καταβαίνω

Ancient Greek

Alternative forms

καβαίνω (kabaínō) – Poetic

Etymology

From κᾰτᾰ- (kata-, “down”) +‎ βαίνω (baínō, “to go”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.bǎi̯.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.taˈbɛ.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.taˈβɛ.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.taˈve.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.taˈve.no/

Verb

κᾰτᾰβαίνω • (katabaínō)

to step down, to go or come down
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.17
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.329
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.184
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 3.252
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 2.337
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 23.252
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 18.206
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 23.85
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 1.330
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 14.350
- 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 409
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, On Horsemanship 11.7
1. to dismount from a chariot or a horse
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.109
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.76
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 6.87
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 5.5.6
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Phaenippus 24
2. to go down from the inland parts to the sea, especially from central Asia
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.94
3. to come to land, get safely ashore
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 4.63
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 3.73
  - 380 BCE, Plato, The Republic 511B
4. to go down into the arena, to fight, wrestle, race
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 5.22
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 504
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 4.8.27
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 833D
  - 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 1514
5. (of an orator) to come down from the tribune
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Collected Works 128.33
  - 343 BCE, Demosthenes, On the False Embassy 23
  - 343 BCE, Demosthenes, On the False Embassy 113
  - 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 979
  - 125 CE – 200 CE, Lucian, Toxaris or Friendship 35
  - 125 CE – 200 CE, Lucian, Menippus or The Descent Into Hades
6. (rarely of things)
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 14.19
  - 425 BCE, Euripides, Andromache 111
  - 366 BCE – 348 BCE, Plato, Critias 118D
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 7.2.6
  - 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Collected Works 15.35
7. (figuratively)
  1. to come to in a course of speaking
    - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.116
    - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.90
  2. to come to the same point, agree
    - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 7.16.5
  3. to come down, fall
    - 100 CE – 200 CE, Pollux, Onomasticon 1.51
  4. to condescend
8. to go one's way, advance
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 3.73
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 4.63

Inflection

Present: καταβαίνω, καταβαίνομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταβαίνω	καταβαίνεις	καταβαίνει	καταβαίνετον	καταβαίνετον	καταβαίνομεν	καταβαίνετε	καταβαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	καταβαίνω	καταβαίνῃς	καταβαίνῃ	καταβαίνητον	καταβαίνητον	καταβαίνωμεν	καταβαίνητε	καταβαίνωσῐ(ν)
	optative	καταβαίνοιμῐ	καταβαίνοις	καταβαίνοι	καταβαίνοιτον	καταβαινοίτην	καταβαίνοιμεν	καταβαίνοιτε	καταβαίνοιεν
	imperative		καταβαίνε	καταβαινέτω	καταβαίνετον	καταβαινέτων		καταβαίνετε	καταβαινόντων
middle/ passive	indicative	καταβαίνομαι	καταβαίνει/ καταβαίνῃ	καταβαίνεται	καταβαίνεσθον	καταβαίνεσθον	καταβαινόμεθᾰ	καταβαίνεσθε	καταβαίνονται
	subjunctive	καταβαίνωμαι	καταβαίνῃ	καταβαίνηται	καταβαίνησθον	καταβαίνησθον	καταβαινώμεθᾰ	καταβαίνησθε	καταβαίνωνται
	optative	καταβαινοίμην	καταβαίνοιο	καταβαίνοιτο	καταβαίνοισθον	καταβαινοίσθην	καταβαινοίμεθᾰ	καταβαίνοισθε	καταβαίνοιντο
	imperative		καταβαίνου	καταβαινέσθω	καταβαίνεσθον	καταβαινέσθων		καταβαίνεσθε	καταβαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταβαίνειν				καταβαίνεσθαι
participle		καταβαίνων, καταβαίνουσᾰ, καταβαίνον				καταβαινόμενος, καταβαινομένη, καταβαινόμενον

Imperfect: κατέβαινον, κατεβαινόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατέβαινον	κατέβαινες	κατέβαινε	κατεβαίνετον	κατεβαινέτην	κατεβαίνομεν	κατεβαίνετε	κατέβαινον
middle/ passive	indicative	κατεβαινόμην	κατεβαίνου	κατεβαίνετο	κατεβαίνεσθον	κατεβαινέσθην	κατεβαινόμεθᾰ	κατεβαίνεσθε	κατεβαίνοντο

