κοσμέω

Ancient Greek

Etymology

From κόσμος (kósmos) +‎ -έω (-éō).

Verb

κοσμέω • (kosméō)

  1. to order, to arrange
  2. to adorn

Conjugation
   Present: κοσμέω, κοσμέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κοσμέω κοσμέεις κοσμέει κοσμέετον κοσμέετον κοσμέομεν κοσμέετε κοσμέουσῐ(ν)
subjunctive κοσμέω κοσμέῃς κοσμέῃ κοσμέητον κοσμέητον κοσμέωμεν κοσμέητε κοσμέωσῐ(ν)
optative κοσμέοιμῐ κοσμέοις κοσμέοι κοσμέοιτον κοσμεοίτην κοσμέοιμεν κοσμέοιτε κοσμέοιεν
imperative   κόσμεε κοσμεέτω κοσμέετον κοσμεέτων   κοσμέετε κοσμεόντων
middle/
passive		 indicative κοσμέομαι κοσμέῃ,
κοσμέει		 κοσμέεται κοσμέεσθον κοσμέεσθον κοσμεόμεθᾰ κοσμέεσθε κοσμέονται
subjunctive κοσμέωμαι κοσμέῃ κοσμέηται κοσμέησθον κοσμέησθον κοσμεώμεθᾰ κοσμέησθε κοσμέωνται
optative κοσμεοίμην κοσμέοιο κοσμέοιτο κοσμέοισθον κοσμεοίσθην κοσμεοίμεθᾰ κοσμέοισθε κοσμέοιντο
imperative   κοσμέου κοσμεέσθω κοσμέεσθον κοσμεέσθων   κοσμέεσθε κοσμεέσθων
active middle/passive
infinitive κοσμέειν κοσμέεσθαι
participle m κοσμέων κοσμεόμενος
f κοσμέουσᾰ κοσμεομένη
n κοσμέον κοσμεόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κοσμῶ, κοσμοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κοσμῶ κοσμεῖς κοσμεῖ κοσμεῖτον κοσμεῖτον κοσμοῦμεν κοσμεῖτε κοσμοῦσῐ(ν)
subjunctive κοσμῶ κοσμῇς κοσμῇ κοσμῆτον κοσμῆτον κοσμῶμεν κοσμῆτε κοσμῶσῐ(ν)
optative κοσμοίην,
κοσμοῖμῐ		 κοσμοίης,
κοσμοῖς		 κοσμοίη,
κοσμοῖ		 κοσμοῖτον,
κοσμοίητον		 κοσμοίτην,
κοσμοιήτην		 κοσμοῖμεν,
κοσμοίημεν		 κοσμοῖτε,
κοσμοίητε		 κοσμοῖεν,
κοσμοίησᾰν
imperative   κόσμει κοσμείτω κοσμεῖτον κοσμείτων   κοσμεῖτε κοσμούντων
middle/
passive		 indicative κοσμοῦμαι κοσμεῖ,
κοσμῇ		 κοσμεῖται κοσμεῖσθον κοσμεῖσθον κοσμούμεθᾰ κοσμεῖσθε κοσμοῦνται
subjunctive κοσμῶμαι κοσμῇ κοσμῆται κοσμῆσθον κοσμῆσθον κοσμώμεθᾰ κοσμῆσθε κοσμῶνται
optative κοσμοίμην κοσμοῖο κοσμοῖτο κοσμοῖσθον κοσμοίσθην κοσμοίμεθᾰ κοσμοῖσθε κοσμοῖντο
imperative   κοσμοῦ κοσμείσθω κοσμεῖσθον κοσμείσθων   κοσμεῖσθε κοσμείσθων
active middle/passive
infinitive κοσμεῖν κοσμεῖσθαι
participle m κοσμῶν κοσμούμενος
f κοσμοῦσᾰ κοσμουμένη
n κοσμοῦν κοσμούμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκόσμεον, ἐκοσμεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκόσμεον ἐκόσμεες ἐκόσμεε(ν) ἐκοσμέετον ἐκοσμεέτην ἐκοσμέομεν ἐκοσμέετε ἐκόσμεον
