μονοτονικός

Greek

Adjective

μονοτονικός • (monotonikós) m (feminine μονοτονική, neuter μονοτονικό)

  1. (grammar) monotonic (the diacritic system introduced in Greece in 1982)

Declension
declension of μονοτονικός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative μονοτονικός μονοτονική μονοτονικό μονοτονικοί μονοτονικές μονοτονικά
genitive μονοτονικού μονοτονικής μονοτονικού μονοτονικών μονοτονικών μονοτονικών
accusative μονοτονικό μονοτονική μονοτονικό μονοτονικούς μονοτονικές μονοτονικά
vocative μονοτονικέ μονοτονική μονοτονικό μονοτονικοί μονοτονικές μονοτονικά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο μονοτονικός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο μονοτονικός (o pio monotonikós), etc.)

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.