Future: καταβήσομαι, καταβηθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	καταβήσομαι	καταβήσει/ καταβήσῃ	καταβήσεται	καταβήσεσθον	καταβήσεσθον	καταβησόμεθᾰ	καταβήσεσθε	καταβήσονται
middle	optative	καταβησοίμην	καταβήσοιο	καταβήσοιτο	καταβήσοισθον	καταβησοίσθην	καταβησοίμεθᾰ	καταβήσοισθε	καταβήσοιντο
passive	indicative	καταβηθήσομαι	καταβηθήσει/ καταβηθήσῃ	καταβηθήσεται	καταβηθήσεσθον	καταβηθήσεσθον	καταβηθησόμεθᾰ	καταβηθήσεσθε	καταβηθήσονται
passive	optative	καταβηθησοίμην	καταβηθήσοιο	καταβηθήσοιτο	καταβηθήσοισθον	καταβηθησοίσθην	καταβηθησοίμεθᾰ	καταβηθήσοισθε	καταβηθήσοιντο
		middle				passive
infinitive		καταβήσεσθαι				καταβηθήσεσθαι
participle		καταβησόμενος, καταβησομένη, καταβησόμενον				καταβηθησόμενος, καταβηθησομένη, καταβηθησόμενον

Perfect: καταβέβηκα, καταβέβημαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταβέβηκα	καταβέβηκας	καταβέβηκε	καταβεβήκατον	καταβεβήκατον	καταβεβήκαμεν	καταβεβήκατε	καταβεβήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	καταβεβηκὼς ὦ/ καταβεβήκω	καταβεβηκὼς ᾖς/ καταβεβήκῃς	καταβεβηκὼς ᾖ/ καταβεβήκῃ	καταβεβηκότε ἦτον/ καταβεβήκητον	καταβεβηκότε ἦτον/ καταβεβήκητον	καταβεβηκότες ὦμεν/ καταβεβήκωμεν	καταβεβηκότες ἦτε/ καταβεβήκητε	καταβεβηκότες ὦσῐ(ν)/ καταβεβήκωσῐ(ν)
	optative	καταβεβηκὼς εἴην/ καταβεβήκοιμῐ/ καταβεβηκοίην	καταβεβηκὼς εἴης/ καταβεβήκοις/ καταβεβηκοίης	καταβεβηκὼς εἴη/ καταβεβήκοι/ καταβεβηκοίη	καταβεβηκότε εἴητον/ καταβεβηκότε εἶτον/ καταβεβήκοιτον	καταβεβηκὀτε εἰήτην/ καταβεβηκότε εἴτην/ καταβεβηκοίτην	καταβεβηκότες εἴημεν/ καταβεβηκότες εἶμεν/ καταβεβήκοιμεν	καταβεβηκότες εἴητε/ καταβεβηκότες εἶτε/ καταβεβήκοιτε	καταβεβηκότες εἴησαν/ καταβεβηκότε εἶεν/ καταβεβήκοιεν
	imperative		καταβεβηκὼς ἴσθῐ	καταβεβηκὼς ἔστω	καταβεβηκότε ἔστον	καταβεβηκότε ἔστων		καταβεβηκότες ἔστε	καταβεβηκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	καταβέβημαι	καταβέβησαι	καταβέβηται	καταβέβησθον	καταβέβησθον	καταβεβήμεθα	καταβέβησθε	καταβέβηνται
	subjunctive	καταβεβημένος ὦ	καταβεβημένος ᾖς	καταβεβημένος ᾖ	καταβεβημένω ἦτον	καταβεβημένω ἦτον	καταβεβημένοι ὦμεν	καταβεβημένοι ἦτε	καταβεβημένοι ὦσῐ
	optative	καταβεβημένος εἴην	καταβεβημένος εἴης	καταβεβημένος εἴη	καταβεβημένοι εἴητον/ καταβεβημένοι εἶτον	καταβεβημένω εἰήτην/ καταβεβημένω εἴτην	καταβεβημένοι εἴημεν/ καταβεβημένοι εἶμεν	καταβεβημένοι εἴητε/ καταβεβημένοι εἶτε	καταβεβημένοι εἴησαν/ καταβεβημένοι εἶεν
	imperative		καταβέβησο	καταβεβήσθω	καταβέβησθον	καταβεβήσθων		καταβέβησθε	καταβεβήσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταβεβηκέναι				καταβεβήσθαι
participle		καταβεβηκώς, καταβεβηκυῖα, καταβεβηκός				καταβεβημένος, καταβεβημένη, καταβεβημένον

References

καταβαίνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
καταβαίνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
καταβαίνω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
καταβαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
καταβαίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
καταβαίνω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G2597 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.