middle/
passive		 indicative ἐκοσμεόμην ἐκοσμέου ἐκοσμέετο ἐκοσμέεσθον ἐκοσμεέσθην ἐκοσμεόμεθᾰ ἐκοσμέεσθε ἐκοσμέοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκόσμουν, ἐκοσμούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκόσμουν ἐκόσμεις ἐκόσμει ἐκοσμεῖτον ἐκοσμείτην ἐκοσμοῦμεν ἐκοσμεῖτε ἐκόσμουν
middle/
passive		 indicative ἐκοσμούμην ἐκοσμοῦ ἐκοσμεῖτο ἐκοσμεῖσθον ἐκοσμείσθην ἐκοσμούμεθᾰ ἐκοσμεῖσθε ἐκοσμοῦντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κοσμήσω, κοσμήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κοσμήσω κοσμήσεις κοσμήσει κοσμήσετον κοσμήσετον κοσμήσομεν κοσμήσετε κοσμήσουσῐ(ν)
optative κοσμήσοιμῐ κοσμήσοις κοσμήσοι κοσμήσοιτον κοσμησοίτην κοσμήσοιμεν κοσμήσοιτε κοσμήσοιεν
middle indicative κοσμήσομαι κοσμήσῃ,
κοσμήσει		 κοσμήσεται κοσμήσεσθον κοσμήσεσθον κοσμησόμεθᾰ κοσμήσεσθε κοσμήσονται
optative κοσμησοίμην κοσμήσοιο κοσμήσοιτο κοσμήσοισθον κοσμησοίσθην κοσμησοίμεθᾰ κοσμήσοισθε κοσμήσοιντο
active middle
infinitive κοσμήσειν κοσμήσεσθαι
participle m κοσμήσων κοσμησόμενος
f κοσμήσουσᾰ κοσμησομένη
n κοσμῆσον κοσμησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκόσμησᾰ, ἐκοσμησᾰ́μην, ἐκοσμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκόσμησᾰ ἐκόσμησᾰς ἐκόσμησε(ν) ἐκοσμήσᾰτον ἐκοσμησᾰ́την ἐκοσμήσᾰμεν ἐκοσμήσᾰτε ἐκόσμησᾰν
subjunctive κοσμήσω κοσμήσῃς κοσμήσῃ κοσμήσητον κοσμήσητον κοσμήσωμεν κοσμήσητε κοσμήσωσῐ(ν)
optative κοσμήσαιμῐ κοσμήσειᾰς,
κοσμήσαις		 κοσμήσειε(ν),
κοσμήσαι		 κοσμήσαιτον κοσμησαίτην κοσμήσαιμεν κοσμήσαιτε κοσμήσειᾰν,
κοσμήσαιεν
imperative   κόσμησον κοσμησᾰ́τω κοσμήσᾰτον κοσμησᾰ́των   κοσμήσᾰτε κοσμησᾰ́ντων
middle indicative ἐκοσμησᾰ́μην ἐκοσμήσω ἐκοσμήσᾰτο ἐκοσμήσᾰσθον ἐκοσμησᾰ́σθην ἐκοσμησᾰ́μεθᾰ ἐκοσμήσᾰσθε ἐκοσμήσᾰντο
subjunctive κοσμήσωμαι κοσμήσῃ κοσμήσηται κοσμήσησθον κοσμήσησθον κοσμησώμεθᾰ κοσμήσησθε κοσμήσωνται
optative κοσμησαίμην κοσμήσαιο κοσμήσαιτο κοσμήσαισθον κοσμησαίσθην κοσμησαίμεθᾰ κοσμήσαισθε κοσμήσαιντο
imperative   κόσμησαι κοσμησᾰ́σθω κοσμήσᾰσθον κοσμησᾰ́σθων   κοσμήσᾰσθε κοσμησᾰ́σθων
passive indicative ἐκοσμήθην ἐκοσμήθης ἐκοσμήθη ἐκοσμήθητον ἐκοσμηθήτην ἐκοσμήθημεν ἐκοσμήθητε ἐκοσμήθησᾰν
