix”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.le.mé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.lɛˈmɛ.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /po.leˈme.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.leˈme.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.leˈme.o/

Verb

πολεμέω • (poleméō)

(Attic, Ionic, Koine)

to make war, be at war, fight, quarrel [+dative = with, against someone], [+ πρός (accusative) = with, against someone]
460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.1:
Θουκυδίδης Ἀθηναῖος ξυνέγραψε τὸν πόλεμον τῶν Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων, ὡς ἐπολέμησαν πρὸς ἀλλήλους
Thoukudídēs Athēnaîos xunégrapse tòn pólemon tôn Peloponnēsíōn kaì Athēnaíōn, hōs epolémēsan pròs allḗlous
Thucydides the Athenian wrote down [the history of] the war of the Pelopponesians and Athenians, how they fought against each other
(transitive, with a person as object) to make war on
1. (passive, of a person) to have war made on one
(with cognate accusative) to fight a fight
1. (passive, of a fight) to take place

Conjugation

Present: πολεμέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πολεμέω	πολεμέεις	πολεμέει	πολεμέετον	πολεμέετον	πολεμέομεν	πολεμέετε	πολεμέουσῐ(ν)
	subjunctive	πολεμέω	πολεμέῃς	πολεμέῃ	πολεμέητον	πολεμέητον	πολεμέωμεν	πολεμέητε	πολεμέωσῐ(ν)
	optative	πολεμέοιμῐ	πολεμέοις	πολεμέοι	πολεμέοιτον	πολεμεοίτην	πολεμέοιμεν	πολεμέοιτε	πολεμέοιεν
	imperative		πολέμεε	πολεμεέτω	πολεμέετον	πολεμεέτων		πολεμέετε	πολεμεόντων
		active
infinitive		πολεμέειν
participle	m	πολεμέων
	f	πολεμέουσᾰ
	n	πολεμέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: πολεμῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πολεμῶ	πολεμεῖς	πολεμεῖ	πολεμεῖτον	πολεμεῖτον	πολεμοῦμεν	πολεμεῖτε	πολεμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	πολεμῶ	πολεμῇς	πολεμῇ	πολεμῆτον	πολεμῆτον	πολεμῶμεν	πολεμῆτε	πολεμῶσῐ(ν)
	optative	πολεμοίην, πολεμοῖμῐ	πολεμοίης, πολεμοῖς	πολεμοίη, πολεμοῖ	πολεμοῖτον, πολεμοίητον	πολεμοίτην, πολεμοιήτην	πολεμοῖμεν, πολεμοίημεν	πολεμοῖτε, πολεμοίητε	πολεμοῖεν, πολεμοίησᾰν
	imperative		πολέμει	πολεμείτω	πολεμεῖτον	πολεμείτων		πολεμεῖτε	πολεμούντων
		active
infinitive		πολεμεῖν
participle	m	πολεμῶν
	f	πολεμοῦσᾰ
	n	πολεμοῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πολέμεον (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πολέμεον	πολέμεες	πολέμεε(ν)	πολεμέετον	πολεμεέτην	πολεμέομεν	πολεμέετε	πολέμεον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πολέμουν (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πολέμουν	πολέμεις	πολέμει	πολεμεῖτον	πολεμείτην	πολεμοῦμεν	πολεμεῖτε	πολέμουν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πολεμέεσκον (Ionic iterative)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πολεμέεσκον	πολεμέεσκες	πολεμέεσκε(ν)	πολεμεέσκετον	πολεμεεσκέτην	πολεμεέσκομεν	πολεμεέσκετε	πολεμέεσκον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πολεμήσω, πολεμήσομαι, πολεμηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πολεμήσω	πολεμήσεις	πολεμήσει	πολεμήσετον	πολεμήσετον	πολεμήσομεν	πολεμήσετε	πολεμήσουσῐ(ν)
active	optative	πολεμήσοιμῐ	πολεμήσοις	πολεμήσοι	πολεμήσοιτον	πολεμησοίτην	πολεμήσοιμεν	πολεμήσοιτε	πολεμήσοιεν
middle	indicative	πολεμήσομαι	πολεμήσῃ, πολεμήσει	πολεμήσεται	πολεμήσεσθον	πολεμήσεσθον	πολεμησόμεθᾰ	πολεμήσεσθε	πολεμήσονται
middle	optative	πολεμησοίμην	πολεμήσοιο	πολεμήσοιτο	πολεμήσοισθον	πολεμησοίσθην	πολεμησοίμεθᾰ	πολεμήσοισθε	πολεμήσοιντο
passive	indicative	πολεμηθήσομαι	πολεμηθήσῃ	πολεμηθήσεται	πολεμηθήσεσθον	πολεμηθήσεσθον	πολεμηθησόμεθᾰ	πολεμηθήσεσθε	πολεμηθήσονται
