νύσσω

Ancient Greek

Alternative forms

Pronunciation
 

Verb

νῠ́σσω • (nússō)

  1. to touch with a sharp point, prick, stab, pierce
  2. to nudge (with the elbow)
  3. (figuratively) to sting
  4. to impinge upon
  5. (in passive) to suffer lesion

Conjugation
   Present: νῠ́σσω, νῠ́σσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νῠ́σσω νῠ́σσεις νῠ́σσει νῠ́σσετον νῠ́σσετον νῠ́σσομεν νῠ́σσετε νῠ́σσουσῐ(ν)
subjunctive νῠ́σσω νῠ́σσῃς νῠ́σσῃ νῠ́σσητον νῠ́σσητον νῠ́σσωμεν νῠ́σσητε νῠ́σσωσῐ(ν)
optative νῠ́σσοιμῐ νῠ́σσοις νῠ́σσοι νῠ́σσοιτον νῠσσοίτην νῠ́σσοιμεν νῠ́σσοιτε νῠ́σσοιεν
imperative   νῠ́σσε νῠσσέτω νῠ́σσετον νῠσσέτων   νῠ́σσετε νῠσσόντων
middle/
passive		 indicative νῠ́σσομαι νῠ́σσῃ,
νῠ́σσει		 νῠ́σσεται νῠ́σσεσθον νῠ́σσεσθον νῠσσόμεθᾰ νῠ́σσεσθε νῠ́σσονται
subjunctive νῠ́σσωμαι νῠ́σσῃ νῠ́σσηται νῠ́σσησθον νῠ́σσησθον νῠσσώμεθᾰ νῠ́σσησθε νῠ́σσωνται
optative νῠσσοίμην νῠ́σσοιο νῠ́σσοιτο νῠ́σσοισθον νῠσσοίσθην νῠσσοίμεθᾰ νῠ́σσοισθε νῠ́σσοιντο
imperative   νῠ́σσου νῠσσέσθω νῠ́σσεσθον νῠσσέσθων   νῠ́σσεσθε νῠσσέσθων
active middle/passive
infinitive νῠ́σσειν νῠ́σσεσθαι
participle m νῠ́σσων νῠσσόμενος
f νῠ́σσουσᾰ νῠσσομένη
n νῠ́σσον νῠσσόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔνῠσσον, ἐνῠσσόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔνῠσσον ἔνῠσσες ἔνῠσσε(ν) ἐνῠ́σσετον ἐνῠσσέτην ἐνῠ́σσομεν ἐνῠ́σσετε ἔνῠσσον
middle/
passive		 indicative ἐνῠσσόμην ἐνῠ́σσου ἐνῠ́σσετο ἐνῠ́σσεσθον ἐνῠσσέσθην ἐνῠσσόμεθᾰ ἐνῠ́σσεσθε ἐνῠ́σσοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: νῠ́ξω, νῠ́ξομαι, νῠχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νῠ́ξω νῠ́ξεις νῠ́ξει νῠ́ξετον νῠ́ξετον νῠ́ξομεν νῠ́ξετε νῠ́ξουσῐ(ν)
optative νῠ́ξοιμῐ νῠ́ξοις νῠ́ξοι νῠ́ξοιτον νῠξοίτην νῠ́ξοιμεν νῠ́ξοιτε νῠ́ξοιεν
middle indicative νῠ́ξομαι νῠ́ξῃ,
νῠ́ξει		 νῠ́ξεται νῠ́ξεσθον νῠ́ξεσθον νῠξόμεθᾰ νῠ́ξεσθε νῠ́ξονται
optative νῠξοίμην νῠ́ξοιο νῠ́ξοιτο νῠ́ξοισθον νῠξοίσθην νῠξοίμεθᾰ νῠ́ξοισθε νῠ́ξοιντο
passive indicative νῠχθήσομαι νῠχθήσῃ νῠχθήσεται νῠχθήσεσθον νῠχθήσεσθον νῠχθησόμεθᾰ νῠχθήσεσθε νῠχθήσονται
optative νῠχθησοίμην νῠχθήσοιο νῠχθήσοιτο νῠχθήσοισθον νῠχθησοίσθην νῠχθησοίμεθᾰ νῠχθήσοισθε νῠχθήσοιντο
