μνημονεύω

Ancient Greek

Etymology

From μνήμων (mnḗmōn, “mindful”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mnɛː.mo.něu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mne.moˈne.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /mni.moˈne.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mni.moˈne.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mni.moˈne.vo/

Verb

μνημονεύω • (mnēmoneúō)

(active)
1. to call to mind, remember, think of
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 103B
  - 37 CE – 100 CE, Josephus, Against Apion 1.1
  - 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Panathenaicus 128
  - 366 BCE – 348 BCE, Plato, Critias 117E
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.36
  - 472 BCE, Aeschylus, The Persians 783
  - 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 121
  - 46 CE – 120 CE, Plutarch, Otho 1
  - 391 BCE, Aristophanes, Assemblywomen 264
  - 380 BCE, Plato, The Republic 480A
  - 349 BCE, Demosthenes, First Olynthiac 11
  - 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, 2 Maccabees 10.6
  1. (absolute)
    - 519 BCE – 422 BCE, Cratinus, Collected Works 122
    - 380 BCE, Plato, Gorgias 499E
    - 342 BCE – 290 BCE, Menander, The Girl who has her hair cropped 142
    - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, On Memory 453A.6
2. to call to another's mind, mention, say
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 646B
  - Phalaris, Letters 2
  - 46 CE – 120 CE, Plutarch, Themistocles 32
  - 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, 1 Maccabees 12.11
3. to serve as μνήμων (mnḗmōn)
  - 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, 1 Maccabees 11.3
(passive) to be remembered, had in memory
- 430 BCE, Euripides, Herakles' Children 334
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.23
- 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Panathenaicus 128
- 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 231
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 4.8.2
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.47
- 380 BCE, Plato, The Republic 600A

Inflection

Present: μνημονεύω, μνημονεύομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μνημονεύω	μνημονεύεις	μνημονεύει	μνημονεύετον	μνημονεύετον	μνημονεύομεν	μνημονεύετε	μνημονεύουσῐ(ν)
	subjunctive	μνημονεύω	μνημονεύῃς	μνημονεύῃ	μνημονεύητον	μνημονεύητον	μνημονεύωμεν	μνημονεύητε	μνημονεύωσῐ(ν)
	optative	μνημονεύοιμῐ	μνημονεύοις	μνημονεύοι	μνημονεύοιτον	μνημονευοίτην	μνημονεύοιμεν	μνημονεύοιτε	μνημονεύοιεν
	imperative		μνημόνευε	μνημονευέτω	μνημονεύετον	μνημονευέτων		μνημονεύετε	μνημονευόντων
middle/ passive	indicative	μνημονεύομαι	μνημονεύει/ μνημονεύῃ	μνημονεύεται	μνημονεύεσθον	μνημονεύεσθον	μνημονευόμεθᾰ	μνημονεύεσθε	μνημονεύονται
	subjunctive	μνημονεύωμαι	μνημονεύῃ	μνημονεύηται	μνημονεύησθον	μνημονεύησθον	μνημονευώμεθᾰ	μνημονεύησθε	μνημονεύωνται
	optative	μνημονευοίμην	μνημονεύοιο	μνημονεύοιτο	μνημονεύοισθον	μνημονευοίσθην	μνημονευοίμεθᾰ	μνημονεύοισθε	μνημονεύοιντο
	imperative		μνημονεύου	μνημονευέσθω	μνημονεύεσθον	μνημονευέσθων		μνημονεύεσθε	μνημονευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μνημονεύειν				μνημονεύεσθαι
participle		μνημονεύων, μνημονεύουσᾰ, μνημόνευον				μνημονευόμενος, μνημονευομένη, μνημονευόμενον

Future: μνημονεύσω, μνημονεύσομαι, μνημονευθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μνημονεύσω	μνημονεύσεις	μνημονεύσει	μνημονεύσετον	μνημονεύσετον	μνημονεύσομεν	μνημονεύσετε	μνημονεύσουσῐ(ν)
active	optative	μνημονεύσοιμῐ	μνημονεύσοις	μνημονεύσοι	μνημονεύσοιτον	μνημονευσοίτην	μνημονεύσοιμεν	μνημονεύσοιτε	μνημονεύσοιεν
middle	indicative	μνημονεύσομαι	μνημονεύσει/ μνημονεύσῃ	μνημονεύσεται	μνημονεύσεσθον	μνημονεύσεσθον	μνημονευσόμεθᾰ	μνημονεύσεσθε	μνημονεύσονται
middle	optative	μνημονευσοίμην	μνημονεύσοιο	μνημονεύσοιτο	μνημονεύσοισθον	μνημονευσοίσθην	μνημονευσοίμεθᾰ	μνημονεύσοισθε	μνημονεύσοιντο
passive	indicative	μνημονευθήσομαι	μνημονευθήσει/ μνημονευθήσῃ	μνημονευθήσεται	μνημονευθήσεσθον	μνημονευθήσεσθον	μνημονευθησόμεθᾰ	μνημονευθήσεσθε	μνημονευθήσονται
passive	optative	μνημονευθησοίμην	μνημονευθήσοιο	μνημονευθήσοιτο	μνημονευθήσοισθον	μνημονευθησοίσθην	μνημονευθησοίμεθᾰ	μνημονευθήσοισθε	μνημονευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		μνημονεύσειν			μνημονεύσεσθαι		μνημονευθήσεσθαι
participle		μνημονεύσων, μνημονεύσουσᾰ, μνημόνευσον			μνημονευσόμενος, μνημονευσομένη, μνημονευσόμενον		μνημονευθησόμενος, μνημονευθησομένη, μνημονευθησόμενον