passive	optative	πολεμηθησοίμην	πολεμηθήσοιο	πολεμηθήσοιτο	πολεμηθήσοισθον	πολεμηθησοίσθην	πολεμηθησοίμεθᾰ	πολεμηθήσοισθε	πολεμηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πολεμήσειν			πολεμήσεσθαι		πολεμηθήσεσθαι
participle	m	πολεμήσων			πολεμησόμενος		πολεμηθησόμενος
	f	πολεμήσουσᾰ			πολεμησομένη		πολεμηθησομένη
	n	πολεμῆσον			πολεμησόμενον		πολεμηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπολέμησᾰ, ἐπολεμησᾰ́μην, ἐπολεμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπολέμησᾰ	ἐπολέμησᾰς	ἐπολέμησε(ν)	ἐπολεμήσᾰτον	ἐπολεμησᾰ́την	ἐπολεμήσᾰμεν	ἐπολεμήσᾰτε	ἐπολέμησᾰν
	subjunctive	πολεμήσω	πολεμήσῃς	πολεμήσῃ	πολεμήσητον	πολεμήσητον	πολεμήσωμεν	πολεμήσητε	πολεμήσωσῐ(ν)
	optative	πολεμήσαιμῐ	πολεμήσειᾰς, πολεμήσαις	πολεμήσειε(ν), πολεμήσαι	πολεμήσαιτον	πολεμησαίτην	πολεμήσαιμεν	πολεμήσαιτε	πολεμήσειᾰν, πολεμήσαιεν
	imperative		πολέμησον	πολεμησᾰ́τω	πολεμήσᾰτον	πολεμησᾰ́των		πολεμήσᾰτε	πολεμησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπολεμησᾰ́μην	ἐπολεμήσω	ἐπολεμήσᾰτο	ἐπολεμήσᾰσθον	ἐπολεμησᾰ́σθην	ἐπολεμησᾰ́μεθᾰ	ἐπολεμήσᾰσθε	ἐπολεμήσᾰντο
	subjunctive	πολεμήσωμαι	πολεμήσῃ	πολεμήσηται	πολεμήσησθον	πολεμήσησθον	πολεμησώμεθᾰ	πολεμήσησθε	πολεμήσωνται
	optative	πολεμησαίμην	πολεμήσαιο	πολεμήσαιτο	πολεμήσαισθον	πολεμησαίσθην	πολεμησαίμεθᾰ	πολεμήσαισθε	πολεμήσαιντο
	imperative		πολέμησαι	πολεμησᾰ́σθω	πολεμήσᾰσθον	πολεμησᾰ́σθων		πολεμήσᾰσθε	πολεμησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπολεμήθην	ἐπολεμήθης	ἐπολεμήθη	ἐπολεμήθητον	ἐπολεμηθήτην	ἐπολεμήθημεν	ἐπολεμήθητε	ἐπολεμήθησᾰν
	subjunctive	πολεμηθῶ	πολεμηθῇς	πολεμηθῇ	πολεμηθῆτον	πολεμηθῆτον	πολεμηθῶμεν	πολεμηθῆτε	πολεμηθῶσῐ(ν)
	optative	πολεμηθείην	πολεμηθείης	πολεμηθείη	πολεμηθεῖτον, πολεμηθείητον	πολεμηθείτην, πολεμηθειήτην	πολεμηθεῖμεν, πολεμηθείημεν	πολεμηθεῖτε, πολεμηθείητε	πολεμηθεῖεν, πολεμηθείησᾰν
	imperative		πολεμήθητῐ	πολεμηθήτω	πολεμήθητον	πολεμηθήτων		πολεμήθητε	πολεμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πολεμῆσαι			πολεμήσᾰσθαι		πολεμηθῆναι
participle	m	πολεμήσᾱς			πολεμησᾰ́μενος		πολεμηθείς
	f	πολεμήσᾱσᾰ			πολεμησᾰμένη		πολεμηθεῖσᾰ
	n	πολεμῆσᾰν			πολεμησᾰ́μενον		πολεμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πεπολέμηκᾰ, πεπολέμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπολέμηκᾰ	πεπολέμηκᾰς	πεπολέμηκε(ν)	πεπολεμήκᾰτον	πεπολεμήκᾰτον	πεπολεμήκᾰμεν	πεπολεμήκᾰτε	πεπολεμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπολεμήκω	πεπολεμήκῃς	πεπολεμήκῃ	πεπολεμήκητον	πεπολεμήκητον	πεπολεμήκωμεν	πεπολεμήκητε	πεπολεμήκωσῐ(ν)
	optative	πεπολεμήκοιμῐ, πεπολεμηκοίην	πεπολεμήκοις, πεπολεμηκοίης	πεπολεμήκοι, πεπολεμηκοίη	πεπολεμήκοιτον	πεπολεμηκοίτην	πεπολεμήκοιμεν	πεπολεμήκοιτε	πεπολεμήκοιεν
	imperative		πεπολέμηκε	πεπολεμηκέτω	πεπολεμήκετον	πεπολεμηκέτων		πεπολεμήκετε	πεπολεμηκόντων
middle/ passive	indicative	πεπολέμημαι	πεπολέμησαι	πεπολέμηται	πεπολέμησθον	πεπολέμησθον	πεπολεμήμεθᾰ	πεπολέμησθε	πεπολέμηνται
	subjunctive	πεπολεμημένος ὦ	πεπολεμημένος ᾖς	πεπολεμημένος ᾖ	πεπολεμημένω ἦτον	πεπολεμημένω ἦτον	πεπολεμημένοι ὦμεν	πεπολεμημένοι ἦτε	πεπολεμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπολεμημένος εἴην	πεπολεμημένος εἴης	πεπολεμημένος εἴη	πεπολεμημένοι εἴητον/εἶτον	πεπολεμημένω εἰήτην/εἴτην	πεπολεμημένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπολεμημένοι εἴητε/εἶτε	πεπολεμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπολέμησο	πεπολεμήσθω	πεπολέμησθον	πεπολεμήσθων		πεπολέμησθε	πεπολεμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπολεμηκέναι				πεπολεμῆσθαι
participle	m	πεπολεμηκώς				πεπολεμημένος
	f	πεπολεμηκυῖᾰ				πεπολεμημένη
	n	πεπολεμηκός				πεπολεμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

(fight): μάχομαι (mákhomai)

References

πολεμέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.