active middle passive
infinitive νῠ́ξειν νῠ́ξεσθαι νῠχθήσεσθαι
participle m νῠ́ξων νῠξόμενος νῠχθησόμενος
f νῠ́ξουσᾰ νῠξομένη νῠχθησομένη
n νῠ́ξον νῠξόμενον νῠχθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔνῠξᾰ, ἐνῠξᾰ́μην, ἐνῠ́χθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔνῠξᾰ ἔνῠξᾰς ἔνῠξε(ν) ἐνῠ́ξᾰτον ἐνῠξᾰ́την ἐνῠ́ξᾰμεν ἐνῠ́ξᾰτε ἔνῠξᾰν
subjunctive νῠ́ξω νῠ́ξῃς νῠ́ξῃ νῠ́ξητον νῠ́ξητον νῠ́ξωμεν νῠ́ξητε νῠ́ξωσῐ(ν)
optative νῠ́ξαιμῐ νῠ́ξειᾰς,
νῠ́ξαις		 νῠ́ξειε(ν),
νῠ́ξαι		 νῠ́ξαιτον νῠξαίτην νῠ́ξαιμεν νῠ́ξαιτε νῠ́ξειᾰν,
νῠ́ξαιεν
imperative   νῠ́ξον νῠξᾰ́τω νῠ́ξᾰτον νῠξᾰ́των   νῠ́ξᾰτε νῠξᾰ́ντων
middle indicative ἐνῠξᾰ́μην ἐνῠ́ξω ἐνῠ́ξᾰτο ἐνῠ́ξᾰσθον ἐνῠξᾰ́σθην ἐνῠξᾰ́μεθᾰ ἐνῠ́ξᾰσθε ἐνῠ́ξᾰντο
subjunctive νῠ́ξωμαι νῠ́ξῃ νῠ́ξηται νῠ́ξησθον νῠ́ξησθον νῠξώμεθᾰ νῠ́ξησθε νῠ́ξωνται
optative νῠξαίμην νῠ́ξαιο νῠ́ξαιτο νῠ́ξαισθον νῠξαίσθην νῠξαίμεθᾰ νῠ́ξαισθε νῠ́ξαιντο
imperative   νῠ́ξαι νῠξᾰ́σθω νῠ́ξᾰσθον νῠξᾰ́σθων   νῠ́ξᾰσθε νῠξᾰ́σθων
passive indicative ἐνῠ́χθην ἐνῠ́χθης ἐνῠ́χθη ἐνῠ́χθητον ἐνῠχθήτην ἐνῠ́χθημεν ἐνῠ́χθητε ἐνῠ́χθησᾰν
subjunctive νῠχθῶ νῠχθῇς νῠχθῇ νῠχθῆτον νῠχθῆτον νῠχθῶμεν νῠχθῆτε νῠχθῶσῐ(ν)
optative νῠχθείην νῠχθείης νῠχθείη νῠχθεῖτον,
νῠχθείητον		 νῠχθείτην,
νῠχθειήτην		 νῠχθεῖμεν,
νῠχθείημεν		 νῠχθεῖτε,
νῠχθείητε		 νῠχθεῖεν,
νῠχθείησᾰν
imperative   νῠ́χθητῐ νῠχθήτω νῠ́χθητον νῠχθήτων   νῠ́χθητε νῠχθέντων
active middle passive
infinitive νῠ́ξαι νῠ́ξᾰσθαι νῠχθῆναι
participle m νῠ́ξᾱς νῠξᾰ́μενος νῠχθείς
f νῠ́ξᾱσᾰ νῠξᾰμένη νῠχθεῖσᾰ
n νῠ́ξᾰν νῠξᾰ́μενον νῠχθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: νῠ́ξᾰ, νῠξᾰ́μην, νῠ́χθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νῠ́ξᾰ νῠ́ξᾰς νῠ́ξε(ν) νῠ́ξᾰτον νῠξᾰ́την νῠ́ξᾰμεν νῠ́ξᾰτε νῠ́ξᾰν
middle indicative νῠξᾰ́μην νῠ́ξω νῠ́ξᾰτο νῠ́ξᾰσθον νῠξᾰ́σθην νῠξᾰ́με(σ)θᾰ νῠ́ξᾰσθε νῠ́ξᾰντο
passive indicative νῠ́χθην νῠ́χθης νῠ́χθη νῠ́χθητον νῠχθήτην νῠ́χθημεν νῠ́χθητε νῠ́χθησᾰν,
νῠ́χθεν
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔνῠγον, ἐνῠγόμην, ἐνῠ́γην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔνῠγον ἔνῠγες ἔνῠγε(ν) ἐνῠ́γετον ἐνῠγέτην ἐνῠ́γομεν ἐνῠ́γετε ἔνῠγον
subjunctive νῠ́γω νῠ́γῃς νῠ́γῃ νῠ́γητον νῠ́γητον νῠ́γωμεν νῠ́γητε νῠ́γωσῐ(ν)
