πεύκινος

Ancient Greek

Etymology

From πεύκη (peúkē, “pine”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěu̯.ki.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpeʍ.ki.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpeɸ.ki.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpef.ci.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpef.ci.nos/

Adjective

πεύκῐνος • (peúkinos) m (feminine πευκῐ́νη, neuter πεύκῐνον); first/second declension

of, from or made of pine wood

Inflection

First and second declension of πεύκῐνος; πευκῐ́νη; πεύκῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πεύκῐνος peúkinos	πευκῐ́νη peukínē	πεύκῐνον peúkinon	πευκῐ́νω peukínō	πευκῐ́νᾱ peukínā	πευκῐ́νω peukínō	πεύκῐνοι peúkinoi	πεύκῐναι peúkinai	πεύκῐνᾰ peúkina
Genitive	πευκῐ́νου peukínou	πευκῐ́νης peukínēs	πευκῐ́νου peukínou	πευκῐ́νοιν peukínoin	πευκῐ́ναιν peukínain	πευκῐ́νοιν peukínoin	πευκῐ́νων peukínōn	πευκῐ́νων peukínōn	πευκῐ́νων peukínōn
Dative	πευκῐ́νῳ peukínōi	πευκῐ́νῃ peukínēi	πευκῐ́νῳ peukínōi	πευκῐ́νοιν peukínoin	πευκῐ́ναιν peukínain	πευκῐ́νοιν peukínoin	πευκῐ́νοις peukínois	πευκῐ́ναις peukínais	πευκῐ́νοις peukínois
Accusative	πεύκῐνον peúkinon	πευκῐ́νην peukínēn	πεύκῐνον peúkinon	πευκῐ́νω peukínō	πευκῐ́νᾱ peukínā	πευκῐ́νω peukínō	πευκῐ́νους peukínous	πευκῐ́νᾱς peukínās	πεύκῐνᾰ peúkina
Vocative	πεύκῐνε peúkine	πευκῐ́νη peukínē	πεύκῐνον peúkinon	πευκῐ́νω peukínō	πευκῐ́νᾱ peukínā	πευκῐ́νω peukínō	πεύκῐνοι peúkinoi	πεύκῐναι peúkinai	πεύκῐνᾰ peúkina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πευκῐ́νως peukínōs			πευκῐνώτερος peukinṓteros			πευκῐνώτᾰτος peukinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.