κακομάζαλος

Ancient Greek

Etymology

Formed in Judeo-Greek, from κακός (kakós, “bad”) +‎ Hebrew מַזָּל‎ (mazál, “luck”) +‎ -ος (-os), but spread into general (Christian) Greek by the late Byzantine period.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ko.máz.daː.los/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.koˈma.za.los/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.koˈma.za.los/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.koˈma.za.los/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.koˈma.za.los/

Adjective

κᾰκομᾰ́ζᾱλος • (kakomázālos) m (feminine κᾰκομᾰζᾱ́λη, neuter κᾰκομᾰ́ζᾱλον); first/second declension

ill-fated, miserable

Declension

First and second declension of κᾰκομᾰ́ζᾱλος; κᾰκομᾰζᾱ́λη; κᾰκομᾰ́ζᾱλον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κᾰκομᾰ́ζᾱλος kakomázālos	κᾰκομᾰζᾱ́λη kakomazā́lē	κᾰκομᾰ́ζᾱλον kakomázālon	κᾰκομᾰζᾱ́λω kakomazā́lō	κᾰκομᾰζᾱ́λᾱ kakomazā́lā	κᾰκομᾰζᾱ́λω kakomazā́lō	κᾰκομᾰ́ζᾱλοι kakomázāloi	κᾰκομᾰ́ζᾱλαι kakomázālai	κᾰκομᾰ́ζᾱλᾰ kakomázāla
Genitive	κᾰκομᾰζᾱ́λου kakomazā́lou	κᾰκομᾰζᾱ́λης kakomazā́lēs	κᾰκομᾰζᾱ́λου kakomazā́lou	κᾰκομᾰζᾱ́λοιν kakomazā́loin	κᾰκομᾰζᾱ́λαιν kakomazā́lain	κᾰκομᾰζᾱ́λοιν kakomazā́loin	κᾰκομᾰζᾱ́λων kakomazā́lōn	κᾰκομᾰζᾱ́λων kakomazā́lōn	κᾰκομᾰζᾱ́λων kakomazā́lōn
Dative	κᾰκομᾰζᾱ́λῳ kakomazā́lōi	κᾰκομᾰζᾱ́λῃ kakomazā́lēi	κᾰκομᾰζᾱ́λῳ kakomazā́lōi	κᾰκομᾰζᾱ́λοιν kakomazā́loin	κᾰκομᾰζᾱ́λαιν kakomazā́lain	κᾰκομᾰζᾱ́λοιν kakomazā́loin	κᾰκομᾰζᾱ́λοις kakomazā́lois	κᾰκομᾰζᾱ́λαις kakomazā́lais	κᾰκομᾰζᾱ́λοις kakomazā́lois
Accusative	κᾰκομᾰ́ζᾱλον kakomázālon	κᾰκομᾰζᾱ́λην kakomazā́lēn	κᾰκομᾰ́ζᾱλον kakomázālon	κᾰκομᾰζᾱ́λω kakomazā́lō	κᾰκομᾰζᾱ́λᾱ kakomazā́lā	κᾰκομᾰζᾱ́λω kakomazā́lō	κᾰκομᾰζᾱ́λους kakomazā́lous	κᾰκομᾰζᾱ́λᾱς kakomazā́lās	κᾰκομᾰ́ζᾱλᾰ kakomázāla
Vocative	κᾰκομᾰ́ζᾱλε kakomázāle	κᾰκομᾰζᾱ́λη kakomazā́lē	κᾰκομᾰ́ζᾱλον kakomázālon	κᾰκομᾰζᾱ́λω kakomazā́lō	κᾰκομᾰζᾱ́λᾱ kakomazā́lā	κᾰκομᾰζᾱ́λω kakomazā́lō	κᾰκομᾰ́ζᾱλοι kakomázāloi	κᾰκομᾰ́ζᾱλαι kakomázālai	κᾰκομᾰ́ζᾱλᾰ kakomázāla
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κᾰκομᾰζᾱ́λως kakomazā́lōs			κᾰκομᾰζᾱλότερος kakomazālóteros			κᾰκομᾰζᾱλότᾰτος kakomazālótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: κακομάζαλος (kakomázalos)

Greek

Etymology

From Ancient Greek κακομάζαλος (kakomázalos).

Adjective

κακομάζαλος • (kakomázalos) m (feminine κακομάζαλη, neuter κακομάζαλο)

ill-fated, miserable

Declension

declension of κακομάζαλος

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κακομάζαλος	κακομάζαλη	κακομάζαλο	κακομάζαλοι	κακομάζαλες	κακομάζαλα
genitive	κακομάζαλου	κακομάζαλης	κακομάζαλου	κακομάζαλων	κακομάζαλων	κακομάζαλων
accusative	κακομάζαλο	κακομάζαλη	κακομάζαλο	κακομάζαλους	κακομάζαλες	κακομάζαλα
vocative	κακομάζαλε	κακομάζαλη	κακομάζαλο	κακομάζαλοι	κακομάζαλες	κακομάζαλα

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.