περιπατητικός

Ancient Greek

Etymology

From περῐπᾰτέω (peripatéō, “I walk around”) +‎ -τῐκός (-tikós, “verbal adjective suffix”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.pa.tɛː.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pɛ.ri.pa.te.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.ri.pa.ti.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.ri.pa.ti.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.ri.pa.ti.tiˈkos/

Adjective

περῐπᾰτητῐκός • (peripatētikós) m (feminine περῐπᾰτητῐκή, neuter περῐπᾰτητῐκόν); first/second declension

Given to walking around

Usage notes

Aristotle and his followers were called περῐπᾰτητῐκοί (peripatētikoí), in reference to their teaching and learning while walking around.

Inflection

First and second declension of περῐπᾰτητῐκός; περῐπᾰτητῐκή; περῐπᾰτητῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	περῐπᾰτητῐκός peripatētikós	περῐπᾰτητῐκή peripatētikḗ	περῐπᾰτητῐκόν peripatētikón	περῐπᾰτητῐκώ peripatētikṓ	περῐπᾰτητῐκᾱ́ peripatētikā́	περῐπᾰτητῐκώ peripatētikṓ	περῐπᾰτητῐκοί peripatētikoí	περῐπᾰτητῐκαί peripatētikaí	περῐπᾰτητῐκᾰ́ peripatētiká
Genitive	περῐπᾰτητῐκοῦ peripatētikoû	περῐπᾰτητῐκῆς peripatētikês	περῐπᾰτητῐκοῦ peripatētikoû	περῐπᾰτητῐκοῖν peripatētikoîn	περῐπᾰτητῐκαῖν peripatētikaîn	περῐπᾰτητῐκοῖν peripatētikoîn	περῐπᾰτητῐκῶν peripatētikôn	περῐπᾰτητῐκῶν peripatētikôn	περῐπᾰτητῐκῶν peripatētikôn
Dative	περῐπᾰτητῐκῷ peripatētikôi	περῐπᾰτητῐκῇ peripatētikêi	περῐπᾰτητῐκῷ peripatētikôi	περῐπᾰτητῐκοῖν peripatētikoîn	περῐπᾰτητῐκαῖν peripatētikaîn	περῐπᾰτητῐκοῖν peripatētikoîn	περῐπᾰτητῐκοῖς peripatētikoîs	περῐπᾰτητῐκαῖς peripatētikaîs	περῐπᾰτητῐκοῖς peripatētikoîs
Accusative	περῐπᾰτητῐκόν peripatētikón	περῐπᾰτητῐκήν peripatētikḗn	περῐπᾰτητῐκόν peripatētikón	περῐπᾰτητῐκώ peripatētikṓ	περῐπᾰτητῐκᾱ́ peripatētikā́	περῐπᾰτητῐκώ peripatētikṓ	περῐπᾰτητῐκούς peripatētikoús	περῐπᾰτητῐκᾱ́ς peripatētikā́s	περῐπᾰτητῐκᾰ́ peripatētiká
Vocative	περῐπᾰτητῐκέ peripatētiké	περῐπᾰτητῐκή peripatētikḗ	περῐπᾰτητῐκόν peripatētikón	περῐπᾰτητῐκώ peripatētikṓ	περῐπᾰτητῐκᾱ́ peripatētikā́	περῐπᾰτητῐκώ peripatētikṓ	περῐπᾰτητῐκοί peripatētikoí	περῐπᾰτητῐκαί peripatētikaí	περῐπᾰτητῐκᾰ́ peripatētiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	περῐπᾰτητῐκῶς peripatētikôs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Latin: peripatēticus

References

περιπατητικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
περιπατητικός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
περιπατητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
περιπατητικός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.