ιεράρχης

See also: ἱεράρχης

Greek

Etymology

ιερός (ierós, “holy”) +‎ -άρχης (-árchis, “leader”) from Hellenistic Koine ἱεράρχης (hierárkhēs)

Pronunciation

IPA^(key): /ieˈrarçis/
Hyphenation: ι‧ε‧ράρ‧χης

Noun

ιεράρχης • (ierárchis) m (plural ιεράρχες)

a high priest
hierarch
(Eastern Orthodoxy) expression:
οι Τρεις Ιεράρχες ― oi Treis Ierárches ― the Three Hierarchs
are the three theologians Mέγας Bασίλειος (Basil from Caesarea), Iωάννης Xρυσόστομος (John Chrysostom) and Γρηγόριος Nαζιανζηνός (Gregory of Nazianus)

Declension

declension of ιεράρχης

	singular	plural
nominative	ιεράρχης •	ιεράρχες •
genitive	ιεράρχη •	ιεραρχών •
accusative	ιεράρχη •	ιεράρχες •
vocative	ιεράρχη •	ιεράρχες •

Related terms

ιεράρχηση (ierárchisi)
ιεραρχία (ierarchía)
ιεραρχικός (ierarchikós)
ιεραρχώ (ierarchó)

References

ιεράρχης in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.