κτηνοβάτης

Ancient Greek

Etymology

κτῆνος (ktênos, “beast, ox or sheep”) +‎ -βάτης (-bátēs, “suffix from verb βαίνω”).

Pronunciation
 

Noun

κτηνοβᾰ́της • (ktēnobátēs) m (genitive κτηνοβᾰ́του); first declension

(Koine)
  1. bestialist

Inflection
First declension of ὁ κτηνοβᾰ́της; τοῦ κτηνοβᾰ́του (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ κτηνοβᾰ́της
ho ktēnobátēs		 τὼ κτηνοβᾰ́τᾱ
tṑ ktēnobátā		 οἱ κτηνοβᾰ́ται
hoi ktēnobátai
Genitive τοῦ κτηνοβᾰ́του
toû ktēnobátou		 τοῖν κτηνοβᾰ́ταιν
toîn ktēnobátain		 τῶν κτηνοβᾰτῶν
tôn ktēnobatôn
Dative τῷ κτηνοβᾰ́τῃ
tôi ktēnobátēi		 τοῖν κτηνοβᾰ́ταιν
toîn ktēnobátain		 τοῖς κτηνοβᾰ́ταις
toîs ktēnobátais
Accusative τὸν κτηνοβᾰ́την
tòn ktēnobátēn		 τὼ κτηνοβᾰ́τᾱ
tṑ ktēnobátā		 τοὺς κτηνοβᾰ́τᾱς
toùs ktēnobátās
Vocative κτηνοβᾰ́τᾰ
ktēnobáta		 κτηνοβᾰ́τᾱ
ktēnobátā		 κτηνοβᾰ́ται
ktēnobátai
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

From Koine Greek κτηνοβάτης (ktēnobátēs), from κτῆνος (ktênos, “animal”) + -βάτης (-bátēs), from verb βαίνω (baínō, “to mount”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ktinoˈvatis/
  • Hyphenation: κτη‧νο‧βά‧της

Noun

κτηνοβάτης • (ktinovátis) m (plural κτηνοβάτες)

  1. bestialist (person that has sexual relations with non-human animals)

Declension
declension of κτηνοβάτης
singular plural
nominative κτηνοβάτης • κτηνοβάτες •
genitive κτηνοβάτη • κτηνοβατών •
accusative κτηνοβάτη • κτηνοβάτες •
vocative κτηνοβάτη • κτηνοβάτες •
  • κτηνοβασία f (ktinovasía, “bestiality”)
  • κτηνοβατώ (ktinovató, “to engage in bestiality”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.