οδοντικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὀδοντικός (odontikós). See δόντι (dónti) and -ικός (-ikós).

Adjective

οδοντικός • (odontikós) m (feminine οδοντική, neuter οδοντικό)

  1. (medicine) dental, concerning the teeth
    οδοντικό νήμα
    dental floss
  2. (phonetics, phonology) dental
    τα οδοντικά σύμφωνα είναι τα τ, δ, θ και ντ
    the dental consonants are τ, δ, θ and ντ

Declension
declension of οδοντικός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative οδοντικός οδοντική οδοντικό οδοντικοί οδοντικές οδοντικά
genitive οδοντικού οδοντικής οδοντικού οδοντικών οδοντικών οδοντικών
accusative οδοντικό οδοντική οδοντικό οδοντικούς οδοντικές οδοντικά
vocative οδοντικέ οδοντική οδοντικό οδοντικοί οδοντικές οδοντικά

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.