optative νῠ́γοιμῐ νῠ́γοις νῠ́γοι νῠ́γοιτον νῠγοίτην νῠ́γοιμεν νῠ́γοιτε νῠ́γοιεν
imperative   νῠ́γε νῠγέτω νῠ́γετον νῠγέτων   νῠ́γετε νῠγόντων
middle indicative ἐνῠγόμην ἐνῠ́γου ἐνῠ́γετο ἐνῠ́γεσθον ἐνῠγέσθην ἐνῠγόμεθᾰ ἐνῠ́γεσθε ἐνῠ́γοντο
subjunctive νῠ́γωμαι νῠ́γῃ νῠ́γηται νῠ́γησθον νῠ́γησθον νῠγώμεθᾰ νῠ́γησθε νῠ́γωνται
optative νῠγοίμην νῠ́γοιο νῠ́γοιτο νῠ́γοισθον νῠγοίσθην νῠγοίμεθᾰ νῠ́γοισθε νῠ́γοιντο
imperative   νῠγοῦ νῠγέσθω νῠ́γεσθον νῠγέσθων   νῠ́γεσθε νῠγέσθων
passive indicative ἐνῠ́γην ἐνῠ́γης ἐνῠ́γη ἐνῠ́γητον ἐνῠγήτην ἐνῠ́γημεν ἐνῠ́γητε ἐνῠ́γησᾰν
subjunctive νῠγῶ νῠγῇς νῠγῇ νῠγῆτον νῠγῆτον νῠγῶμεν νῠγῆτε νῠγῶσῐ(ν)
optative νῠγείην νῠγείης νῠγείη νῠγεῖτον,
νῠγείητον		 νῠγείτην,
νῠγειήτην		 νῠγεῖμεν,
νῠγείημεν		 νῠγεῖτε,
νῠγείητε		 νῠγεῖεν,
νῠγείησᾰν
imperative   νῠ́γηθῐ νῠγήτω νῠ́γητον νῠγήτων   νῠ́γητε νῠγέντων
active middle passive
infinitive νῠγεῖν νῠγέσθαι νῠγῆναι
participle m νῠγών νῠγόμενος νῠγείς
f νῠγοῦσᾰ νῠγομένη νῠγεῖσᾰ
n νῠγόν νῠγόμενον νῠγέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: νένῠγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative νένῠγμαι νένῠξαι νένῠκται νένῠχθον νένῠχθον νενῠ́γμεθᾰ νένῠχθε νενῠ́γᾰται
subjunctive νενῠγμένος ὦ νενῠγμένος ᾖς νενῠγμένος ᾖ νενῠγμένω ἦτον νενῠγμένω ἦτον νενῠγμένοι ὦμεν νενῠγμένοι ἦτε νενῠγμένοι ὦσῐ(ν)
optative νενῠγμένος εἴην νενῠγμένος εἴης νενῠγμένος εἴη νενῠγμένοι εἴητον/εἶτον νενῠγμένω εἰήτην/εἴτην νενῠγμένοι εἴημεν/εἶμεν νενῠγμένοι εἴητε/εἶτε νενῠγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   νένῠξο νενῠ́χθω νένῠχθον νενῠ́χθων   νένῠχθε νενῠ́χθων
middle/passive
infinitive νενῠ́χθαι
participle m νενῠγμένος
f νενῠγμένη
n νενῠγμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἐκνύσσω (eknússō)
  • ἐπινύσσω (epinússō)
  • κατανύσσω (katanússō)
  • νύγδην (núgdēn)
  • νύγμα (núgma)
  • νυγματικός (nugmatikós)
  • νυγματώδης (nugmatṓdēs)
  • νυγμή (nugmḗ)
  • νυγμός (nugmós)
  • νύσσα (nússa)
  • νύχμα (núkhma)
  • παρανύσσω (paranússō)
  • προκατανύσσω (prokatanússō)
  • προσεπινύσσω (prosepinússō)
  • ὑπονύσσω (huponússō)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.