subjunctive κοσμηθῶ κοσμηθῇς κοσμηθῇ κοσμηθῆτον κοσμηθῆτον κοσμηθῶμεν κοσμηθῆτε κοσμηθῶσῐ(ν)
optative κοσμηθείην κοσμηθείης κοσμηθείη κοσμηθεῖτον,
κοσμηθείητον		 κοσμηθείτην,
κοσμηθειήτην		 κοσμηθεῖμεν,
κοσμηθείημεν		 κοσμηθεῖτε,
κοσμηθείητε		 κοσμηθεῖεν,
κοσμηθείησᾰν
imperative   κοσμήθητῐ κοσμηθήτω κοσμήθητον κοσμηθήτων   κοσμήθητε κοσμηθέντων
active middle passive
infinitive κοσμῆσαι κοσμήσᾰσθαι κοσμηθῆναι
participle m κοσμήσᾱς κοσμησᾰ́μενος κοσμηθείς
f κοσμήσᾱσᾰ κοσμησᾰμένη κοσμηθεῖσᾰ
n κοσμῆσᾰν κοσμησᾰ́μενον κοσμηθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκόσμηκᾰ, κεκόσμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκόσμηκᾰ κεκόσμηκᾰς κεκόσμηκε(ν) κεκοσμήκᾰτον κεκοσμήκᾰτον κεκοσμήκᾰμεν κεκοσμήκᾰτε κεκοσμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκοσμήκω κεκοσμήκῃς κεκοσμήκῃ κεκοσμήκητον κεκοσμήκητον κεκοσμήκωμεν κεκοσμήκητε κεκοσμήκωσῐ(ν)
optative κεκοσμήκοιμῐ,
κεκοσμηκοίην		 κεκοσμήκοις,
κεκοσμηκοίης		 κεκοσμήκοι,
κεκοσμηκοίη		 κεκοσμήκοιτον κεκοσμηκοίτην κεκοσμήκοιμεν κεκοσμήκοιτε κεκοσμήκοιεν
imperative   κεκόσμηκε κεκοσμηκέτω κεκοσμήκετον κεκοσμηκέτων   κεκοσμήκετε κεκοσμηκόντων
middle/
passive		 indicative κεκόσμημαι κεκόσμησαι κεκόσμηται κεκόσμησθον κεκόσμησθον κεκοσμήμεθᾰ κεκόσμησθε κεκόσμηνται
subjunctive κεκοσμημένος ὦ κεκοσμημένος ᾖς κεκοσμημένος ᾖ κεκοσμημένω ἦτον κεκοσμημένω ἦτον κεκοσμημένοι ὦμεν κεκοσμημένοι ἦτε κεκοσμημένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκοσμημένος εἴην κεκοσμημένος εἴης κεκοσμημένος εἴη κεκοσμημένοι εἴητον/εἶτον κεκοσμημένω εἰήτην/εἴτην κεκοσμημένοι εἴημεν/εἶμεν κεκοσμημένοι εἴητε/εἶτε κεκοσμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεκόσμησο κεκοσμήσθω κεκόσμησθον κεκοσμήσθων   κεκόσμησθε κεκοσμήσθων
active middle/passive
infinitive κεκοσμηκέναι κεκοσμῆσθαι
participle m κεκοσμηκώς κεκοσμημένος
f κεκοσμηκυῖᾰ κεκοσμημένη
n κεκοσμηκός κεκοσμημένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκοσμέμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative ἐκεκοσμέμην ἐκεκόσμεσο ἐκεκόσμετο ἐκεκόσμεσθον ἐκεκοσμέσθην ἐκεκοσμέμεθᾰ ἐκεκόσμεσθε ἐκεκόσμεντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.