κεράμινος

Ancient Greek

Etymology

From κέραμος (kéramos, “clay”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.rá.mi.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kɛˈra.mi.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /keˈra.mi.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ceˈra.mi.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ceˈra.mi.nos/

Adjective

κεράμῐνος • (keráminos) m (feminine κερᾰμίνη, neuter κεράμῐνον); first/second declension

made of clay

Inflection

First and second declension of κεράμῐνος; κεραμῐ́νη; κεράμῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κεράμῐνος keráminos	κεραμῐ́νη keramínē	κεράμῐνον keráminon	κεραμῐ́νω keramínō	κεραμῐ́νᾱ keramínā	κεραμῐ́νω keramínō	κεράμῐνοι keráminoi	κεράμῐναι keráminai	κεράμῐνᾰ kerámina
Genitive	κεραμῐ́νου keramínou	κεραμῐ́νης keramínēs	κεραμῐ́νου keramínou	κεραμῐ́νοιν keramínoin	κεραμῐ́ναιν keramínain	κεραμῐ́νοιν keramínoin	κεραμῐ́νων keramínōn	κεραμῐ́νων keramínōn	κεραμῐ́νων keramínōn
Dative	κεραμῐ́νῳ keramínōi	κεραμῐ́νῃ keramínēi	κεραμῐ́νῳ keramínōi	κεραμῐ́νοιν keramínoin	κεραμῐ́ναιν keramínain	κεραμῐ́νοιν keramínoin	κεραμῐ́νοις keramínois	κεραμῐ́ναις keramínais	κεραμῐ́νοις keramínois
Accusative	κεράμῐνον keráminon	κεραμῐ́νην keramínēn	κεράμῐνον keráminon	κεραμῐ́νω keramínō	κεραμῐ́νᾱ keramínā	κεραμῐ́νω keramínō	κεραμῐ́νους keramínous	κεραμῐ́νᾱς keramínās	κεράμῐνᾰ kerámina
Vocative	κεράμῐνε kerámine	κεραμῐ́νη keramínē	κεράμῐνον keráminon	κεραμῐ́νω keramínō	κεραμῐ́νᾱ keramínā	κεραμῐ́νω keramínō	κεράμῐνοι keráminoi	κεράμῐναι keráminai	κεράμῐνᾰ kerámina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κεραμῐ́νως keramínōs			κεραμῐνώτερος keraminṓteros			κεραμῐνώτᾰτος keraminṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.