μουντός

Greek

Etymology

From Byzantine Greek μουντός (mountós), from Ancient Greek μουντός (mountós, “mute, voiceless”).

Pronunciation
  • IPA(key): /munˈdos/
  • Hyphenation: μου‧ντός

Adjective

μουντός • (mountós) m (feminine μουντή, neuter μουντό)

  1. (also figuratively senses) dull, drab, lacklustre, matte (having no particular lustre or brightness)
    μουντό τοπίο ― mountó topío ― dull landscape
    μουντός ουρανός ― mountós ouranós ― dull sky
    μουντή θάλασσα ― mountí thálassa ― dull sea
    μουντή διάθεση ― mountí diáthesi ― lacklustre mood
    μουντό πρόσωπο ― mountó prósopo ― lacklustre face

Declension
declension of μουντός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative μουντός μουντή μουντό μουντοί μουντές μουντά
genitive μουντού μουντής μουντού μουντών μουντών μουντών
accusative μουντό μουντή μουντό μουντούς μουντές μουντά
vocative μουντέ μουντή μουντό μουντοί μουντές μουντά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο μουντός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο μουντός (o pio mountós), etc.)

Derived terms
  • μουντάδα f (mountáda, “dullness”)
  • μουνταίνω (mountaíno, “to grow dull, to darken”)

Synonyms

Antonyms
  • (dull, lacklustre): λαμπερός (lamperós, “shiny, bright”), φωτεινός (foteinós, “shiny, bright”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.