Aorist: ἐμνημονεύθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐμνημονεύθην	ἐμνημονεύθης	ἐμνημονεύθη	ἐμνημονεύθητον	ἐμνημονευθήτην	ἐμνημονεύθημεν	ἐμνημονεύθητε	ἐμνημονεύθησαν
	subjunctive	μνημονευθῶ	μνημονευθῇς	μνημονευθῇ	μνημονευθῆτον	μνημονευθῆτον	μνημονευθῶμεν	μνημονευθῆτε	μνημονευθῶσῐ(ν)
	optative	μνημονευθείην	μνημονευθείης	μνημονευθείη	μνημονευθεῖτον/ μνημονευθείητον	μνημονευθείτην/ μνημονευθειήτην	μνημονευθεῖμεν/ μνημονευθείημεν	μνημονευθεῖτε/ μνημονευθείητε	μνημονευθεῖεν/ μνημονευθείησαν
	imperative		μνημονεύθητι	μνημονευθήτω	μνημονεύθητον	μνημονευθήτων		μνημονεύθητε	μνημονευθέντων
		infinitive				participle
passive		μνημονευθῆναι				μνημονευθείς, μνημονευθεῖσα, μνημονευθέν

Perfect: ἐμνημόνευκα, ἐμνημόνευμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμνημόνευκα	ἐμνημόνευκας	ἐμνημόνευκε	ἐμνημονεύκατον	ἐμνημονεύκατον	ἐμνημονεύκαμεν	ἐμνημονεύκατε	ἐμνημονεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐμνημονευκὼς ὦ/ ἐμνημονεύκω	ἐμνημονευκὼς ᾖς/ ἐμνημονεύκῃς	ἐμνημονευκὼς ᾖ/ ἐμνημονεύκῃ	ἐμνημονευκότε ἦτον/ ἐμνημονεύκητον	ἐμνημονευκότε ἦτον/ ἐμνημονεύκητον	ἐμνημονευκότες ὦμεν/ ἐμνημονεύκωμεν	ἐμνημονευκότες ἦτε/ ἐμνημονεύκητε	ἐμνημονευκότες ὦσῐ(ν)/ ἐμνημονεύκωσῐ(ν)
	optative	ἐμνημονευκὼς εἴην/ ἐμνημονεύκοιμῐ/ ἐμνημονευκοίην	ἐμνημονευκὼς εἴης/ ἐμνημονεύκοις/ ἐμνημονευκοίης	ἐμνημονευκὼς εἴη/ ἐμνημονεύκοι/ ἐμνημονευκοίη	ἐμνημονευκότε εἴητον/ ἐμνημονευκότε εἶτον/ ἐμνημονεύκοιτον	ἐμνημονευκὀτε εἰήτην/ ἐμνημονευκότε εἴτην/ ἐμνημονευκοίτην	ἐμνημονευκότες εἴημεν/ ἐμνημονευκότες εἶμεν/ ἐμνημονεύκοιμεν	ἐμνημονευκότες εἴητε/ ἐμνημονευκότες εἶτε/ ἐμνημονεύκοιτε	ἐμνημονευκότες εἴησαν/ ἐμνημονευκότε εἶεν/ ἐμνημονεύκοιεν
	imperative		ἐμνημονευκὼς ἴσθῐ	ἐμνημονευκὼς ἔστω	ἐμνημονευκότε ἔστον	ἐμνημονευκότε ἔστων		ἐμνημονευκότες ἔστε	ἐμνημονευκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	ἐμνημόνευμαι	ἐμνημόνευσαι	ἐμνημόνευται	ἐμνημόνευσθον	ἐμνημόνευσθον	ἐμνημονεύμεθα	ἐμνημόνευσθε	ἐμνημόνευνται
	subjunctive	ἐμνημονευμένος ὦ	ἐμνημονευμένος ᾖς	ἐμνημονευμένος ᾖ	ἐμνημονευμένω ἦτον	ἐμνημονευμένω ἦτον	ἐμνημονευμένοι ὦμεν	ἐμνημονευμένοι ἦτε	ἐμνημονευμένοι ὦσῐ
	optative	ἐμνημονευμένος εἴην	ἐμνημονευμένος εἴης	ἐμνημονευμένος εἴη	ἐμνημονευμένοι εἴητον/ ἐμνημονευμένοι εἶτον	ἐμνημονευμένω εἰήτην/ ἐμνημονευμένω εἴτην	ἐμνημονευμένοι εἴημεν/ ἐμνημονευμένοι εἶμεν	ἐμνημονευμένοι εἴητε/ ἐμνημονευμένοι εἶτε	ἐμνημονευμένοι εἴησαν/ ἐμνημονευμένοι εἶεν
	imperative		ἐμνημόνευσο	ἐμνημονεύσθω	ἐμνημόνευσθον	ἐμνημονεύσθων		ἐμνημόνευσθε	ἐμνημονεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐμνημονευκέναι				ἐμνημονεύσθαι
participle		ἐμνημονευκώς, ἐμνημονευκυῖα, ἐμνημονευκός				ἐμνημονευμένος, ἐμνημονευμένη, ἐμνημονευμένον

References

μνημονεύω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
μνημονεύω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
μνημονεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G3421 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.